อิงเงอบอร์กแห่งเดนมาร์ก สมเด็จพระราชินีแห่งนอร์เวย์

อิงเงอบอร์ก อีริคสด็อทเทอร์ (ราว ค.ศ. 1244 - 24/26 มีนาคม ค.ศ. 1287) ทรงเป็นเจ้าหญิงเดนมาร์ก พระนางได้อภิเษกสมรสกับพระเจ้ามักนุสที่ 6 แห่งนอร์เวย์ จึงได้เป็นสมเด็จพระราชินีแห่งนอร์เวย์ ต่อมาทรงดำรงเป็นสมเด็จพระพันปีหลวง และทรงมีบทบาทสำคัญทางการเมืองในช่วงที่พระราชโอรสคือ พระเจ้าอีริคที่ 2 แห่งนอร์เวย์ ยังไม่บรรลุนิติภาวะ

อิงเงอบอร์ก อีริคสด็อทเทอร์แห่งเดนมาร์ก
สมเด็จพระราชินีแห่งนอร์เวย์ เจ้าหญิงแห่งเดนมาร์ก
สมเด็จพระราชินีแห่งนอร์เวย์
ครองราชย์	ค.ศ. 1263–1280
ก่อนหน้า	ริกิสซา บีร์เกอร์สด็อทเทอร์
ถัดไป	มาร์กาเร็ตแห่งสกอตแลนด์
ประสูติ	ราว ค.ศ. 1244
สวรรคต	24/26 มีนาคม ค.ศ. 1287 (พระชนมายุราว 42-43 พรรษา)
คู่อภิเษก	พระเจ้ามักนุสที่ 6 แห่งนอร์เวย์
พระราชบุตร	เจ้าชายโอลาฟ เจ้าชายมักนุส พระเจ้าอีริคที่ 2 แห่งนอร์เวย์ พระเจ้าโฮกุนที่ 5 แห่งนอร์เวย์
พระนามเต็ม อิงเงอบอร์ก อีริคสแด็ทเทอร์ แอสตริดเซน
ราชวงศ์	แอสตริดเซน (โดยประสูติ) สแวร์เรอ (โดยเสกสมรส)
พระราชบิดา	พระเจ้าอีริคที่ 4 แห่งเดนมาร์ก
พระราชมารดา	จัตตาแห่งแซกโซนี
ศาสนา	โรมันคาทอลิก

พระราชประวัติ

เจ้าหญิงอิงเงอบอร์กเป็นพระราชธิดาในพระเจ้าอีริคที่ 4 แห่งเดนมาร์กกับจัตตาแห่งแซกโซนี เจ้าหญิงมีพระชนมายุเพียง 6 พรรษาในช่วงที่พระราชบิดาถูกลอบปลงพระชนม์ สมเด็จพระพันปีหลวงจัตตา พระราชมารดาได้เสด็จกลับแซกโซนีและเสกสมรสใหม่กับบูร์ชาดที่ 8 เคานท์แห่งเคอร์ฟูร์ต-โรเซินบูร์ก เจ้าหญิงอิงเงอบอร์ก พร้อมพระเชษฐภคินีและพระขนิษฐาอีก 2 พระองค์ ต้องประทับในราชสำนักของพระเจ้าคริสตอฟเฟอร์ที่ 1 แห่งเดนมาร์ก ผู้เป็นสมเด็จอา และสมเด็จพระราชินีมาร์เกเรเธ ซัมบีเรีย พระมเหสีของพระองค์ เจ้าหญิงทั้งสี่เป็นทายาทสืบที่ดินมากมายในเดนมาร์ก ซึ่งจะนำไปสู่การต่อสู้เพื่อเรียกร้องมรดกคืนของพระนางอิงเกอบอร์กซึ่งเป็นสิทธิที่พระนางควรได้รับจากพระราชบิดาที่ถูกปลงพระชนม์ จะทำให้นอร์เวย์เกิดความขัดแย้งกับเดนมาร์กเป็นระยะเวลาหลายทศวรรษต่อมา

เจ้าหญิงอิงเงอบอร์กได้รับสัญญาการเสกสมรสจากคณะสำเร็จราชการเดนมาร์ก ที่จะให้เจ้าหญิงเสกสมรสกับเจ้าชายมักนุส องค์รัชทายาทในพระเจ้าโฮกุนที่ 4 แห่งนอร์เวย์ เจ้าหญิงอิงเงอบอร์กเสด็จมาถึงเมืองทึนแบร์ในวันที่ 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1261 หลังจากเสด็จกลับมาจากการอบรมสั่งสอนของกษัตริย์โฮกุนในอารามที่เมืองฮอร์เซนส์ ในวันที่ 11 กันยายน ค.ศ. 1261 พระนางได้เสกสมรสกับเจ้าชายมักนุสที่เมืองบาร์เกิน เจ้าชายมักนุสและเจ้าหญิงอิงเงอบอร์กทรงได้รับการสวมมงกุฎทันทีหลังพิธีเสกสมรส เจ้าชายมักนุสทรงได้รับดินแดนศักดินารีฟีลเคอเป็นทรัพย์สินส่วนพระองค์ การเสกสมรสครั้งนี้มีการระบุว่าทั้งสองพระองค์ทรงมีความสุข

ในวันที่ 16 ธันวาคม ค.ศ. 1263 พระเจ้าโฮกุนที่ 4 แห่งนอร์เวย์เสด็จสวรรคตขณะทรงสู้รบกับพระเจ้าอเล็กซานเดอร์ที่ 3 แห่งสกอตแลนด์ในกรณีพิพาทหมู่เกาะเฮบริดีส และทำให้เจ้าชายมักนุสได้เป็นพระมหากษัตริย์นอร์เวย์ ในขณะที่ดำรงตำแหน่งสมเด็จพระราชินี พระนางอิงเงอบอร์กไม่ทรงมีส่วนร่วมทางการเมืองมากนัก พระโอรสองค์ใหญ่ 2 พระองค์ คือ เจ้าชายโอลาฟ (ค.ศ. 1262 - 15 มีนาคม ค.ศ. 1267) และเจ้าชายมักนุส (ค.ศ. 1264) สิ้นพระชนม์เมื่อทรงพระเยาว์ แต่พระราชโอรสองค์เล็กทั้งสองพระองค์ได้เป็นพระมหากษัตริย์สืบต่อมาคือ พระเจ้าอีริคที่ 2 แห่งนอร์เวย์และพระเจ้าโฮกุนที่ 5 แห่งนอร์เวย์

ในปีค.ศ. 1280 พระนางทรงตกพุ่มหม้าย สมเด็จพระพันปีหลวงอิงเงอบอร์กทรงเป็นผู้นำประเทศคนสำคัญในช่วงที่กษัตริย์อีริคที่ 2 ยังทรงพระเยาว์ แม้ว่าพระนางจะไม่ทรงดำรงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์อย่างเป็นทางการ อิทธิพลทางการเมืองของพระนางมีเพิ่มมากขึ้นเมื่อพระราชโอรสทรงบรรลุนิติภาวะใน ค.ศ. 1283 พันธมิตรทางการเมืองหลักของพระนางคือ อัลฟ์ เออลิงส์สัน ซึ่งเป็นพระญาติของกษัตริย์มักนุสที่ 6 พระสวามีของพระนางและดำรงตำแหน่งผู้ว่าการบอร์การ์ซิสเซลซึ่งปัจจุบันคือ เอิตโฟลด์

ในช่วงรัชกาลของพระเจ้าอีริคที่ 5 แห่งเดนมาร์ก พระญาติของพระนาง สมเด็จพระพันปีหลวงอิงเงอบอร์กทรงเริ่มมีกรณีพิพาทในเรื่องพระราชมรดกของพระนาง ซึ่งพระนางไม่ทรงเคยได้รับเลย ความบาดหมางครั้งนี้สร้างความเกลียดชังกันระหว่างนอร์เวย์และสันนิบาตฮันซาในเยอรมัน และความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดกับเดนมาร์ก ขุนนางหลายคนในเดนมาร์ก รวมถึงเคานท์จาค็อบแห่งฮัลลันด์ ได้เข้าอยู่ฝ่ายพระนางเพื่อต่อต้านเดนมาร์ก แต่สมเด็จพระพันปีหลวงอิงเงอบอร์กกลับสิ้นพระชนม์เสียก่อนที่เรื่องพิพาทนี้สิ้นสุด

พงศาวลี

16. คนุต ลาวาร์ด

8. พระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 1 แห่งเดนมาร์ก

17. อิงเงอบอร์กแห่งเคียฟ

4. พระเจ้าวัลเดมาร์ที่ 2 แห่งเดนมาร์ก

18. โวโลดาร์ เกล็บโบวิช เจ้าชายแห่งมินสก์

9. โซเฟียแห่งมินสก์

19. ริเชซาแห่งโปแลนด์

2. พระเจ้าอีริคที่ 4 แห่งเดนมาร์ก

20. พระเจ้าอาฟงซูที่ 1 แห่งโปรตุเกส

10. พระเจ้าซังชูที่ 1 แห่งโปรตุเกส

21. มาทิลดาแห่งซาวอย

5. บึเร็งการียาแห่งโปรตุเกส

22. ราโมน บารังเกที่ 4 เคานต์แห่งบาร์เซโลนา

11. ด็อลซาแห่งอารากอน

23. เปโตรนิยาแห่งอารากอน

1. อิงเงอบอร์กแห่งเดนมาร์ก สมเด็จพระราชินีแห่งนอร์เวย์

24. อัลเบร็ชท์ เดอะ แบร์

12. แบร์นฮาร์ทที่ 3 ดยุกแห่งแซกโซนี

25. โซฟีแห่งวินเซนบวร์ค

6. อัลเบร็ชท์ที่ 1 ดยุกแห่งแซกโซนี

26. ดยุกมิเอสโกที่ 3 แห่งโปแลนด์

13. ยูดิธตาแห่งโปแลนด์

27. แอร์เฌแบ็ตแห่งฮังการี

3. จัตตาแห่งแซกโซนี

28. เลโอพ็อลท์ที่ 5 ดยุกแห่งออสเตรีย

14. เลโอพ็อลท์ที่ 6 ดยุกแห่งออสเตรีย

29. อิโลนาแห่งฮังการี

7. อักเนสแห่งออสเตรีย

30. ไอแซค โคมเนนอส วาตัทเซส

15. เธโอโดรา แองเจลินา

31. แอนนา โคมเนเน แองเจลินา

อ้างอิง

• Koht, Halvdan Norske dronningar (1926)

ก่อนหน้า		อิงเงอบอร์กแห่งเดนมาร์ก สมเด็จพระราชินีแห่งนอร์เวย์		ถัดไป
ริกิสซา บีร์เกอร์สด็อทเทอร์		สมเด็จพระราชินีแห่งนอร์เวย์ (ค.ศ. 1263–1280)		มาร์กาเร็ตแห่งสกอตแลนด์