อาดรีแย็ง-มารี เลอฌ็องดร์

นักคณิตศาสตร์ชาวฝรั่งเศส (ค.ศ. 1752–1833)

อาดรีแย็ง-มารี เลอฌ็องดร์ (ฝรั่งเศส: Adrien-Marie Legendre, ภาษาฝรั่งเศส: [adʁiɛ̃ maʁi ləʒɑ̃dʁ]; 18 กันยายน ค.ศ. 1752 – 10 มกราคม ค.ศ. 1833) เป็นนักคณิตศาสตร์ชาวฝรั่งเศส ผู้ซึ่งมีความสำคัญในการให้ความรู้ทางสถิติศาสตร์ ทฤษฎีจำนวน พีชคณิตนามธรรม และคณิตวิเคราะห์

อาดรีแย็ง-มารี เลอฌ็องดร์
ภาพล้อเลียนสีน้ำโดย Julien-Léopold Boilly (ดู § ภาพเหมือนที่เข้าใจผิด) เป็นภาพเหมือนเดียวเท่าที่รู้จักของเลอฌ็องดร์[1]
เกิด18 กันยายน ค.ศ. 1752(1752-09-18)
ปารีส ประเทศฝรั่งเศส
เสียชีวิต9 มกราคม ค.ศ. 1833(1833-01-09) (80 ปี)
ปารีส ประเทศฝรั่งเศส
สัญชาติฝรั่งเศส
ศิษย์เก่าCollège Mazarin
มีชื่อเสียงจากสมการเลอฌ็องดร์สมทบ
วิธีการแปลงเลอฌ็องดร์
พหุนามเลอฌ็องดร์
ฟังก์ชันอิลลิปติก
ผู้เแนะนำตัวอักษร [2]
อาชีพทางวิทยาศาสตร์
สาขาคณิตศาสตร์
สถาบันที่ทำงานÉcole Militaire
École Normale
École Polytechnique
ได้รับอิทธิพลจากเอวาริสต์ กาลัว

ประวัติ แก้

เลอฌ็องดร์เกิดในครอบครัวฐานะร่ำรวย ได้ศึกษาฟิสิกส์ในปารีส ต่อมาก็ได้สอนในโรงเรียนทหารแห่งหนึ่งเนื่องจากหมดความสนใจในการเรียน งานของเขาก่อนหน้านี้เป็นการศึกษาเกี่ยวกับเรื่อง "แนววิถีของลูกปืนใหญ่" และหลังจากนั้นเขาก็เริ่มศึกษาคณิตศาสตร์

ใน ค.ศ. 1782 เขาได้รับเลือกให้เป็นสมาชิกคนหนึ่งของสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งฝรั่งเศส (Académie des sciences) จากนั้นใน ค.ศ. 1789 เขาได้รับเลือกเป็นภาคีสมาชิกราชสมาคมแห่งลอนดอน[3]

เลอฌ็องดร์สูญเสียเงินของเขาไปในช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศส เขาจึงได้แต่งตำรา Éléments de Géométrie (องค์ประกอบของเรขาคณิต) ออกขาย ตำรานี้ได้รับการตีพิมพ์และการแปลไปเป็นภาษาอื่นหลายครั้ง ทำกำไรงดงามให้กับเขา เขามีหน้าที่เป็นผู้สอนในหลากหลายตำแหน่ง และได้รับบำนาญเป็นทุนในการดำรงชีวิต แต่เมื่อ ค.ศ. 1824 ความผิดพลาดที่เกิดจากการเมืองทำให้เขาต้องสูญการได้รับบำนาญ และทำให้เขาใช้ชีวิตในช่วงที่เหลืออย่างขัดสน

งานของเลอฌ็องดร์ แก้

งานส่วนใหญ่ที่เลอฌ็องดร์ทำมักจะถูกหยิบยกไปสานต่อให้สำเร็จโดยผู้อื่น เช่น ทฤษฎีของกาลัว (Galois theory) ได้รับแรงบันดาลใจจากงานเกี่ยวกับรากของพหุนาม; ฟังก์ชันอิลลิปติก (elliptic function) ต่อยอดความรู้จากฟังก์ชันของเลอฌ็องดร์โดย นีลส์ เฮนริก อาเบล; ความรู้ทางสถิติศาสตร์และทฤษฎีจำนวนของ คาร์ล ฟรีดริช เกาส์ ก็ได้เติมเต็มงานของเลอฌ็องดร์ เป็นต้น เขาเป็นผู้พัฒนาวิธีกำลังสองน้อยสุดซึ่งมีการใช้งานอย่างกว้างขวางในเรื่องการถดถอยเชิงเส้นและการปรับเส้นโค้ง คำว่า วิธีกำลังสองน้อยสุด เป็นการแปลโดยตรงจาก méthode des moindres carrés ในภาษาฝรั่งเศส

เมื่อ ค.ศ. 1830 เขาได้ให้ข้อพิสูจน์เติมเต็มให้กับทฤษฎีบทสุดท้ายของแฟร์มาที่เลขชี้กำลัง n = 5 ซึ่งดิริเคล (Johann Peter Gustav Lejeune Dirichlet) ได้พิสูจน์ไว้เพียงบางส่วนเมื่อสองปีก่อน

ในทฤษฎีจำนวน เขาได้สร้างข้อความคาดการณ์ต่อกฎส่วนกลับกำลังสอง (quadratic reciprocity law) และต่อมาก็ได้รับการพิสูจน์โดยเกาส์ โดยใช้สัญลักษณ์เลอฌ็องดร์ (Legendre symbol) ซึ่งตั้งขึ้นเพื่อเป็นเกียรติให้กับเลอฌ็องดร์ งานที่สำคัญของเขาอีกอย่างหนึ่งคือการกระจายของจำนวนเฉพาะ และการประยุกต์การวิเคราะห์สำหรับใช้ในทฤษฎีจำนวน ข้อความคาดการณ์อีกข้อหนึ่งเกี่ยวกับทฤษฎีบทจำนวนเฉพาะที่เขาตั้งไว้เมื่อ ค.ศ. 1796 ได้รับการพิสูจน์โดยฌัก อาดามาร์ (Jacques Hadamard) และชาร์ล ฌ็อง เดอ ลา วาเล-ปูแซ็ง (Charles Jean de la Vallée-Poussin) ในปี ค.ศ. 1898

ภาพเหมือนที่เข้าใจผิด แก้

ก่อนที่จะมีผู้พบข้อผิดพลาดใน ค.ศ. 2005 หนังสือ ภาพวาด และบทความต่าง ๆ เคยแสดงภาพเหมือนของ Louis Legendre (1752–1797) นักการเมืองชาวฝรั่งเศส เป็นภาพของนักคณิตศาสตร์มาอย่างผิดพลาดสองศตวรรษ ข้อผิดพลาดนี้มีที่มาจากภาพสเกชที่มีผู้เขียนว่า "Legendre" และปรากฏในหนังสือร่วมกับนักคณิตศาสตร์ร่วมสมัยอย่างเลอฌ็องดร์ ภาพเหมือนเดียวของเลอฌ็องดร์มาจากหนังสือ Album de 73 portraits-charge aquarellés des membres de I'Institut ที่ผลิตใน ค.ศ. 1820 ซึ่งค้นพบใหม่ใน ค.ศ. 2008 เป็นหนังสือภาพวาดล้อเลียนสมาชิก Institut de France ในปารีสทั้ง 73 คน โดย Julien-Léopold Boilly ศิลปินชาวฝรั่งเศส ดังภาพข้างล่าง:[4][1]

 
ภาพล้อเลียนสีน้ำของอาดรีแย็ง-มารี เลอฌ็องดร์ (ซ้าย) และโฌแซ็ฟ ฟูรีเย (ขวา) ใน ค.ศ. 1820 โดย Julien-Léopold Boilly ภาพเหมือนสีน้ำนี้อยู่ใน Album de 73 portraits-charge aquarellés des membres de I'Institut หน้า 29 จาก 30[4]
 
ภาพสเกชด้านข้างของ Louis Legendre (1752–1797) นักการเมืองชาวฝรั่งเศส ถูกใช้เป็นภาพเหมือนของอาดรีแย็ง-มารี เลอฌ็องดร์อย่างเข้าใจผิดเป็นเวลาเกือบ 200 ปี จนกระทั่งมีผู้พบข้อผิดพลาดใน ค.ศ. 2005[1]

ดูเพิ่ม แก้

อ้างอิง แก้

  1. 1.0 1.1 1.2 Duren, Peter (December 2009). "Changing Faces: The Mistaken Portrait of Legendre" (PDF). Notices of the AMS. 56 (11): 1440–1443, 1455.
  2. Aldrich, John. "Earliest Uses of Symbols of Calculus". สืบค้นเมื่อ 20 April 2017.
  3. "Library and Archive". Royal Society. สืบค้นเมื่อ 6 August 2012.
  4. 4.0 4.1 Boilly, Julien-Léopold. (1820). Album de 73 portraits-charge aquarellés des membres de I'Institut (watercolor portrait #29). Biliotheque de l'Institut de France.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

  •   วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Adrien-Marie Legendre