อักษรไทน้อย

อักษรไทน้อย
ชนิด	อักษรสระประกอบ
ภาษาพูด	ลาว, อีสาน และอื่น ๆ
ช่วงยุค	ประมาณ ค.ศ. 1500–คริสต์ทศวรรษ 1930 (พัฒนาเป็นอักษรลาวในปัจจุบัน)
ระบบแม่	อักษรโปรโต-ไซแนติก ชุดตัวอักษรฟินิเชีย ชุดตัวอักษรแอราเมอิก พราหมี ทมิฬ-พราหมี ปัลลวะ เขมร สุโขทัย ฝักขาม อักษรไทน้อย; ; ; ; ; ; ; ; ;
ระบบลูก	ลาว
ระบบพี่น้อง	ไทญ้อ
	บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทศาสตร์สัทอักษรสากล หากไม่มีการสนับสนุนเร็นเดอร์ที่เหมาะสม คุณอาจเห็นเครื่องหมายคำถาม กล่อง หรือสัญลักษณ์อื่นแทนอักขระยูนิโค้ด

อักษรไทน้อย (บ้างครั้งสะกดเป็น ไทยน้อย) อีสานเรียก โตไทน้อย หรือ ประเทศลาวเรียก อักษรลาวบูราณ หรือเรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า อักษรอีสาน เป็นอักษรตระกูลพราหมีที่เคยใช้งานในประเทศลาวและภาคอีสาน^[3] นับตั้งแต่ประมาณ ค.ศ. 1500^[1] อักษรลาวในปัจจุบันสืบทอดโดยตรงจากอักษรนี้และยังคงรักษารูปร่างอักษรแบบง่าย ๆ^[4] อักษรนี้ส่วนใหญ่เลิกใช้ในภาคอีสานของประเทศไทย เนื่องจากนโยบายการแผลงเป็นไทยของรัฐบาลไทยที่กำหนดใช้วัฒนธรรมไทยถิ่นกลาง เช่นอักษรไทยทั่วประเทศ^[4]

อักษรไทน้อย แก้

ป้ายชื่อพิพิธภัณฑ์ศรีอุบลรัตนาราม ภายในวัดศรีอุบลรัตนาราม ตำบลในเมือง อำเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี อักษรในป้ายนี้เขียนด้วยอักษรไทน้อย
รูปปริวรรตอักษรไทย: "พิพิดทะพันสฺลีอุบนลัดตะนาลาม"
คำอ่าน: "พิพิธภัณฑ์ศรีอุบลรัตนาราม"

พยัญชนะ แก้

พยัญชนะต้น แก้

พยัญชนะต้นอักษรไทน้อย ประกอบด้วยพยัญชนะทั้งหมด 27 ตัว ดังนี้

พยัญชนะประสม แก้

พยัญชนะประสมอักษรไทน้อย คือพยัญชนะต้นที่ประกอบด้วยตัวอักษร 2 ตัวมาประสมกัน^[5] (ตัว ห นำในภาษาไทย) ประกอบด้วยพยัญชนะทั้งหมด 6 ตัว ดังนี้

ตัวสะกด แก้

ตัวสะกดอักษรไทน้อย คือพยัญชนะที่วางไว้ที่ตำแหน่งหลังสุด ใช้เป็นตัวสะกด ประกอบด้วยพยัญชนะทั้งหมด 11 ตัว แบ่งได้เป็น 8 มาตราตัวสะกด ดังนี้

สระ แก้

สระอักษรไทน้อย ประกอบด้วยสระะทั้งหมด 29 ตัว ดังนี้

เสียงวรรณยุกต์ แก้

ภาษาไทยถิ่นอีสานมีระดับเสียงวรรณยุกต์ 6 ระดับ คือ สามัญ เอก โท ตรี ตรีเพี้ยน และจัตวา ระดับเสียงจะแตกต่างกัน ไปตามชนพื้นเมืองของผู้พูดและที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ ส่วนรูปวรรณยุกต์ที่ปรากฏการใช้พบว่ามีอยู่ 2 รูป คือ รูปเอก กับ รูปโท

ตัวอย่างคำศัพท์ แก้

ยูนิโคด แก้

มีการพยายามตั้งรหัสอักษรไทน้อยลงไปในยูนิโคด^[6]

อ้างอิง แก้

↑ ^1.0 ^1.1 ^1.2 Lorrillard, Michel (2005). "The Diffusion of Lao Scripts". The Literary Heritage of Laos: Preservation, Dissemination, Research Perspectives (Collected Papers in Lao, Thai and English from the International Conference in Vientiane, 8–10 January 2004). Vientiane: The National Library of Laos. pp. 366–372.
↑ Phra Ariyuwat (1996). Phya Khankhaak, the Toad King: A Translation of an Isan Fertility Myth in Verse. แปลโดย Wajuppa Tossa. Lewisburg, PA: Bucknell University Press. pp. 27–34.
↑ Tsumura, Fumihiko (2009). "Magical Use of Traditional Scripts in Northeastern Thai Villages". Senri Ethnological Studies (ภาษาอังกฤษ). 74: 63–77. doi:10.15021/00002577.
↑ ^4.0 ^4.1 Ronnakiat, Nantana (1992). "Evidence of the Tai Noi Alphabet Found in Inscriptions" (PDF). The Third International Symposium on Language and Linguistics. Bangkok: Chulalongkorn University. pp. 1326–1334.
↑ "First Revised Proposal Transliteration of Akson-Tham-Isan and Akson-Thai-Noi" (PDF) – โดยทาง eki.ee.
↑ Mitchell, Ben (2018). "Towards a Comprehensive Proposal for Thai Noi/lao Buhan Script" (PDF) – โดยทาง Unicode.org.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

บทความภาษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[Lorrillard2005-1] 1.0 ^1.1 ^1.2 Lorrillard, Michel (2005). "The Diffusion of Lao Scripts". The Literary Heritage of Laos: Preservation, Dissemination, Research Perspectives (Collected Papers in Lao, Thai and English from the International Conference in Vientiane, 8–10 January 2004). Vientiane: The National Library of Laos. pp. 366–372.

[Toad-2] Phra Ariyuwat (1996). Phya Khankhaak, the Toad King: A Translation of an Isan Fertility Myth in Verse. แปลโดย Wajuppa Tossa. Lewisburg, PA: Bucknell University Press. pp. 27–34.

[3] Tsumura, Fumihiko (2009). "Magical Use of Traditional Scripts in Northeastern Thai Villages". Senri Ethnological Studies (ภาษาอังกฤษ). 74: 63–77. doi:10.15021/00002577.

[ronn-4] 4.0 ^4.1 Ronnakiat, Nantana (1992). "Evidence of the Tai Noi Alphabet Found in Inscriptions" (PDF). The Third International Symposium on Language and Linguistics. Bangkok: Chulalongkorn University. pp. 1326–1334.

[5] "First Revised Proposal Transliteration of Akson-Tham-Isan and Akson-Thai-Noi" (PDF) – โดยทาง eki.ee.

[Unicode-6] Mitchell, Ben (2018). "Towards a Comprehensive Proposal for Thai Noi/lao Buhan Script" (PDF) – โดยทาง Unicode.org.

[3]

[1]

[4]

[2]

[5]

[6]