อะนอนิมัส (กลุ่ม)
บทความนี้อาจต้องการตรวจสอบต้นฉบับ ในด้านไวยากรณ์ รูปแบบการเขียน การเรียบเรียง คุณภาพ หรือการสะกด คุณสามารถช่วยพัฒนาบทความได้ |
แอนอนิมัส (อังกฤษ: Anonymous) เป็นกลุ่มแฮกเกอร์ที่โด่งดังโดยการโจมตีโดยปฏิเสธการให้บริการต่อรัฐบาล, สถาบันของรัฐ, เจ้าหน้าที่รัฐบาล, บรรษัท และโบสถ์แห่งไซแอนโทโลจี
 "ชายไม่มีศีรษะ" ตราสัญลักษณ์ที่เกี่ยวข้องกับอะนอนิมัส หมายถึงความเป็นนิรนามและองค์กรที่ไม่มีผู้นำ[1] | |
 สมาชิกอะนอนิมัสสวมหน้ากากกาย ฟอกส์ | |
| คําขวัญ | We Are Anonymous |
|---|---|
| ก่อตั้ง | ป. ค.ศ.2004 |
| ประเภท | |
| วัตถุประสงค์ | |
ภูมิภาคที่รับผิดชอบ | ทั่วโลก |
สมาชิก | กลุ่มสัมพันธ์แบบกระจายอำนาจ |
กลุ่มแอนอนิมัสก่อตั้งขึ้นเมื่อปี 2003 บนโฟร์แชน[2][3][4] สมาชิกแอนอนิมัส (รู้จักกันในชื่อ "แอนอน") สามารถพรางตัวในที่สาธารณะโดยการใส่หน้ากากกาย ฟอกส์[5] อย่างไรก็ตาม มีบางคนอาจจะใช้หน้ากากอื่นพรางตนเอง
มีหลายคนที่ถูกจับในฐานะโจมตีข้อมูลทางเทคโนโลยีในหลายประเทศ เช่นสหรัฐอเมริกา, สหราชอาณาจักร, ออสเตรเลีย, เนเธอร์แลนด์, สเปน, อินเดีย และตุรกี ผู้สนับสนุนจะถูกเรียกว่า "นักสู้เพื่ออิสรภาพ"[6] และโรบินฮูดแบบดิจิตัล[7] ในขณะที่สื่อเรียกพวกเขาว่า "ผู้ก่อจลาจลทางไซเบอร์"[8] หรือ "ผู้ก่อการร้ายในโลกไซเบอร์".[9] ในปี 2012 วารสารไทม์ได้จัดให้แอนอนิมัสเป็นหนึ่งใน "100 คนมีอิทธิพลมากที่สุด" ในโลก[10]
ปรัชญา แก้
ปรัชญาของอะนอนิมัสได้สร้างความเข้าใจต่อปมปัญหาทางการเมืองที่มีมายาวนานซึ่งไม่ได้รับคำตอบ และหลายครั้งเป็นผลพวงที่น่าสลดใจของการเคลื่อนไหวทางสังคมต่าง ๆ: การเมืองแบบรวมหมู่รูปแบบใหม่ซึ่งตั้งความหวังที่จะไปไกลเกินกว่าอัตลักษณ์ของบุคคลปัจเจกภายใต้ระบอบทุนนิยมยุคปลายนั้นจะมีหน้าตาอย่างไร?[11]
ภายในกลุ่มเองมักมีการไม่เห็นพ้องต้องกันเป็นลักษณะปรกติ[12] เว็บไซต์หนึ่งซึ่งมีความสัมพันธ์กับกลุ่มได้อธิบายไว้ว่าเป็น "การจับกลุ่มกันบนอินเตอร์เน็ต" (an internet gathering) ซึ่งมีโครงสร้างการสั่งการแบบกระจายศูนย์และหลวมมาก โดยทำงานบนมโนคติมากกว่าตามคำสั่ง[12] กาเบรียลลา (Gabriella Coleman) เขียนถึงกลุ่มว่า "ในบางแง่ อาจเป็นไปไม่ได้เลยที่จะประเมินเจตนารมณ์และเหตุจูงใจของผู้มีส่วนร่วมนับพันคนได้ ซึ่งหลายคนเองก็ไม่ได้พยายามแม้แต่ที่จะทิ้งไว้ซึ่งร่องรอยของความคิด แรงจูงใจ และปฏิกิริยาของตัวเองไว้เลย และท่ามกลางคนพวกที่ได้ทิ้งไว้นั้น ความคิดเห็นก็ต่างกันไปเป็นอันมาก"[13]
พูดโดยกว้างแล้ว พวกอะนอน (Anon ชื่อเรียกสมาชิก) ต่อต้านการควบคุมและการเซ็นเซอร์อินเทอร์เน็ต และการกระทำส่วนใหญ่ของพวกเขามักมีเป้าหมายเป็นรัฐบาล องค์กรณ์ และบรรษัทต่าง ๆ ที่พวกเขากล่าวหาว่าได้ใช้การเซ็นเซอร์ อะนอนเป็นผู้สนับสนุนกลุ่มแรก ๆ ของขบวนการออคคิวพาย (Occupy movement) ทั่วโลกและอาหรับสปริง[14] ตั้งแต่ พ.ศ. 2551 เป็นค้นมา ประเด็นที่มักก่อให้เกิดความไม่ลงรอยกันภายในอะนอนิมัสมักเกี่ยวกับว่า สมาชิกควรให้ความสนใจกับการแกล้งคน (Practical joke) และการบันเทิง หรือกับการดำเนินกิจกรรม (Activism) ในประเด็นที่จริงจังกว่านี้ (ในบางกรณีเป็นเรื่องการเมือง)[15][16]
เรา [แอนอนิมัส] เป็นกลุ่มคนในอินเทอร์เน็ตที่ต้องการ— โดยที่เราไม่สามารถทำในที่สาธารณได้ ...อาจจะมีมากกว่าหรือน้อยกว่านั้น ทำเท่าที่คุณต้องการ ... และนี่คือวลีหนึ่งของเรา คือ: 'เราทำเพื่อลูลซ์'
— Trent Peacock. Search Engine: The Face of Anonymous, February 7, 2008.[17]
เพราะแอนอนิมัสไม่มีผู้นำ ไม่กระทำโดยไม่มีการยอมรับในสมาชิก พาร์มี โอลซอน ได้เขียนว่า "พวกเขาไม่มีผู้นำ แต่มีองค์กรทางจิตใจที่สามารถทำให้พวกเราทึ่งได้"[18] แคโรล แคดวาลลาดร์ นักข่าวชาวอังกฤษของดิออบเซิร์ฟเวอร์ได้กล่าวถึงการเตรียมตัวของกลุ่มเพื่อต่อสู้กับอัลกออิดะฮ์ว่า: "ถ้าคุณเชื่อแอนอนิมัสและเรียกตนเองว่าแอนอนิมัส คุณก็คือแอนอนิมัส"[19] โอลซอนได้อธิบายว่า: "ทุกคนสามารถมีส่วนกันได้ นี่คือกลุ่มคน และเป็นกลุ่มคนที่ดูลึกลับที่ทำงานร่วมกัน"[20]
ในกลุ่มมีกฎบางข้อเช่น ไม่เปิดเผยตัวตน, ไม่คุยเกี่ยวกับกลุ่ม และไม่โจมตีสื่อ[18] สมาชิกมักจะใช้วลีสำคัญอันนี้ "เราคือแอนอนิมัส เราเป็นกองทัพ เราจะไม่อภัย เราจะไม่ลืม จงหวังเรา (We are Anonymous. We are Legion. We do not forgive. We do not forget. Expect us.)"[21]
อ้างอิง แก้
- ↑ "Gabriella Coleman on Anonymous". Brian Lehrer Live. Vimeo. February 9, 2011. สืบค้นเมื่อ March 24, 2011.
- ↑ "Anonymous Official".
- ↑ Landers, Chris (เมษายน 2, 2008). "Serious Business: Anonymous Takes On Scientology (and Doesn't Afraid of Anything)". Baltimore City Paper. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 8, 2008. สืบค้นเมื่อ July 3, 2008.
- ↑ Oltsik, Jon (December 3, 2013). "Edward Snowden Beyond Data Security". Network World. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-04-07. สืบค้นเมื่อ December 4, 2013.
- ↑ Waites, Rosie (October 20, 2011). "V for Vendetta masks: Who". BBC News. สืบค้นเมื่อ October 20, 2011.
- ↑ Krupnick, Matt (August 15, 2011). "Freedom fighters or vandals? No consensus on Anonymous". Oakland Tribune. MercuryNews.com. สืบค้นเมื่อ July 10, 2013.
- ↑ Carter, Adam (มีนาคม 15, 2013). "From Anonymous to shuttered websites, the evolution of online protest". CBC News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 6, 2013. สืบค้นเมื่อ May 6, 2013.
- ↑ Coleman, Gabriella (เมษายน 6, 2011). "Anonymous: From the Lulz to Collective Action". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 5, 2013. สืบค้นเมื่อ May 5, 2013.
- ↑ Rawlinson, Kevin; Peachey, Paul (April 13, 2012). "Hackers step up war on security services". The Independent. – โดยทาง HighBeam Research (ต้องรับบริการ) . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-06-29. สืบค้นเมื่อ May 5, 2013.
- ↑ Gellman, Barton (April 18, 2012). "The 100 Most Influential People In The World". Time. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-08-25. สืบค้นเมื่อ 2018-07-05.
- ↑ Halpin, Harry (2012). "The Philosophy of Anonymous: Ontological Politics without Identity". Radical Philosophy. 176: 27. สืบค้นเมื่อ 24 กุมภาพันธ์ 2014.
The philosophy of Anonymous offers insight into a long-standing political question that has gone unanswered with often tragic consequences for social movements: what does a new form of collective politics look like that wishes to go beyond the identity of the individual subject in late capitalism?
- ↑ 12.0 12.1 Kelly 2012, p. 1678.
- ↑ Coleman, Gabriella (10 ธันวาคม 2010). "What It's Like to Participate in Anonymous' Actions". The Atlantic. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 เมษายน 2013. สืบค้นเมื่อ 2 พฤษภาคม 2013.
In some ways, it may be impossible to gauge the intent and motive of thousands of participants, many of who don't even bother to leave a trace of their thoughts, motivations, and reactions. Among those that do, opinions vary considerably.
- ↑ Kelly 2012, p. 1682.
- ↑ "Anonymous: what is the hacker collective?". IONOS Digitalguide (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 กรกฎาคม 2022. สืบค้นเมื่อ 13 เมษายน 2022.
- ↑ Olson 2012, p. 92.
- ↑ Brown, Jesse (February 7, 2008). "Community Organization with Digital Tools: The face of Anonymous". MediaShift Idea Lab: Reinventing Community News for the Digital Age. PBS. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 11, 2008. สืบค้นเมื่อ March 3, 2008.
- ↑ 18.0 18.1 Olson 2012.
- ↑ Cadwalladr, Carole (September 8, 2012). "Anonymous: behind the masks of the cyber insurgents". The Guardian. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 2, 2013. สืบค้นเมื่อ May 2, 2013.
- ↑ Allnut, Luke (June 8, 2012). "Parmy Olson On Anonymous: 'A Growing Phenomenon That We Don't Yet Understand'". Radio Free Europe/Radio Liberty. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 2, 2013. สืบค้นเมื่อ May 2, 2013.
- ↑ Morris, Adam (April 30, 2013). "Julian Assange: The Internet threatens civilization". Salon. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 2, 2013. สืบค้นเมื่อ May 2, 2013.
บรรณานุกรม แก้
- Coleman, Gabriella (November 4, 2014). Hacker, Hoaxer, Whistleblower, Spy: The Many Faces of Anonymous. Verso Books. ISBN 1781685843.
{{cite book}}:|ref=harvไม่ถูกต้อง (help) - Firer-Blaess, Sylvain (2016). The Collective Identity of Anonymous: Web of Meanings in a Digitally Enabled Movement (PDF). Uppsala: Acta Universitatis Upsaliensis. p. 220. ISBN 978-91-554-9602-9. สืบค้นเมื่อ October 5, 2016.
- Kelly, Brian (2012). "Investing in a Centralized Cybersecurity Infrastructure: Why 'Hacktivism' can and should influence cybersecurity reform" (PDF). Boston University Law Review. 92 (5): 1663–1710. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 11 กรกฎาคม 2022. สืบค้นเมื่อ 2 พฤษภาคม 2013.
- Olson, Parmy (5 มิถุนายน 2012). We Are Anonymous: Inside the Hacker World of LulzSec, Anonymous, and the Global Cyber Insurgency. Hachette Digital, Inc. ISBN 9780316213530. สืบค้นเมื่อ 2 พฤษภาคม 2013.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
- เว็บที่ใช้โดยแอนอนิมัส
- ข่าว