ห้ามลักขโมย
ห้ามลักขโมย[1][2] หรือ อย่าลักขโมย[3] (อังกฤษ: Thou shalt not steal) เป็นหนึ่งในข้อบทบัญญัติสิบประการ ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ประทานให้กับชนชาติอิสราเอลผ่านทางโมเสส ซึ่งเป็นบัญญัติข้อที่ 7 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบออกัสตินแห่งฮิปโป แบบคำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก และแบบลูเทอแรน และเป็นบัญญัติข้อที่ 8 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบเซปตัวจินต์ แบบไฟโล แบบทาลมุด และแบบคริสตจักรปฏิรูป
บัญญัติข้อนี้มีบันทึกในหนังสืออพยพ 20:15 และหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 5:19 ในคัมภีร์ฮีบรูหมวดโทราห์ของศาสนายูดาห์ และในคัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาเดิมของศาสนาคริสต์
ห้ามลักขโมย
— หนังสืออพยพ 20:15
เนื้อหา แก้
ห้ามลักขโมย บัญญัติข้อนี้ห้ามการขโมยเงินทองหรือสิ่งของผู้อื่น การโกงก็เป็นรูปแบบหนึ่งของการลักขโมย[4] บัญญัติข้อที่แปดนี้เรียกร้องให้มีความซื่อสัตย์ในทุกเรื่องที่เราต้องเกี่ยวข้องกับผู้อื่น
อ้างอิง แก้
- ↑ หนังสืออพยพ 20:15, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
- ↑ หนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 5:19, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
- ↑ อพยพ 20 เก็บถาวร 2016-03-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, พระคัมภีร์ภาคพันธสัญญาเดิม, คณะกรรมการคาทอลิกเพื่อคริสตศาสนธรรม แผนกพระคัมภีร์
- ↑ จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 2 8:21, พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับมาตรฐาน 2011
 | บทความศาสนานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |