วิกิพีเดีย

สายกาจัง

รถไฟฟ้าสายแรกที่เปิดให้บริการในกรุงกัวลาลัมเปอร์ ประเทศมาเลเซีย
(เปลี่ยนทางจาก สายซูไงบูโละฮ์-กาจัง)

รถไฟฟ้าขนส่งมวลชน สายกาจัง (อังกฤษ: MRT Kajang line ;KGL)[4][5] หรือชื่อเดิม สายซูไงบูโละฮ์-กาจัง เป็นเส้นทางรถไฟฟ้าใต้ดินที่เปิดให้บริการในเขตกัวลาลัมเปอร์และปริมณฑล สายนี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของระบบขนส่งมวลชนในหุบเขากลัง

สายกาจัง
Semantan Platform 1 viewing KLCC at the background.
ข้อมูลทั่วไป
ชื่อลำลองMRT Laluan Kajang
สถานะเปิดให้บริการ
เจ้าของMRT Corp
หมายเลขสาย9 (สีเขียว)
ที่ตั้งหุบเขากลัง
ปลายทาง
จำนวนสถานี29 & 3 สำรอง
เว็บไซต์myrapid.com.my
การดำเนินงาน
รูปแบบระบบขนส่งมวลชนเร็ว
ระบบRapid KL (brand) Rapid KL
เส้นทางกวาซาดามันซารา–กาจัง
ผู้ดำเนินงานรถไฟเร็วกัวลาลัมเปอร์
ศูนย์ซ่อมบำรุงสุไหง บูโละฮ์ และ กาจัง
ขบวนรถซีเมนส์ อินสไปโร
58 ขบวนต่อ 4 ตู้
กว้าง: 3.1 m (10 ft) - หน้ากว้าง
ยาว: 90.18 m (295.9 ft)[1]
ผู้โดยสารต่อวัน203,709 (2023)[2]
ผู้โดยสาร66.5 ล้าน (2023)
ประวัติ
เปิดเมื่อระยะ 1:
16 ธันวาคม 2016; 7 ปีก่อน (2016-12-16)[3]
สุไหง บูโละฮ์  KG01 [note 1] – เซอมันตัน  KG14 
ระยะ 2:
17 กรกฎาคม 2017; 6 ปีก่อน (2017-07-17)
มูซีมัมเนอการา  KG15  – กาจัง  KG31 
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง47 km (29 mi)
ยกระดับ: 37.5 km (23.3 mi)
ใต้ดิน: 9.5 km (5.9 mi)
รางกว้าง1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) สแตนดาร์ดเกจ
ระบบจ่ายไฟ750 V DC รางที่สาม
ระบบการนำไฟฟ้าอัตโนมัติและไร้คนขับ
ความเร็ว100 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (62 ไมล์ต่อชั่วโมง)

ประวัติ แก้

สายซูไงบูโละฮ์-กาจัง เป็นหนึ่งในโครงการเส้นทางรถไฟฟ้าใต้ดินสามสายในเขตหุบเขากลัง ใช้งบประมาณในการก่อสร้าว 36 พันล้านริงกิต[6]

เส้นทางเริ่มต้นจากตำบลซูไงบูโละฮ์ ทางตะวันตกเฉียงเหนือของกัวลาลัมเปอร์ ผ่านใจกลางกรุง ไปสิ้นสุดที่เมืองกาจัง ทางตะวันออกเฉียงใต้ของกัวลาลัมเปอร์ คาดว่าจะมีผู้โดยสารมาใช้งานประมาณ 1.2 ล้านคนต่อปี[6] การก่อสร้างระยะที่ 1 เริ่มจากซูไงบูโละฮ์ ไปสิ้นสุดที่เซอมันตัน ซึ่งจะเปิดให้บริการในปี ค.ศ. 2016 ส่วนระยะที่ 2 สร้างจากเซอมันตัน ไปสิ้นสุดที่กาจัง ซึ่งจะเปิดให้บริการในกรกฎาคม ค.ศ. 2017[6]

เดิมที สายนี้เป็นสายรถไฟฟ้ารางเบา ระยะทาง 43 กิโลเมตร วิ่งจากตำบลดามันซารา ไปยังตำบลเชรัส ต่อมาได้ขยายเส้นทางไปยังซูไงบูโละฮ์ และกาจัง ซึ่งเพิ่มระยะทางอีก 8.8 กิโลเมตร และได้ปรับเปลี่ยนมาเป็นรถไฟใต้ดิน ซึ่งจุผู้โดยสารได้มากกว่า[7]

สายนี้เมื่อสร้างเสร็จแล้ว จะดำเนินการโดยบริษัทแรพิดเรล[8]

ข้อมูลทั่วไป แก้

การจัดขบวน แก้

รถไฟฟ้าสายนี้มีระยะทาง 51 กิโลเมตร วิ่งจากตำบลซูไงบูโละฮ์ ไปสิ้นสุดที่เมืองกาจัง เมื่อเปิดใช้งาน คาดว่าจะมีผู้โดยสาร 1.2 ล้านคน รถไฟฟ้าเป็นแบบ 4 คันต่อขบวน จุผู้โดยสารได้ 1,200 คนต่อขบวนต่อทิศทาง และใน 1 วันจะมีผู้โดยสารใช้บริการทั้งหมด 400,000 คน ความถี่รถไฟฟ้า 3.5 นาที[9]

การปรับแก้ไขเส้นทางและสถานี แก้

หลังจากที่โครงการนี้ได้นำเสนอเมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม ค.ศ. 2011 ได้มีการปรับเปลี่ยนแก้ไขเส้นทางและสถานีต่าง ๆ ดังต่อไปนี้[10]

  • ลดจำนวนสถานีจาก 35 สถานี เหลือเพียง 31 สถานี โดยมีสถานีสำรองในอนาคตอีก 3 สถานี ได้แก่
    • สถานี RRI อยู่ระหว่างสถานีกัมปงเซอลามัต–กวาซาดามันซารา
    • สถานีเทคโนโลยี อยู่ระหว่างสถานีกวาซาเซ็นทรัล–โกะตะดามันซารา
    • สถานีบูกิตเกียรา อยู่ระหว่างสถานีฟีลีดามันซารา–ปูซัตบันดาร์ดามันซารา
  • สถานีเซกชัน 17 ถูกยกเลิก
  • สถานี TTDI ถูกย้ายจากที่ตั้งเดิม 300 เมตร เนื่องจากติดย่านที่พักอาศัย[11]
  • สถานีบูกิตบินตังตะวันออก และบูกิตบินตังตะวันตก ถูกยุบรวมเป็นสถานีเดียวกัน มีชื่อว่า "สถานีบูกิตบินตัง"
  • ที่จอดรถถูกเพิ่มจาก 13 เป็น 16 แห่ง
  • ยกเลิกสถานีตามันเมสรา

รายชื่อสถานี แก้

จะมี 31 สถานี โดยมีสถานีใต้ดินอยู่ 7 สถานี ช่วงทางใต้ดินยาว 9.5 กิโลเมตร[9] (แผนที่เส้นทาง เก็บถาวร 2014-01-13 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน)[12] การเรียกชื่อสถานีบนขบวนรถ จะแตกต่างจะชื่อทางการเล็กน้อย[13] อาจเปลี่ยนแปลงได้ตามความเหมาะสม

รหัส ชื่อทางการ ชื่อทั่วไป ประเภทชานชาลา โครงสร้าง ที่จอดรถ จุดเปลี่ยนเส้นทาง/หมายเหตุ
ระยะที่ 1 – เปิดในช่วงไตรมาสที่ 4 ของปี ค.ศ. 2016
S01 ซูไงบูโละฮ์ ซูไงบูโละฮ์ ปลายทาง ยกระดับ ✓ 1 สายเซอเริมบัน, เคทีเอ็ม อีทีเอส, รถไฟระหว่างเมืองของเคทีเอ็ม
S02 กัมปงเซอลามัต กัมปงบาห์รูซูไงบูโละฮ์ ด้านข้าง ยกระดับ
S03 RRI ด้านข้าง ยกระดับ สถานีสำรองในอนาคต
S04 กวาซาดามันซารา โกะตะดามันซารา เกาะกลางซ้อนกัน ยกระดับ ✓ 11 สายซูไงบูโละฮ์-เซอร์ดัง-ปูตราจายา
S05 เติกโนโลกี ด้านข้าง ยกระดับ สถานีสำรองในอนาคต
S06 กวาซาเซ็นทรัล ตามันอินดัสตรีซูไงบูโละฮ์ ด้านข้าง ยกระดับ ✓
S07 โกะตะดามันซารา PJU5 ด้านข้าง ยกระดับ
S08 ซูเรียน ดาตารันซันเวย์ ด้านข้าง ยกระดับ
S09 มูเตียราดามันซารา เดอะเคิร์ฟ ด้านข้าง ยกระดับ
S10 บันดาร์อูตามา อูนามา 1 ด้านข้าง ยกระดับ 10 สายชาห์อลัม
S11 TTDI TTDI ด้านข้าง ยกระดับ ✓
S12 ฟีโลดามันซารา เซิกซเยน 16 เกาะกลาง ยกระดับ ✓
S13 บูกิตเกียรา ด้านข้าง ยกระดับ ✓ สถานีสำรองในอนาคต
S14 ปูซัตบันดาร์ดามันซารา ปูซัตบันดาร์ดามันซารา ด้านข้าง ยกระดับ ✓
S15 เซอมันตัน เซอมันตัน ด้านข้าง ยกระดับ
ระยะที่ 2 – เปิดในช่วงไตรมาสที่ 3 ของปี ค.ศ. 2017
S16 มูซีมัมเนอการา เคแอลเซ็นทรัล เกาะกลาง ใต้ดิน 1 สายเซอเริมบัน, 2 สายพอร์ตกลัง, 5 สายเกอลานาจายา, 6 เคแอลไอเอ เอ็กซ์เพรส, 7 เคแอลไอเอ แทรนสิต, 8 เคแอลโมโนเรล
ธีมพิเศษ: ประวัติระบบขนส่งมวลชน
S17 ปาซาร์เซอนี ปาซาร์เซอนี เกาะกลาง ใต้ดิน 5 สายเกอลานาจายา, 1 สายเซอเริมบัน, 2 สายพอร์ตกลัง
ธีมพิเศษ: จุดรวมแม่น้ำสองสาย
S18 เมอเดกา เมอเดกา เกาะกลาง ใต้ดิน 3 สายอัมปัง, 4 สายศรีเปอตาลิง[14]
ธีมพิเศษ: อิสรภาพ
S19 บูกิตบินตัง บูกิตบินตังเซ็นทรัล แยกกัน ใต้ดิน 8 เคแอลโมโนเรล[15][16]
ธีมพิเศษ: พลวัต
S20 ตลาดหลักทรัพย์ตุนราซัก ปาซาร์รักยัต เกาะกลางซ้อนกัน ใต้ดิน 11 สายซูไงบูโละฮ์-เซอร์ดัง-ปูตราจายา
ธีมพิเศษ: ชุมชนมุสลิม
S21 โคเครน โคเครน เกาะกลาง ใต้ดิน ธีมพิเศษ: การอยู่อาศัย
S22 มาลูริ มาลูริ เกาะกลาง ใต้ดิน ✓ 3 สายอัมปัง
ธีมพิเศษ: การเติบโตครั้งใหม่
S23 ตามันเปอร์ตามา ตามันบูกิตเรีย ด้านข้าง ยกระดับ
S24 ตามันมิดะฮ์ ตามันบูกิตเมอวะฮ์ ด้านข้าง ยกระดับ ✓
S25 ตามันมูเตียรา เลเซอร์มอลล์ ด้านข้าง ยกระดับ
S26 ตามันคอนนอจต์ พลาซาฟีนิกซ์ ด้านข้าง ยกระดับ ✓
S27 ตามันซันเต็กซ์ ตามันซันเต็กซ์ เกาะกลาง ยกระดับ ✓
S28 ศรีระยา ตามันคิวแพ็ค ด้านข้าง ยกระดับ ✓
S29 บันดาร์ตุนฮุสเซนออนน์ บันดาร์ตุนฮุสเซนออนน์ ด้านข้าง ยกระดับ ✓
S30 บูกิตดูกุง บาลากง ด้านข้าง ยกระดับ
S31 ตามันโกเปอราซีคิวแพ็ค ตามันโกเปอราซี ด้านข้าง ยกระดับ ✓
S32 ซัวจานาอิมเปียน ซัวจานาอิมเปียน ด้านข้าง ยกระดับ ✓
S33 บันดาร์กาจัง บันดาร์กาจัง ด้านข้าง ยกระดับ
S34 กาจัง กาจัง ปลายทาง ยกระดับ ✓ 1 สายเซอเริมบัน

ระบบรถไฟฟ้า แก้

ระบบรถไฟฟ้าผลิตโดยบริษัท ซีเมนส์ รถไฟฟ้าเป็นแบบไร้คนขับ พ่วง 4 คันต่อขบวน จุผู้โดยสารได้ 1,200 คนต่อขบวนต่อทิศทาง โดยรถไฟฟ้าจะเป็นรูปแบบเดียวกันกับที่ใช้ในรถไฟใต้ดินวอร์ซอ ประเทศโปแลนด์[17]

  • ความยาวรถ: 18.6–20.1 เมตร
  • จำนวนประตูรถต่อหนึ่งฝั่ง: 4
  • ความยาวประตูรถ: 1400 มิลลิเมตร
  • การรับกระแสไฟฟ้า: 750 VDC รางที่สาม

มีศูนย์ซ่อมบำรุง 2 แห่ง ได้แก่ ศูนย์ซ่อมบำรุงซูไงบูโละฮ์ และศูนย์ซ่อมบำรุงกาจัง[18]

ดูเพิ่ม แก้

อ้างอิง แก้

  1. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ inspiro-kl
  2. ↑ "Rapid Rail Performance Update" (ภาษาอังกฤษ). Rapid KL. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2024-01-06.
  3. ↑ Rapid Rail to take over SBK line ops from Dec 15
  4. ↑ "Clash over naming of MRT service line". Malay Mail. 5 January 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-06-28. สืบค้นเมื่อ 2015-05-17.
  5. ↑ "No Tussle Over Naming of MRT Line". ETP Updates. 6 January 2011. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-03-07. สืบค้นเมื่อ 2015-05-17.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 "MRT". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-05-15. สืบค้นเมื่อ 24 April 2015. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่สมเหตุสมผล มีนิยามชื่อ "SBK info" หลายครั้งด้วยเนื้อหาต่างกัน
  7. ↑ "NU Sentral Set To Improve Urban Transportation, Says Najib". Bernama. 11 August 2009.
  8. ↑ "Government goes with Prasarana to operate Sg Buloh-Kajang MRT line". The Malaysian Insider. 16 June 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-06-17. สืบค้นเมื่อ 2015-05-17.
  9. ↑ 9.0 9.1 "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-01-18. สืบค้นเมื่อ 2015-05-17.
  10. ↑ transitmy. "MRT Update: MyRapidTransit launching & public viewing on 8 July 2011 at KL Convention Centre". Malaysian Transit. สืบค้นเมื่อ 11 July 2011.
  11. ↑ Achariam, Noel (30 May 2011). "Proposed TTDI MRT station shifted". New Straits Times. สืบค้นเมื่อ 6 June 2011.
  12. ↑ "Route Map". MRT Corp. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-01-13. สืบค้นเมื่อ 22 January 2014.
  13. ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-01-18. สืบค้นเมื่อ 2015-05-17.
  14. ↑ http://www.youtube.com/watch?v=d62grQs_2I4
  15. ↑ http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=J_9QkoLV8FQ#t=207s
  16. ↑ http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=J_9QkoLV8FQ#t=222s
  17. ↑ MRT Corp. "MRT CORP AWARDS RM3.474 BILLION WORTH OF CONTRACTS" (PDF). MRT Corp. สืบค้นเมื่อ 15 September 2012.[ลิงก์เสีย]
  18. ↑ Progress Report (PDF). MRT Corp. 2012. p. 13. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2015-05-17.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้


อ้างอิงผิดพลาด: มีป้ายระบุ <ref> สำหรับกลุ่มชื่อ "note" แต่ไม่พบป้ายระบุ <references group="note"/> ที่สอดคล้องกัน

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=สายกาจัง&oldid=11326685"