สงครามแพ็กเจ–ถัง
สงครามแพ็กเจ–ถัง (อังกฤษ: Baekje–Tang War; จีน: 唐灭百济之战) เป็นสงครามระหว่างอาณาจักรแพ็กเจกับกองทัพผสมราชวงศ์ถัง/อาณาจักรชิลลา เกิดขึ้นระหว่าง ค.ศ. 660–663
| สงครามแพ็กเจ–ถัง | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| คู่สงคราม | |||||||
|
ราชวงศ์ถัง อาณาจักรชิลลา |
อาณาจักรแพ็กเจ ชนเผ่ายะมะโตะ อาณาจักรโคกูรยอ | ||||||
| ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||
|
ยอนแกโซมุน คเยแบ็ก † | |||||||
อาณาจักรชิลลาเป็นพันธมิตรทางทหารกับราชวงศ์ถังในรัชสมัยจักรพรรดิถังเกาจง[1] เมื่ออาณาจักรแพ็กเจเข้าตีอาณาจักรชิลลา พระราชินีช็อนด็อกแห่งชิลลาจึงส่งคณะทูตไปเข้าเฝ้าจักรพรรดิถังเกาจงเพื่อขอความช่วยเหลือ[1] ในขณะเดียวกันแพ็กเจได้เป็นพันธมิตรกับชนเผ่ายะมะโตะในญี่ปุ่นและอาณาจักรโคกูรยอ[2] ความขัดแย้งระหว่างชิลลาและแพ็กเจเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ จนในปี ค.ศ. 658 จักรพรรดิถังเกาจงส่งกองทัพเข้าโจมตีโคกูรยอ[3] และส่งกองเรือพร้อมทหาร 130,000 นายข้ามทะเลเหลือง แม่น้ำกึม (Geum River) มาขึ้นฝั่งทางตะวันตกของอาณาจักรแพ็กเจ ก่อนเดินทัพไปที่เมืองหลวง คือเมืองซาบี[4]
ฝ่ายชิลลาได้ส่งกองทัพ 50,000 นายเข้าปะทะกับฝ่ายแพ็กเจจนได้รับชัยชนะในยุทธการฮวังซันบ็อล (Battle of Hwangsanbeol)[4] ก่อนจะเดินทัพข้ามเทือกเขาโซแบ็ก (Sobaek Mountains)[5] พรมแดนด้านตะวันออกของแพ็กเจ[1] และรบชนะฝ่ายแพ็กเจอีกครั้งในยุทธการที่ที่ราบฮวังซัน[5] ในที่สุดกองทัพพันธมิตรถัง/ชิลลาก็ยึดเมืองหลวงได้สำเร็จ อาณาจักรแพ็กเจถูกพิชิตในวันที่ 18 กรกฎาคม ค.ศ. 660[1] มีทหารกว่า 10,000 นายเสียชีวิตในการปะทะ[6] พระเจ้าอึยจา พระราชวงศ์และข้าราชการส่วนใหญ่ถูกจับไปเป็นตัวประกันที่จีน[1] หลังจากนั้นราชวงศ์ถังได้ผนวกแพ็กเจเข้ามาแทนที่จะให้ชิลลาปกครอง[7]
ขุนศึกควีชิล พกชิน (Gwisil Boksin) นำทหารบางส่วนที่ยังไม่ยอมจำนนโจมตีราชวงศ์ถัง เขาขอความช่วยเหลือไปที่จักรพรรดินีโคเงียวกุแห่งยะมะโตะซึ่งส่งทหาร 27,000 นายมาสนับสนุน[8] ทั้งสองฝ่ายปะทะกันในปี ค.ศ. 663 ที่ยุทธการแพ็กกัง (Battle of Baekgang)[9] ซึ่งกองทัพพันธมิตรถัง/ชิลลาเป็นฝ่ายชนะ อย่างไรก็ตาม สองอาณาจักรนี้ได้หันมาทำสงครามกันเองในสงครามชิลลา-ถัง (ค.ศ. 670–676)