ในการศึกษาจักรวาลวิทยาเชิงกายภาพ ยุคของพลังค์ (อังกฤษ: Planck epoch หรือ Planck era) คือช่วงเวลาแรกสุดของประวัติศาสตร์ของเอกภพ คือช่วง 0 ถึงประมาณ 10−43 วินาที (เวลาของพลังค์) ซึ่งเป็นช่วงที่เอกภพตกอยู่ใต้อิทธิพลของแรงโน้มถ่วงควอนตัม ตั้งชื่อตามนักวิทยาศาสตร์คือ มักซ์ พลังค์

อาจกล่าวได้ว่า ยุคของพลังค์คือช่วงเวลาแรกสุดของเวลา เพราะเวลาของพลังค์อาจเป็นช่วงเวลาที่สั้นที่สุดที่เป็นไปได้ของเวลา และยุคของพลังค์ก็เกิดขึ้นเพียงชั่วเวลาสั้นๆ นี้ ที่จุดนี้เมื่อประมาณ 13,700 ล้านปีมาแล้ว เชื่อกันว่าแรงโน้มถ่วงมีกำลังแรงมากกว่าแรงพื้นฐานอื่นๆ ซึ่งทำให้เป็นไปได้อย่างมากว่า เป็นช่วงเวลาที่แรงทั้งหมดรวมกันเป็นหนึ่งเดียว

สภาวะของเอกภพในระหว่างยุคของพลังค์เป็นสภาวะที่ปั่นป่วนและเปลี่ยนแปลง ทำให้แรงพื้นฐานปรากฏผ่านกระบวนการที่เรียกว่า การทำลายสมมาตร (symmetry breaking) การศึกษาจักรวาลวิทยายุคใหม่เห็นว่า ยุคของพลังค์อาจเป็นจุดเริ่มต้นยุคแห่งการรวมแรงครั้งใหญ่ (Grand unification epoch) และการที่เกิดการทำลายสมมาตรทำให้เอกภพเข้าสู่ยุคของการพองตัวของจักรวาล หรือยุคของการพองตัว ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เอกภพขยายตัวอย่างมากในช่วงเวลาสั้นๆ[1]

อ้างอิง แก้

แหล่งข้อมูลอื่น แก้