วิกิพีเดีย

ฟาโรห์ทาเคลอตที่ 2

เฮตจ์เคปเปอร์เร เซเตเพนเร ทาเคลอตที่ 2 ซี-เอเซ เป็นฟาโรห์ในราชวงศ์ที่ 23 แห่งอียิปต์ตอนบนและอียิปต์โบราณสมัยกลาง พระองค์ได้รับการระบุเป็นนักบวชชั้นสูงแห่งอามุน ทาเคลอต เอฟ โอรสในนิมลอต ซี นักบวชชั้นสูงแห่งอามุนที่ทีบส์ ทำให้พระองค์เป็นทั้งโอรสในนิมลอต ซี และพระราชนัดดาในฟาโรห์โอซอร์คอนที่ 2 ตามงานวิจัยทางวิชาการล่าสุด[3] เมื่อเทียบวันที่ทางจันทรคติสองอันที่เกี่ยวกับทาเคลอตที่ 2 ทำให้เชื่อว่าฟาโรห์อียิปต์ตอนบนครองราชย์ในอียิปต์ที่ถูกแบ่งเป็นสองส่วนใน 845 ปีก่อนคริสต์ศักราช หรือ 834 ปีก่อนคริสต์ศักราช[4] นักอียิปต์วิทยาส่วนใหญ่ในปัจจุบัน ซึ่งรวมถึง Aidan Dodson,[5] Gerard Broekman,[6] Jürgen von Beckerath,[7] M.A. Leahy และ Karl Jansen-Winkeln ยอมรับข้อสันนิษฐานของ David Aston[8]ที่ว่าฟาโรห์โชเชงค์ที่ 3 น่าจะเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งของฟาโรห์โอซอร์คอนที่ 2 ที่แทนิสมากกว่าทาเคลอตที่ 2

ทาเคลอตที่ 2
ทาเคลอตที่ 2 (ซ้าย) และอามุน-รา ที่คาร์นัก
ฟาโรห์แห่งอียิปต์
รัชกาล845/34 – 835/824 ปีก่อนคริสต์ศักราช, ราชวงศ์ที่ 23
ก่อนหน้าฮาร์เซียเซ เอ
ถัดไปเปดิบาสท์ที่ 1
คู่เสกสมรสคาโรมามา เมริตมัตที่ 2, คาโรมามา ดี, ทาเชป, ทาเบเคเทนาสเคต เอ
พระราชบุตรโอโซร์คอนที่ 3, บาเคนปทาฮ์, นิมลอต, ไอเซตเวเรต, ดเจดปทาเฮฟานค์ ?, เชเบนโซปเดตที่ 2 ?, คาโรมามา ?, เทนต์เซเปฮ์ ?, อีร์บัสทูดจัจเจา ?, เดเอร์เซเนซิต ?
พระราชบิดานิมลอต ซี

สมรสและโอรสธิดา แก้

ทาเคลอตที่ 2 อภิเษกสมรสกับกับคาโรมามา เมรีมุตที่ 2 และให้กำเนิดโอรสธิดา ดังนี้:

ทาเคลอตที่ 2 อภิเษกสมรวกับพระนามที่มีชื่อที่ปรากฏเพียงบางส่วนว่า ทาเชป[...] ทั้งคู่ให้กำเนิดพระโอรสองค์เดียว:

  • นิมลอต ได้รับการกล่าวถึงในจารึกไม้ (Turin 1468/Vatican 329) เป็นพระโอรสในฟาโรห์ทาเคลอตกับทาเชป[...] คาดว่าเป็นโอรสในทาเคลอตที่ 2[8]

ทาเคลอตที่ 2 มีมเหสีนามว่าทาเบคเทนาสเคต (ที่ 1) และให้กำเนิดพระธิดาองค์เดียว:

  • Isetweret (II). สมรสกับวิเซียร์ Nakhtefmut (C) รู้จักจากสุสานของพระโอรสนามว่า Ankhpakhered และพระธิดานามว่า Tabektenasket (ที่ 2) (Berlin 20132 and 20136).[8][9]

โอรสธิดาองค์อื่น ๆ:

  • Djed-Ptah-ef-ankh โอรสในทาเคลอตที่ 2
  • Shebensopdet (II). สมรสกับ Djed-Khons-ef-ankh ศาสดาคนที่ 4 แห่งอามุน พระองค์เป็นที่รู้จักจากรูปปั้นที่ปัจจุบันอยู่ในพิพิธภัณฑ์ไคโร (CG 42211) [8][9]
  • Karomama (E). หญิงเจ้าเสน่ห์แห่งอามุน[8]

โอรสธิดาที่เป็นไปได้:

  • Tentsepeh (D), สมรสกับ Ptah-udj-ankhef. Kitchen ถือว่าเป็นพระธิดาในทาเคลอตที่ 2 ส่วน Bierbrier ถือว่าเป็นพระธิดาในโอโซร์คอนที่ 2 แทน[8][9]
  • Ir-Bast-udja-tjau, สมรสกับ Pakhuru พระองค์เป็นพระธิดาในทาเคลอตที่ 2 หรือทาเคลอตที่ 3[9]
  • Di-Ese-nesyt, สมรสกับ Nespaqashuty B พระองค์เป็นพระธิดาในทาเคลอตที่ 2 หรือทาเคลอตที่ 3[9]

อ้างอิง แก้

  1. ↑ Jürgen von Beckerath, Handbuch der Ägyptischen Königsnamen (MÄS 49), Philip Von Zabern, 1999, pp. 194-95.
  2. ↑ Henri Gauthier, Le Livre des rois d'Égypte, recueil de titres et protocoles royaux, 3, De la XIXe à la XXIVe dynastie, MIFAO 19, Cairo 1914, p. 354.
  3. ↑ Karl Jansen-Winkeln, "Historische Probleme Der 3. Zwischenzeit," JEA 81(1995) p.129, 138
  4. ↑ Rolf Krauss, in Erik Hornung, Rolf Krauss, and David Warburton (editors), Handbook of Ancient Egyptian Chronology (Handbook of Oriental Studies), Brill: 2006, pp. 408–411
  5. ↑ Aidan Dodson, "A new King Shoshenq confirmed?" GM 137(1993), p.58
  6. ↑ Gerard Broekman, "The Reign of Takeloth II: a Controversial Matter," GM 205(2005), pp.21-33
  7. ↑ Jürgen von Beckerath, "Chronologie des Pharaonischen Ägypten," MÄS 46 (Philipp von Zabern, Mainz: 1997. p.94
  8. ↑ 8.0 8.1 8.2 8.3 8.4 8.5 8.6 Aston, D. A. (1989). "Takeloth II: A King of the 'Theban Twenty-Third Dynasty'?". The Journal of Egyptian Archaeology. 75 (1): 139–153. doi:10.1177/030751338907500112. S2CID 192273193.
  9. ↑ 9.0 9.1 9.2 9.3 9.4 Kitchen, Kenneth A. The Third Intermediate Period in Egypt, 1100-650 B.C. (Book & Supplement) Aris & Phillips. 1986 ISBN 978-0-85668-298-8

อ่านเพิ่ม แก้

  • Winfried Barta, 1980. ‘Die Mondfinsternis im 15. Regierungsjahr Takelots II. und die Chronologie der 22. bis 25. Dynastie’, Revue d'Égyptologie 32, 3-17
  • Gerard P.F. Broekman, 2008. 'The Chronicle of Prince Osorkon and its Historical Context', Journal of Egyptian History 1.2, 209-234
  • Ricardo A. Caminos, 1958. 'The Chronicle of Prince Osorkon'. (Analectica Orientalia [AO] 37.) Rome: Biblical Institute Press
  • N. Dautzenberg, 1995. 'Bemerkungen zu Schoschenq II., Takeloth II. und Pedubastis II', Göttinger Miszellen 144, 21-29
  • Karl Jansen-Winkeln, 2006. ‘The Chronology of the Third Intermediate Period: Dyns. 22-24’. In: E. Hornung, R. Krauss and D. A. Warburton (eds), Ancient Egyptian Chronology, 234-264. (Handbook of Oriental Studies [HdO] I vol. 83.) Leiden: Brill
  • Rolf Krauss, 2007. ‘Die Bubastiden-Finsternis im Licht von 150 Jahren Forschungsgeschichte’, Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts. Abteilung Kairo (MDAIK) 63, 211-223
  • Bengt Julius Peterson, 1967. 'Djedptahefanch, Sohn des Takeloth II', Zeitschrift für Ägyptische Sprache und Altertumskunde (ZÄS) 94, 128-129
  • Robert K. Ritner, 'An Oblique Reference to the Expelled High Priest Osorkon?', in: E. Teeter, J.A. Larson, Gold of Praise: Studies on Ancient Egypt in Honor of Edward F. Wente, (SAOC 58), Chicago 1999, 351-360
  • Ad Thijs, 2010. ‘The Lunar Eclipse of Takelot II and the Chronology of the Libyan Period’, Zeitschrift für Ägyptische Sprache und Altertumskunde (ZÄS) 137, 171-190
  • Ad Thijs, 2015. 'From the Lunar Eclipse of Takeloth II back to Shoshenq I and Shishak' In: P. James, P.G van der Veen (eds), Solomon and Shishak: Current perspectives from archaeology, epigraphy, history and chronology; proceedings of the third BICANE colloquium held at Sidney Sussex College, Cambridge 26–27 March 2011 (British Archaeological Reports 2732), Archaeopress: Oxford, 42-60
 
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ฟาโรห์ทาเคลอตที่ 2
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ฟาโรห์ทาเคลอตที่_2&oldid=10326966"