พระเจ้าโจวโยว (อังกฤษ: King You of Zhou) (ครองราชย์ 781-771 ปีก่อนคริสตกาล) (จีน: 周幽王; พินอิน: zhōu yōu wáng) กษัตริย์องค์ที่ 12 แห่งราชวงศ์โจว และองค์สุดท้ายของราชวงศ์โจวตะวันตก

พระเจ้าโจวโยว
781 ปีก่อนคริสตกาล – 771 ปีก่อนคริสตกาล
King of China
ครองราชย์781 – 771 ปีก่อนคริสตกาล
รัชกาลก่อนหน้าพระเจ้าโจวเซฺวียน
รัชกาลถัดไปพระเจ้าโจวผิง
ประสูติ795 ปีก่อนคริสตกาล
สวรรคต771 ปีก่อนคริสตกาล
พระมเหสีQueen Shen (daughter of the Marquess of Shen)
Concubine Bao Si
พระราชบุตรพระเจ้าโจวผิง (พร้อมด้วยราชินีเซน)
Bofu (by Bao Si)
พระนามเต็ม
Ancestral name: จิ (姬)
Given name: Gōngshēng (宮湦) or Gōngniè (宮涅)
ราชวงศ์ราชวงศ์โจว
พระราชบิดาพระเจ้าโจวเซฺวียน
พระราชมารดาQueen Qiang

ในปีแรกที่ขึ้นครองราชย์คือ 780 ปีก่อนคริสตกาล ได้เกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรงที่กวนจง

ทรงเป็นกษัตริย์ที่อ่อนแอไร้ความสามารถ เสวยแต่น้ำจัณฑ์ หลงผู้หญิงถึงขั้นทรงปลดพระมเหสีและองค์รัชทายาทองค์เก่าลงจากตำแหน่ง พร้อมกับแต่งตั้งนางเปาซือ และพระโอรสอีกองค์ขึ้นเป็นพระมเหสีและองค์รัชทายาทองค์ใหม่[1]

พระนางเปาซือทรงยิ้มไม่เป็น พระเจ้าโจวโยวจึงโปรดให้จุดพลุเตือนภัยขึ้นฟ้า ทำให้พระนางเปาซือยิ้มได้ แต่ท่านอ๋องเข้าใจผิดว่ามีข้าศึกมารุกราน ก็เดินทางมายังพระราชวัง เมื่อไม่เห็นข้าศึกก็โกรธและเดินทางกลับไป ต่อมาเมื่อมีข้าศึกมารุกรานจริง ๆ พระเจ้าโจวโยวโปรดให้จุดพลุเตือนภัยขึ้นฟ้า แต่เหล่าท่านอ๋องก็ไม่สนใจ เหล่าข้าศึกบุกเข้าพระราชวัง พระเจ้าโจวโยวเห็นจวนตัวก็ทรงปลงพระชนม์เอง ส่วนพระนางเปาซือและองค์รัชทายาทก็ถูกจับไป ส่วนอดีตมเหสีและองค์รัชทายาทก็อพยพไปยังลั่วหยาง พร้อมกับเชื้อพระวงศ์ขุนนางข้าราชการ และประชาชน และทรงถูกอัญเชิญขึ้นเป็นกษัตริย์องค์ใหม่แห่งราชวงศ์โจวตะวันออก ส่วนราชวงศ์โจวตะวันตกก็ล่มสลายจากเหตุการณ์คราวนี้

อ้างอิง แก้

  1. Sima Qian. Records of the Grand Historian. Vol. 4.
ก่อนหน้า พระเจ้าโจวโยว ถัดไป
พระเจ้าโจวเสวียน
ราชวงศ์โจวตะวันตก
  พระมหากษัตริย์จีน
(781 ปีก่อนคริสตกาล-771 ปีก่อนคริสตกาล)
  พระเจ้าโจวผิง