พระสิขีพุทธเจ้า
พระสิขีพุทธเจ้า เป็นพระพุทธเจ้าที่ตรัสรู้เมื่อ 31 กัปที่แล้ว[1] นับเป็นพระองค์ที่ 20 ในพุทธวงศ์ของพระโคตมพุทธเจ้า[2]
| พระสิขีพุทธเจ้า | |
|---|---|
| สันสกฤต | शिखिन् |
| บาลี | सिखी |
| พม่า | သိခီဘုရား |
| จีน | 尸棄佛 |
| ญี่ปุ่น | 尸棄仏 |
| เกาหลี | 시기불 |
| ทิเบต | གཙུག་ཏོར་ཅན་ |
| เวียดนาม | Phật Thi Khí |
| ข้อมูล | |
| นับถือใน | เถรวาท |
 สถานีย่อยพระพุทธศาสนา | |
พระประวัติ แก้
คัมภีร์มธุรัตถวิลาสินีระบุว่า หลังจากที่พระสิขีโพธิสัตว์จุติจากการเป็นท้าวสันดุสิตแล้ว ได้ทรงปฏิสนธิในครรภ์ของพระนางปภาวดี พระอัครมเหสีในพระเจ้าอรุณแห่งกรุงอรุณวดี ได้รับพระนามว่าเจ้าชายสิขี เมื่อเจริญพระชนม์ขึ้นได้เสกสมรสกับพระนางสัพพกามา มีพระโอรสด้วยกันพระองค์หนึ่งชื่อเจ้าชายอตุละ
เมื่อพระชนมายุได้ 7,000 พรรษา ได้ทอดพระเนตรเห็นเทวทูต 4 จึงตัดสินพระทัยทรงช้างต้นออกผนวช ข้าราขบริพาร 137,000 คน ตามเสด็จออกบวชด้วย บำเพ็ญอยู่ 8 เดือนจึงตรัสรู้ แล้วออกประกาศพระศาสนา ทรงตั้งพระอภิภูและพระสัมภวะเป็นพระอัครสาวก พระเขมังกรเป็นพระพุทธอุปัฏฐาก พระสขิลาและพระปทุมาเป็นคู่พระอัครสาวิกา
พระสิขีพุทธเจ้า เสด็จดับขันธปรินิพพานที่วัดอัสสารามวิหาร กรุงสีลวตี สิริพระชนมายุได้ 70,000 พรรษา[1]
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 มธุรัตถวิลาสินี, สิขีพุทธวงศ์, อรรถกถา ขุททกนิกาย พุทธวงศ์
- ↑ พุทธวงศ์, พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๓ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๕ ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๒ -พุทธวังสะ-จริยาปิฎก