นานูเมอา
นานูเมอา (อังกฤษ: Nanumea) เป็นอะทอลล์ตั้งอยู่สุดทางตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศตูวาลู ซึ่งเป็นประเทศเกาะในภูมิภาคพอลินีเซีย อะทอลล์แห่งนี้เป็นส่วนหนึ่งของอะทอลล์และเกาะจำนวน 9 แห่ง ที่กระจายตัวเป็นระยะทาง 400 ไมล์ (640 กิโลเมตร) ทางตอนใต้ของเส้นศูนย์สูตรและตะวันตกของเส้นแบ่งเขตวันสากลในมหาสมุทรแปซิฟิก นานูเมอามีพื้นที่ 4 km2 (1.5 sq mi) และมีประชากรจำนวน 512 คน (สำมะโน ค.ศ. 2017)[1]
นานูเมอา | |
|---|---|
 อะทอลล์นานูเมอา | |
  นานูเมอา ที่ตั้งในประเทศตูวาลู | |
| พิกัด: 05°39′55″S 176°06′45″E / 5.66528°S 176.11250°E | |
| ประเทศ |  ตูวาลู |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 3.9 ตร.กม. (1.5 ตร.ไมล์) |
| ประชากร (2017) | |
| • ทั้งหมด | 512 คน |
| • ความหนาแน่น | 130 คน/ตร.กม. (340 คน/ตร.ไมล์) |
| รหัส ISO 3166 | TV-NMA |
ภูมิศาสตร์ แก้
นานูเมอาตั้งอยู่ขอบของสามเหลี่ยมพอลินีเซีย โดยอยู่ทางใต้ของหมู่เกาะกิลเบิร์ต ซึ่งมีลักษณะทางภาษาและวัฒนธรรมแบบไมโครนีเซีย มีสภาพพื้นที่เป็นอะทอลล์ ประกอบด้วยเกาะพื้นที่ต่ำบนไหล่ของพืดหินปะการังล้อมรอบลากูน ขนาดของอะทอลล์ยาวประมาณ 12 กิโลเมตรและกว้างประมาณ 2.5 กิโลเมตรและมีพื้นที่แห้งประมาณ 3.9 ตารางกิโลเมตร นอกจากนี้ยังมีพื้นที่อนุรักษ์นานูเมอา ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 2 ตารางกิโลเมตร ประกอบด้วยพื้นที่ลากูนกลางและพื้นที่ปะการังร้อยละ 10 ของอะทอลล์ รวมถึงเกาะเล็ก 2 เกาะด้วย[2][3]
หมู่บ้านที่ใหญ่ที่สุดคือเฮามาเอฟา มีประชากร 187 คน (ค.ศ. 2012) และโลลูอา มีประชากร 187 คน (ค.ศ. 2012)[1] โดยมีโรงเรียนประถมศึกษาประจำอะทอลล์คือโรงเรียนเกาไมเล ครัวเรือนในนานูเมอาตั้งอยู่อย่างกระจัดกระจายจากลากูนด้านหนึ่งสู่อีกด้านหนึ่ง เกาะเล็กขนาดใหญ่ 2 เกาะ ได้แก่ นานูเมอาและลาเกนาครอบคลุมพื้นที่แห้งร้อยละ 90 ของพื้นที่ทั้งหมด นอกจากนี้ยังมีเกาะเล็กขนาดเล็กอีก 3 เกาะ ได้แก่ เตโมตูโฟลีกี ลาโฟงากีและเตอาตัวอาตาเอโปอา
หลุมปลูกปูลากา (กลีชนิดหนึ่ง) ตั้งอยู่ที่ลาเกนา เนื่องจากชาวนานูเมอาต้องการให้พื้นที่นานูเมอาปราศจากยุง การปลูกปูลากาจะทำในหลุมขนาดใหญ่ที่มีดินปุ๋ยหมัก โดยให้พื้นที่หลุมอยู่ต่ำกว่าระดับน้ำ[4]
ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2015 นานูเมอาได้รับผลกระทบจากไซโคลนปาม ทำให้บ้านเรือน พืชการเกษตรและโครงสร้างพื้นฐานได้รับความเสียหาย[5][6]
ภาษาและวัฒนธรรม แก้
ชาวนานูเมอาเป็นส่วนหนึ่งของชาวพอลินีเซีย ภาษาย่อยนานูเมอาซึ่งเป็นภาษาย่อยของภาษาตูวาลูมีความใกล้ชิดกับกลุ่มภาษาพอลินีเซียตะวันตกอื่น ๆ ซึ่งรวมถึง ภาษาตองงา ภาษาโทเคอเลา ภาษาซามัวและภาษาในบริเวณพอลินีเซียเอาท์ไลเออร์ แม้ว่าชุมชนทั้งแปดของตูวาลูจะมีสำเนียงและคำศัพท์เฉพาะ ทว่าภาษาย่อยต่าง ๆ ของตูวาลูนั้นสามารถพูดแล้วเข้าใจร่วมกันได้ ยกเว้นภาษาของชาวนูอี ซึ่งเป็นชุมชนที่มีการตั้งถิ่นฐานของกลุ่มที่พูดภาษากิลเบิร์ต
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
- TALES FROM NANUMEA: PAI & VAU, animation by George Siosi Samuels, Cultural Animator เก็บถาวร 2022-12-15 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- TALES FROM NANUMEA: THE DEFEAT OF TULAAPOUPOU, animation by George Siosi Samuels, Cultural Animator เก็บถาวร 2022-08-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- Nanumea.Net—A Website for the People of Nanumea
- Images and further information on the Kaumaile spear from Nanumea.net
- TuvaluIslands.com
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 "Population of communities in Tuvalu". Thomas Brinkhoff. 11 April 2012. สืบค้นเมื่อ 20 March 2016.
- ↑ Sandrine Job, Dr. Daniela Ceccarelli (December 2012). "Tuvalu Marine Life Scientific Report" (PDF). an Alofa Tuvalu project with the Tuvalu Fisheries Department. สืบค้นเมื่อ 3 December 2013.
- ↑ Sandrine Job, Dr. Daniela Ceccarelli (December 2011). "Tuvalu Marine Life Synthesis Report" (PDF). an Alofa Tuvalu project with the Tuvalu Fisheries Department. สืบค้นเมื่อ 3 December 2013.
- ↑ Taulu Isako (1983). "Chapter 7 – Nanumea". ใน Laracy, Hugh (บ.ก.). Tuvalu: A History. Institute of Pacific Studies, University of the South Pacific and Government of Tuvalu. pp. 55–56.
- ↑ "Tuvalu: Tropical Cyclone Pam Situation Report No. 2 (as of 30 March 2015)". Relief Web. 30 March 2015. สืบค้นเมื่อ 30 March 2015.
- ↑ "Tuvalu situation update: Securing health from disastrous impacts of cyclone Pam in Tuvalu". Relief Web/World health Organisation – Western Pacific Region. 3 April 2015. สืบค้นเมื่อ 8 June 2015.