ทางหลวงสายแพน-บอร์เนียว
ทางหลวงสายแพน-บอร์เนียว (มลายู: Lebuhraya Pan Borneo) หรือที่รู้จักในชื่อ ทางหลวงทรานส์-บอร์เนียว เป็นโครงข่ายถนนในเกาะบอร์เนียว เชื่อมต่อระหว่าง 2 รัฐของมาเลเซีย ได้แก่ รัฐซาบะฮ์และรัฐซาราวัก เข้ากับประเทศบรูไน ทางหลวงสายนี้ได้กำหนดหมายเลขเป็นทางหลวงเอเชียสาย 150 
และทางหลวงมาเลเซียหมายเลข 1 ในรัฐซาราวัก ส่วนในรัฐซาบะฮ์กำหนดให้เป็นทางหลวงมาเลเซียหมายเลข 1, 13 และ 22 ทางหลวงสายนี้ได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของโครงการระหว่างรัฐบาลทั้งสอง ตั้งแต่สมัยการก่อตั้งสหพันธรัฐมาเลเซียในปี ค.ศ. 1963 ซึ่งประกอบด้วยแหลมมลายู รัฐซาบะฮ์ รัฐซาราวัก และสิงคโปร์ การขาดแคลนโครงข่ายถนนในรัฐซาราวักเป็นเหตุหลักที่ต้องทำการก่อสร้าง ซึ่งแล้วเสร็จในปี ค.ศ. 1997 ทำให้รถยนต์สามารถเดินทางจากกูจิงไปยังโกตากีนาบาลูได้ อย่างไรก็ตามรัฐบาลก็ต้องยังสร้างเส้นทางใหม่เพื่อเชื่อมต่อพื้นที่ชนบทในรัฐซาราวัก
     ทางหลวงเอเชียสาย 150 | |
|---|---|
| ข้อมูลของเส้นทาง | |
| ความยาว | 2,083 กิโลเมตร (1,294 ไมล์) |
| ทางแยกที่สำคัญ | |
| ปลายทางทิศต.ต.ต. | เซอมาตัน, รัฐซาราวัก |
| ปลายทางทิศต.อ.น. | เซอรูดง, รัฐซาบะฮ์ |
การก่อสร้างทางหลวงทั้งหมดที่ประมาณการไว้ในส่วนของประเทศมาเลเซียมีระยะทาง 2,083 กิโลเมตร (1,294 ไมล์) แต่ ณ ปี ค.ศ. 2002 ก่อสร้างแล้วเสร็จไป 997.18 กิโลเมตร (619.62 ไมล์) คิดเป็นร้อยละ 95.2 ทางหลวงช่วงเตอนม–ซีปีตัง ซึ่งแล้วเสร็จในปี ค.ศ. 2006 เป็นช่วงที่ก่อสร้างไปแล้วล่าสุดของทางหลวงสายนี้ ส่วนการก่อสร้างในช่วงสุดท้ายจากกาลาบากันถึงเซอปูลุตคาดว่าจะเริ่มก่อสร้างในปี ค.ศ. 2008 ดังนั้นจึงคาดกันว่าทางหลวงสายแพน-บอร์เนียวตลอดทั้งสายจะเสร็จสมบูรณ์ภายใต้แผนเศรษฐกิจมาเลเซียที่ 9 ส่วนทางหลวงสายแพน-บอร์เนียวในประเทศอินโดนีเซียมีชื่อว่า "ทางหลวงสายทรานส์-กาลีมันตัน" ซึ่งเริ่มต้นทางทางตะวันตกที่เมืองปนตีอานักถึงเมืองเตเบดู