ดาบแห่งสตาลินกราด
ดาบแห่งสตาลินกราด เป็นดาบยาวประดับด้วยเพชรพลอยโดยเฉพาะและคำจารึกไว้โดยพระบัญชาของสมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6 แห่งสหราชอาณาจักรเพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งความเคารพจากประชาชนชาวอังกฤษต่อโซเวียตที่ป้องกันเมืองในช่วงยุทธการที่สตาลินกราด เมื่อวันที่ 29 พฤศจิกายน ค.ศ. 1943 ได้ถูกนำเสนอมอบให้แก่จอมพล โจเซฟ สตาลิน โดยนายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักร วินสตัน เชอร์ชิล ในพิธีช่วงบ่ายในช่วงการประชุมเตหะรานในการปรากฏตัวของประธานาธิบดีแห่งสหรัฐ แฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์ และทหารกองเกียรติยศ
ดาบแห่งสตาลินกราดนำเสนออย่างเป็นทางการในขณะที่ผู้นำทั้งสามสามกำลังพบกันที่สถานทูตโซเวียตในการประชุมกรุงเตหะรานในเดือนพฤศจิกายน 1943 ซึ่งเป็นแผนสุดท้ายสำหรับการวางแผนสำหรับปฏิบัติการโอเวอร์ลอร์ด[1]
หลังจากล่าช้าสามชั่วโมง เหล่าผู้นำและผู้แทนของพวกเขาได้รวมตัวกันในห้องประชุมใหญ่ของสถานทูตโดยมีทหารกองเกียรติยศอังกฤษและโซเวียตซึ่งอยู่ด้านข้างของห้องโถง วินสตัน เชอร์ชิลล์สวมชุดเครื่องแบบทหารรักษาการณ์ของกองทัพอากาศสีฟ้าและวงดุริยางค์กองทัพโซเวียตเล่น "ก็อดเซฟเดอะคิง" และ "แองเตอร์นาซิอองนาล" เชอร์ชิลนำดาบจากพลโทชาวอังกฤษและหันไปหาสตาลินและกล่าวว่า "ฉันได้รับมอบอำนาจให้มอบดาบแห่งเกียรติยศนี้เพื่อเป็นการแสดงความเคารพต่อชาวอังกฤษ" สตาลินจูบที่ฝักและขอบคุณ จากนั้นเขาก็เสนอดาบเพื่อให้โรสเวลต์ดู โรสเวลต์จับใบมีดและยกมันขึ้นมาและกล่าวว่า "แท้จริงแล้วพวกเขามีหัวใจของเหล็ก"
ในตอนท้ายของพิธีสตาลินส่งดาบมอบให้กับเพื่อนที่เก่าแก่และซื่อสัตย์ที่สุดคนหนึ่งของเขาจอมพล คลีเมนต์ โวโรชีลอฟ เขาได้รับดาบจากสตาลินแต่แล้วโวโรชีลอฟจับดาบผิดด้านทำให้ดาบหลุดจากฝักตกลงบนนิ้วเท้าของสตาลินต่อหน้าสามผู้นำมหาอำนาจ[2]
ลักษณะ แก้
ดาบแห่งสตาลินกราด มีลักษณะเป็นดาบสองคมสองข้างซึ่งมีความยาวประมาณสี่ฟุตและมีทับทิมแบบทึบเงิน จารึกด้วยกรดในภาษารัสเซียและภาษาอังกฤษอ่านว่า:
"ГРАЖДАНАМ СТАЛИНГРАДА • КРЕПКИМ КАК СТАЛЬ • ОТ КОРОЛЯ ГЕОРГА VI • В ЗНАК ГЛУБОКОГО ВОСХИЩЕНИЯ БРИТАНСКОГО НАРОДА"
เพื่อประชาชนที่หัวใจเข้มแข็งดั่งเหล็กกล้าแห่งสตาลินกราด • ของขวัญจากพระเจ้าจอร์จที่ 6 • ในสัญลักษณ์แห่งความเคารพของประชาชนบริเตน
อ้างอิง แก้
- ↑ Paul D. Mayle (1987), Eureka Summit: agreement in principle and the Big Three at Tehran, 1943, University of Delaware Press, pp. 89-90 ISBN 0-87413-295-9.
- ↑ Winston Churchill, Closing the Ring, Vol. 5, p. 321.