ห่าซาง (เวียดนาม: Hà Giang) เป็นจังหวัดที่ตั้งอยู่ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศเวียดนาม[1] ถือเป็นจุดเหนือสุดของประเทศโดยมีพรมแดนร่วมกับมณฑลยูนนานทางตอนใต้ของประเทศจีน จึงเป็นที่รู้จักในฐานะเขตแดนสุดท้ายของเวียดนาม จังหวัดห่าซางครอบคลุมพื้นที่ 7,945.8 ตารางกิโลเมตร ณ ปี พ.ศ. 2551 มีประชากรประมาณ 705,100 คน[2]

จังหวัดห่าซาง

Tỉnh Hà Giang
ที่ตั้งของจังหวัดห่าซางในประเทศเวียดนาม
ที่ตั้งของจังหวัดห่าซางในประเทศเวียดนาม
พิกัด: 22°45′N 105°0′E / 22.750°N 105.000°E / 22.750; 105.000
ประเทศ เวียดนาม
ภูมิภาคภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
เมืองหลักห่าซาง
การปกครอง
 • ประธานสภาประชาชนส่าง วัน เกว๋ย
 • ประธานคณะกรรมการประชาชนเจี่ยว ดึ๊ก ทัญ
พื้นที่
 • ทั้งหมด7,945.8 ตร.กม. (3,067.9 ตร.ไมล์)
ประชากร
 (2008)
 • ทั้งหมด705,100 คน
 • ความหนาแน่น89 คน/ตร.กม. (230 คน/ตร.ไมล์)
ประชากร
 • กลุ่มชาติพันธุ์เวียดนาม, ตั่ย, เย้า, ม้ง, ซ้านสี่ว, Lô Lô
เขตเวลาUTC+7 (ICT)
รหัสโทรศัพท์19
รหัส ISO 3166VN-03
เว็บไซต์Tỉnh Hà Giang

เมืองหลักของจังหวัดมีชื่อว่าห่าซางเช่นกัน มีทางหลวงหมายเลข 2 เป็นเส้นทางเชื่อมโยงกับเมืองอื่น และอยู่ห่างจากกรุงฮานอย 320 กิโลเมตร จุดข้ามพรมแดนอยู่ที่ทัญถวี ห่างจากเมืองหลักห่าซางออกไป 25 กิโลเมตร ห่าซางเป็นหนึ่งในจังหวัดที่ยากจนที่สุดของประเทศ เนื่องจากมีภูมิประเทศเป็นภูเขาซึ่งมีศักยภาพต่อการพัฒนาด้านการเกษตรน้อยมาก[3][4][5][6][7]

จังหวัดห่าซางมีพรมแดนติดกับจีนยาว 270 กิโลเมตร (170 ไมล์) ประตูชายแดนมีชื่อว่า ทัญถวี นอกจากนี้ยังมีประตูที่เล็กกว่าอีกสามประตูคือ ฟ้อบ๋าง, ซี้นเหมิ่น และซัมปูน[8]

ศัพทมูลวิทยา แก้

ชื่อของจังหวัดมาจากวงศัพท์จีน-เวียดนาม โดยเขียนเป็นอักขระว่า

อ้างอิง แก้

  1. Tim Doling North East VietNam: mountains and ethnic minorities - Page 101 2000 "With its current population of around 536,000, Hà Giang Province is the northernmost province of Việt Nam, covering a total land area of 7,831 square kilometres and sharing a 274-kilometre border with China."
  2. "Population and population density in 2008 by province". General Statistics Office of Vietnam. สืบค้นเมื่อ 5 September 2010.
  3. Boobbyer, Claire (2008). Footprint Vietnam. Footprint Travel Guides. p. 127. ISBN 1-906098-13-1. สืบค้นเมื่อ 2010-07-14.
  4. Ray, Nick; Yu-Mei Balasingamchow; Iain Stewart (2009). Vietnam. Lonely Planet. pp. 187–89. ISBN 1-74179-159-6. สืบค้นเมื่อ 2010-08-29.
  5. Murray, Geoffrey (1997). Vietnam dawn of a new market. Palgrave Macmillan. pp. 156–58. ISBN 0-312-17392-X. สืบค้นเมื่อ 2010-07-14.
  6. Let's Go Inc. (2006). Let's Go Vietnam. Macmillan. pp. 206–08. ISBN 0-312-36095-9. สืบค้นเมื่อ 2010-07-14.
  7. "Hà Giang Vietnam Information". Footprint Travels. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-09-20. สืบค้นเมื่อ 2010-07-13.
  8. "News: Hà Giang province - stirring up the internal potential". Embassy of Vietnam in USA. 2003-01-13. สืบค้นเมื่อ 2010-08-29.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้