การมีลักษณะเด่น (ภาษาศาสตร์)
การมีลักษณะเด่น[1] หรือ ความแปลกเด่น[2] (อังกฤษ: markedness) ในทางภาษาศาสตร์ หมายถึง สภาพหรือสภาวะที่โดดเด่นในแง่ของความไม่เป็นแบบแผนหรือแตกต่างออกไปเมื่อเทียบกับสิ่งที่ธรรมดาหรือสามัญกว่า เช่น ในทางสัทวิทยา เสียง [t] (เสียงกัก ฐานปุ่มเหงือก) เป็นเสียงที่พบในแทบทุกภาษา แต่เสียง [x] (เสียงเสียดแทรก ฐานเพดานอ่อน) พบได้น้อยเมื่อเทียบกับเสียง [t] เท่ากับว่าเสียง [t] มีความเรียบง่ายกว่าเสียง [x] หรือพูดอีกอย่างว่าเสียง [x] มีความแปลกเด่นเมื่อเทียบกับเสียง [t]
อ้างอิง แก้
- ↑ พจนานุกรมศัพท์ภาษาศาสตร์ (ภาษาศาสตร์ทั่วไป) ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ: สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. 2017. p. 273. ISBN 978-616-389-060-3. OCLC 1201694777.
- ↑ ธนศักดิ์ ศิริคะเณรัตน์ (2012). "รูปแบบการออกเสียงพยัญชนะท้ายนาสิกในภาษาญี่ปุ่นของผู้เรียนชาวไทย". วารสารญี่ปุ่นศึกษา. 29 (1): 47–59. ISSN 0125-6416.
 | บทความภาษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |