การป่าไม้
บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
การป่าไม้ หรือ วนศาสตร์ หมายถึง ศาสตร์ ศิลป์ และการปฏิบัติว่าด้วยการศึกษาและจัดการป่าไม้ พื้นที่เพาะปลูก และทรัพยากรธรรมชาติที่เกี่ยวข้อง โดยมีสาขาวิชาที่เกี่ยวข้องได้แก่ การจัดการทรัพยากรป่าไม้ วิทยาศาสตร์ชีวภาพป่าไม้ เช่น ชีววิทยาป่าไม้ วนวัฒนวิทยา วิทยาศาสตร์สัตว์ป่าและทุ่งหญ้า วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีทางไม้ หรือวนผลิตภัณฑ์เป็นต้น
นิเวศวิทยาป่าไม้ถูกมองว่าเป็นหนึ่งในองค์ประกอบสำคัญของชีวภูมิ (biosphere) และการป่าไม้ได้กลายมาเป็นสาขาที่ขาดไม่ได้ในวิทยาศาสตร์ ประยุกต์ศิลป์ และเทคโนโลยี
การป่าไม้ในประเทศไทย แก้
การป่าไม้ในประเทศไทย เริ่มตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 5 โดยทรงสถาปนากรมป่าไม้ เมื่อ 18 กันยายน พ.ศ. 2439[1] โดยจ้างผู้เชี่ยวชาญด้านการป่าไม้ชาวอังกฤษชื่อนาย เอ็ช. สเลด เป็นอธิบดีคนแรก
การศึกษาด้านวิชาการป่าไม้หรือวนศาสตร์ในประเทศไทย เริ่มเมื่อปี พ.ศ. 2479 โดยการจัดตั้งโรงเรียนการป่าไม้ จังหวัดแพร่ [2]ต่อมาเมื่อได้มีการสถาปนามหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์เมื่อ พ.ศ. 2486 จึงได้ยกฐานะเป็นวิทยาลัยวนศาสตร์และเปลี่ยนมาเป็นคณะวนศาสตร์ในปัจจุบัน
อ้างอิง แก้
- ↑ ประวัติกรมป่าไม้, เรียกดู 24 สิงหาคม 2550 เก็บถาวร 2007-09-14 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ เดลินิวส์ (2512) “หลวงวิลาสวันวิท ผู้เริ่มงานโรงเรียนป่าไม้” ใน ส่วนหนึ่งของอัตชีวประวัตินายเมธ รัตนประสิทธิ์ เกี่ยวกับประวัติของกรมป่าไม้ .พระนคร : บริษัท ธีระพานิช จำกัด