ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษามองโกเลีย"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
|||
บรรทัด 21:
== การแพร่กระจายทางภูมิศาสตร์ ==
ภาษามองโกเลียเป็นภาษาประจำชาติของ[[ประเทศมองโกเลีย]] มีผู้พูดราว 2.5 ล้านคน และยังเป็นภาษาราชการใน[[เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน]]ในประเทศจีนที่มีผู้พูดประมาณ 2.7 ล้านคนหรือมากกว่า ยึดสำเนียงชาฮาร์เป็นมาตรฐาน แต่จำนวนผู้พูดภาษานี้ที่แน่นอนในจีนประเมินได้ยาก นอกจากนี้แล้วมีผู้พูดภาษามองโกเลียสำเนียงต่างๆใน[[มณฑลเหลียวหนิง]] [[มณฑลจี๋หลิน]] และ[[มณฑลเฮย์หลงเจียง]]ในบริเวณที่ติดต่อกับมองโกเลียในด้วย
== การจัดจำแนกและสำเนียง ==
ภาษามองโกเลียจัดเป็นภาษาใน[[กลุ่มภาษามองโกล]] ซึ่งสมาชิกในกลุ่มนี้รวมทั้ง[[ภาษามองโกลคามนิกัน]]และ[[ภาษาดากูร์]] ที่ใช้พูดทางตะวันออกของมองโกเลียและในซินเจียงอุยกูร์ [[ภาษาชิรายูกูร์]] [[ภาษาบอนัน]] [[ภาษาต้งเซี่ยง]] [[ภาษามองเกอร์]] และ[[ภาษากังเจีย]] ที่ใช้พูดในบริเวณชิงไห่และกานซู และอาจรวมถึง[[ภาษาโมโฆล]]ที่เป็นภาษาตายไปแล้วใน[[อัฟกานิสถาน]] เส้นแบ่งระหว่างการเป็นสำเนียงและเป็นภาษาเอกเทศภายในกลุ่มภาษามองโกลยังเป็นที่โต้เถียงกัน
สำเนียงฮัลฮ์ถือเป็นสำเนียงมาตรฐานของภาษามองโกเลีย แต่การกำหนดสำเนียงย่อยยังมีความเห็นต่างกัน Sanžeev (1953) เสนอว่าภาษามองโกเลียมี 3 สำเนียงคือ ฮัลฮ์
== คำยืม ==
| |||