ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ไจอันตส์คอสเวย์"
ZilentFyld (คุย | ส่วนร่วม) หน้าใหม่: {{Infobox historic site | name = ไจแอนท์สคอสเวย์และชายฝั่งคอสเวย์ | native_name = Clochán an Aifir/Clochán na bhFomhórach<ref>{{cite web|url= http://www.logainm.ie/en/118031 |publisher= Placenames Commission |title=Clochán an Aifir / Giant's Causeway – Placenames Database of Ireland |access-date=8 September 2014}}</ref> | native_language = ไอริช | native_name2 = Tha Giant's Causey<ref>[... ป้ายระบุ: ลิงก์แก้ความกำกวม |
(ไม่แตกต่าง)
|
รุ่นแก้ไขเมื่อ 14:40, 20 ธันวาคม 2564
ไจแอนท์สคอสเวย์ (อังกฤษ: Giant's Causeway) เป็นพื้นที่ที่มีเสาหินบะซอลต์ประสานกันประมาณ 40,000 เสา ซึ่งเป็นผลมาจากการปะทุตามรอยแยกของภูเขาไฟในสมัยโบราณ[3][4] ตั้งอยู่ในเทศมณฑลแอนทริมบนชายฝั่งทางเหนือของไอร์แลนด์เหนือ ห่างจากเมืองบุชมิลส์ประมาณ 3 ไมล์ (4.8 กิโลเมตร) ทางตะวันออกเฉียงเหนือ
| ไจแอนท์สคอสเวย์และชายฝั่งคอสเวย์ | |
|---|---|
| ชื่อในภาษาท้องถิ่น ไอริช: Clochán an Aifir/Clochán na bhFomhórach[1] อัลสเตอร์สกอต: Tha Giant's Causey[2] | |
 ไจแอนท์สคอสเวย์ | |
| ที่ตั้ง | เทศมณฑลแอนทริม |
| พิกัด | 55°14′27″N 6°30′42″W / 55.24083°N 6.51167°W |
| ชื่อที่ขึ้นทะเบียน | ไจแอนท์สคอสเวย์และชายฝั่งคอสเวย์ |
| ประเภท | ธรรมชาติ |
| เกณฑ์ | VII, VIII |
| ขึ้นเมื่อ | 1986 (ครั้งที่ 10) |
| เลขอ้างอิง | 369 |
| ประเทศ | สหราชอาณาจักร |
| ภูมิภาค | ยุโรป |
  สถานที่ตั้งของไจแอนท์สคอสเวย์และชายฝั่งคอสเวย์ | |
ไจแอนท์สคอสเวย์ได้รับการประกาศให้เป็นแหล่งมรดกโลกโดยยูเนสโก ในปี 1986 และเป็นเขตอนุรักษ์ธรรมชาติแห่งชาติในปี 1987 โดยกรมสิ่งแวดล้อมของไอร์แลนด์เหนือ ในการสำรวจความคิดเห็นของผู้อ่าน Radio Times ในปี 2005 พบว่าไจแอนท์สคอสเวย์เป็นสิ่งมหัศจรรย์ทางธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเป็นอันดับสี่ในสหราชอาณาจักร[5] ยอดของเสาก่อตัวเป็นบันไดหินที่ทอดลงมาจากตีนผาไปยังใต้ทะเล เสาส่วนใหญ่เป็นทรงหกเหลี่ยม แต่ก็มีบางเสาที่มีรูปร่างเป็น สี่ ห้า เจ็ด หรือแปดเหลี่ยมด้วย[6] เสาที่สูงที่สุดมีความสูงประมาณ 12 เมตร (39 ฟุต) และลาวาที่แข็งตัวในหน้าผามีความหนา 28 เมตร (92 ฟุต)
องค์การอนุรักษ์แห่งชาติเป็นเจ้าของและจัดการแหล่งมรดกโลกไจแอนท์สคอสเวย์และชายฝั่งคอสเวย์เป็นส่วนใหญ่ พื้นที่ส่วนที่เหลือเป็นของคราวน์เอสเตทและเจ้าของที่ดินเอกชนอีกหลายคน ไจแอนท์สคอสเวย์เป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในไอร์แลนด์เหนือ[7]และต้อนรับผู้เยี่ยมชมมากกว่า 998,000 ในปี 2019[8] นักท่องเที่ยวสามารถเข้าถึงไจแอนท์สคอสเวย์โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย ไม่จำเป็นต้องผ่านศูนย์บริการนักท่องเที่ยวซึ่งคิดค่าธรรมเนียม[9]
อ้างอิง
- ↑ "Clochán an Aifir / Giant's Causeway – Placenames Database of Ireland". Placenames Commission. สืบค้นเมื่อ 8 September 2014.
- ↑ The Crack: Yin giant step for mankind The News Letter. Retrieved 16 October 2011.
- ↑ "Giant's Causeway and Causeway Coast". UNESCO World Heritage Centre. สืบค้นเมื่อ 21 June 2009.
- ↑ Jack Challoner, John Farndon, Rodney Walshaw (2004). Rocks, Minerals and the Changing Earth. Southwater. p. 19. ISBN 9781842159750.
{{cite book}}: CS1 maint: uses authors parameter (ลิงก์) - ↑ Report of poll result BBC.co.uk Retrieved 10 December 2006.
- ↑ Meng, Qingxiang; Yan, Long; Chen, Yulong; Zhang, Qiang (9 November 2018). "Generation of numerical models of anisotropic columnar jointed rock mass using modified centroidal Voronoi diagrams". Symmetry. 10 (11): 618. doi:10.3390/sym10110618.
- ↑ "Giant's Causeway remains Northern Ireland's Top Attraction" (Press release). Northern Ireland Tourist Board. 18 August 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 July 2011. สืบค้นเมื่อ 19 March 2009.
- ↑ "ALVA – Association of Leading Visitor Attractions". alva.org.uk. สืบค้นเมื่อ 23 October 2020.
- ↑ "Giant's Causeway: Public right of way to be protected". BBC News Online. 14 March 2018.