ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระไชยเชษฐาธิราชที่ 2"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Kajitto (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ป้ายระบุ: การแก้ไขแบบเห็นภาพ แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 1:
'''พระไชยเชษฐาธิราชที่ 2'''<ref name="ลาว">สุรศักดิ์ ศรีสำอาง. ''ลำดับกษัตริย์ลาว''. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : สำนักโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ กรมศิลปากร, 2545, หน้า 219</ref> หรือ '''พระไชยองค์เว้'''<ref name="ลาว"/> เป็นพระราชโอรสของเจ้าชมพู ที่ถูกเนรเทศไปอยู่เมือง[[เว้]] พระองค์ได้ครองราชสมบัติเมื่อ พ.ศ. 2245 ทรงตั้งให้[[เจ้าองค์ลอง]] พระอนุชาต่างบิดาเป็นอุปราชและไปครองเมือง[[หลวงพระบาง]] และอัญเชิญ[[พระบาง]]มาประดิษฐานที่เวียงจันทน์
 
ต่อมาใน พ.ศ. 2249 [[เจ้ากิ่งกิสราช|เจ้ากิ่งกิศราช]]ซึ่งเป็นพระโอรสของเจ้าราชบุตรและเป็นหลานปู่ของ[[พระเจ้าสุริยวงศาธรรมิกราช]] ที่ลี้ภัยไปอยู่[[สิบสองปันนา]]กับเครือญาติฝ่ายพระมารดา ได้ยกทัพลงมาตีเมืองหลวงพระบาง เจ้าลองสู้ไม่ได้ แตกพ่ายลงมาเวียงจันทน์ เจ้ากิ่งกิศราชยกทัพตามลงมาที่เวียงจันทน์ พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชจึงขอกองทัพจากกรุงศรีอยุธยามาช่วย
 
[[สมเด็จพระเพทราชา]] กษัตริย์กรุงศรีอยุธยาในขณะนั้น ได้ยกทัพขึ้นมาและไกลเกลี่ยให้ทั้งสองฝ่ายประนีประนอมกัน โดยให้แบ่งเขตแดนระหว่างหลวงพระบางกับเวียงจันทน์ ให้เจ้ากิ่งกิศราชครองหลวงพระบาง ให้พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชครองเวียงจันทน์ ทั้งสองกษัตริย์ตกลงแบ่งเขตแดนกันโดยใช้[[แม่น้ำเหือง]]เป็นแดนทางฝั่งขวา ทางฝั่งซ้ายใช้เทือกเขาภูชนะคามเป็นเขตแดน แคว้น[[สิบสองจุไท]]กับ[[หัวพันห้าทั้งหก]]ขึ้นกับหลวงพระบาง แคว้น[[เชียงขวาง]]และแคว้นที่อยู่ใต้ลงมาให้ขึ้นกับเวียงจันทน์ การแบ่งเขตแดนนี้เกิดขึ้นใน พ.ศ. 2250