ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เกียวกูองโฮโซ"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ILikelargeFries (คุย | ส่วนร่วม)
บรรทัด 20:
| caption2 =
}}
พระราชดำรัสนี้มิได้ถูกนำออกอากาศโดยตรง แต่เป็นการเล่นเสียงจากแผ่นเสียงซึ่งได้มีการบันทึกไว้จากในพระราชวังหลวงในระหว่างวันที่ 13-14 สิงหาคม พ.ศ. 2488 ทหารญี่ปุ่นหลายฝ่ายโกรธมากไม่เห็นด้วยกับความคิดการที่ว่าสมเด็จพระจักรพรรดิกำลังจะยุติสงคราม เนื่องจากพวกเขาถือว่าเป็นการทำให้ประเทศเสื่อมเสียเกียรติยศอย่างยิ่ง ไม่นานหลังจากนั้น นายทหารนับพันนายก็พยายามที่จะบุกเข้าไปในพระราชวังหลวงจักรพรรดิในเย็นวันที่ 14 สิงหาคม เพื่อที่จะทำลายแผ่นเสียงนี้ (เหตุการณ์นี้ต่อมาเรียกว่า [[อุบัติการณ์คิวโจ|อุบัติการณ์คิวโจ (Kyūjō Jiken)]] หรือ "เหตุกบฎในพระราชวัง") แต่บันทึกเสียงแผ่นเสียงได้ถูกลักลอบนำออกจากพระราชวังหลวงไปก่อนแล้ว โดยถูกซุกซ่อนไว้ในในตะกร้าผ้าซักซึ่งมีชุดชั้นในของสตรีอยู่เต็มและผ้า ทำให้สามารถนำไปออกอากาศได้ในวันรุ่งขึ้น
 
เพื่อบรรเทาความสับสนที่คาดการณ์ไว้ล่วงหน้า ในตอนสรุปของพระราชดำรัส ผู้ประกาศวิทยุได้ประกาศอย่างชัดเจนว่าพระราชดำรัสของสมเด็จพระจักรพรรดิหมายความว่า ญี่ปุ่นกำลังจะยอมจำนน ตามข้อมูลของนักหนังสือพิมพ์ชาวฝรั่งเศส โรเบิร์ต กิลเลน ผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในโตเกียว ณ ขณะนั้น บันทึกไว้ว่า หลังจากผู้ประกาศได้สรุปพระราชดำรัสแล้ว ชาวญี่ปุ่นจำนวนมากได้กลับก็เกลับไปยังอยู่บ้านหรือสำนักงานธุรกิจของตนเองเป็นเวลาหลายชั่วโมง เพื่อที่จะซึมซับและไตร่ตรองความสำคัญของประกาศนั้นอย่างเงียบ ๆ<ref>Guillain, Robert, ''I Saw Tokyo Burning: An Eyewitness Narrative from Pearl Harbor to Hiroshima'', Jove Publications, 1982.</ref>
 
หลังการออกอากาศบันทึกพระสุรเสียงทรงมีพระราชดำรัสดังกล่าว แผ่นบันทึกเสียงที่ใช้ในการออกอากาศได้สูญหายไปท่ามกลางความโกลาหลหลังการประกาศยอมจำนน แต่ช่างเทคนิคคนหนึ่งของสถานีวิทยุได้ทำสำเนาไว้อย่างลับ ๆ ซึ่งต่อมาได้ส่งมอบให้หน่วยงานของฝ่ายผู้ยึดครองญี่ปุ่น และเป็นต้นฉบับของสำเนาเสียงที่ปรากฏอยู่จนถึงทุกวันนี้<ref>2007年(平成19年)9月18日放送 『鶴瓶のニッポン武勇伝 言わずに死ねるかっ!!我が家のスゴイ人GP』</ref>
บรรทัด 65:
||
After pondering deeply the general trends of the world and the actual conditions obtaining in Our Empire today, We have decided to effect a settlement of the present situation by resorting to an extraordinary measure.
||
หลังจากเราได้ใคร่ครวญเกี่ยวกับทิศทางหลักสถานการณ์ของโลกและเงื่อนไขปัจจุบันที่เกี่ยวข้องกับจักรวรรดิของเราในวันนี้ เราได้ตัดสินใจให้ข้อยุติของสถานการณ์ในปัจจุบันนั้นมีผลไปในมาตรการพิเศษนี้
|-
|
บรรทัด 74:
||
We have ordered Our Government to communicate to the Governments of the United States, Great Britain, China and the Soviet Union that Our Empire accepts the provisions of their Joint Declaration.
||
เราได้มีบัญชาให้รัฐบาลจักรวรรดิแจ้งไปยังสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักร จีน และสหภาพโซเวียต สี่ประเทศ ว่าเรายอมรับปฏิญญาที่พวกเขาได้ร่วมกันประกาศไว้
|-
|
บรรทัด 92:
||
Indeed, We declared war on America and Britain out of Our sincere desire to ensure Japan's self-preservation and the stabilization of East Asia, it being far from Our thought either to infringe upon the sovereignty of other nations or to embark upon territorial aggrandizement.
||
ในชั้นต้น เราจึงได้ประกาศสงครามต่อสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา สองประเทศ ด้วยเหตุผลคือ เพื่อสำแดงถึงการดำรงอยู่ของจักรวรรดิอย่างแท้จริง และเพื่อสร้างเสถียรภาพในเอเชียบูรพา การล่วงละเมิดอธิปไตยของชาติอื่น หรือการรุกรานดินแดนในทำนองเดียวกัน หาใช่ความตั้งใจของเรามาแต่ต้นไม่
|-
|
บรรทัด 110:
||
Moreover, the enemy has begun to employ a new and most cruel bomb, the power of which to do damage is, indeed, incalculable, taking the toll of many innocent lives. Should We continue to fight, not only would it result in an ultimate collapse and obliteration of the Japanese nation, but also it would lead to the total extinction of human civilization.
||
มิหนำซ้ำ ศัตรูได้เริ่มใช้ระเบิดชนิดใหม่อันร้ายกาจที่สุด มีอำนาจทำลายล้างมหาศาลเกินคณานับ คร่าชีวิตผู้บริสุทธิ์ไปมากมายเหลือประมาณ หากเรายังต่อสู้ต่อไป ผลลัพธ์จะไม่เป็นเพียงแต่การสิ้นชาติสิ้นเผ่าพันธุ์ของชาติญี่ปุ่น แต่ยังอาจนำไปสู่การสูญสิ้นอารยธรรมมนุษย์อย่างถาวร
|-
|
บรรทัด 119:
||
Such being the case, how are We to save the millions of Our subjects, or to atone Ourselves before the hallowed spirits of Our Imperial Ancestors? This is the reason why We have ordered the acceptance of the provisions of the Joint Declaration of the Powers.
||
ในเมื่อการณ์เป็นไปดังนี้ เราจะช่วยเหลือประชาราษฎรนับล้านของเรา หรือชดเชยความผิดของเราต่อหน้าวิญญาณของสมเด็จพระบูรพมหาจักรพรรดิราชได้อย่างไรเล่า? นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเราจึงให้รัฐบาลจักรวรรดิยอมรับปฏิญญาที่มหาอำนาจร่วมกันประกาศไว้
|-
|
บรรทัด 128:
||
We cannot but express the deepest sense of regret to Our Allied nations of East Asia, who have consistently cooperated with the Empire towards the emancipation of East Asia.
||
เรานั้นสามารถทำได้เพียงขอแสดงความเสียใจอย่างที่สุดสุดซึ้งแด่ชาติพันธมิตรในเอเชียบูรพา ที่ได้ร่วมมือกันเรื่อยมากับจักรวรรดิญี่ปุ่น เพื่อนำไปสู่การปลดปล่อยของปลดแอกเอเชียบูรพาตลอดมา
|-
|
บรรทัด 137:
||
The thought of those officers and men as well as others who have fallen in the fields of battle, those who died at their posts of duty, or those who met with untimely death and all their bereaved families, pains Our heart night and day.
||
เมื่อนึกถึงเหล่าเจ้าหน้าที่ และทหาร และผู้อื่น ที่ได้ล้มลงตายในสนามรบ ผู้ที่เสียชีวิตในหน้าที่ และผู้ที่เสียชีวิตอย่างกระทันหัน และทุกครอบครัวที่ถูกคร่าชีวิตไปนั้น เราก็รู้สึกเจ็บปวดใจอยู่ทุกวันคืน
|-
|