ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อีวาน ปัฟลอฟ"

| name = อีวาน เปโตรวิช ปาฟลอฟ [[ไฟล์:Nobel prize medal.svg|20px]]<br />Иван Петрович Павлов

| death_place = [[เซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก|เลนินกราด]], [[สหภาพโซเวียต]]

'''อีวาน เปโตรวิช ปาฟลอฟ''' ({{lang-ru|Иван Петрович Павлов}}, 14 กันยายน ค.ศ. 1849 – 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1936) เป็นนัก[[จิตวิทยา]]และ[[สรีรวิทยา]]ชาว[[จักรวรรดิรัสเซีย|รัสเซีย]]-[[สหภาพโซเวียต|โซเวียต]] ได้รับ[[รางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์]]ในปี [[ค.ศ. 1904]] จากงานวิจัยเกี่ยวกับระบบย่อยอาหาร นอกจากนี้ปาฟลอฟยังเป็นที่รู้จักจากการอธิบายปรากฏการณ์[[การวางเงื่อนไขแบบดั้งเดิม]] (classical conditioning)

อีวาน ปาฟลอฟเกิดที่[[รีซาน]] [[จักรวรรดิรัสเซีย]]<ref>[http://nobelprize.org/nobel_prizes/medicine/laureates/1904/pavlov-bio.html Ivan Pavlov The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1904]</ref> เขาเริ่มศึกษาชั้นสูงที่ Ryazan Ecclesiastical Seminary แต่ได้พักการเรียนและย้ายมาศึกษาที่[[มหาวิทยาลัยเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก]] (University of Saint Petersburg) เพื่อศึกษาวิทยาศาสตร์ธรรมชาติและได้เป็นนักสรีรวิทยา ปาฟลอฟจบการศึกษาดุษฎีบัณฑิตในปี ค.ศ. 1879

ปาฟลอฟได้ตัดสินใจที่จะศึกษาปรากฏการณ์ทางจิตใจมากกว่าศึกษาทางเคมีของน้ำลาย และได้เปลี่ยนจุดมุ่งหมายในการศึกษา โดยการจัดชุดทดลองให้สิ่งกระตุ้นก่อนที่จะให้อาหารสุนัขจริง ๆ หลักการดังกล่าวที่เขาได้ตั้งขึ้นมานั้นเป็นกฎพื้นฐานของ "[[รีเฟล็กซ์เรียน]] หรือรีเฟล็กซ์การวางเงื่อนไข" (conditional reflexes) กล่าวคือ การตอบสนองซึ่งในที่นี้คือการหลั่งน้ำลายในสัตว์จะเกิดอย่างมีเงื่อนไขตามประสบการณ์ที่เคยพบเจอในอดีต ปาฟลอฟทำการทดลองดังกล่าวระหว่างทศวรรษที่ 1890 และ 1900 และเป็นที่รู้จักกันในวงการวิทยาศาสตร์ตะวันตกจากการแปลการบรรยายของเขา แต่การตีพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษฉบับเต็มครั้งแรกเพิ่งจะมีในปี ค.ศ. 1927

หลังจากเหตุการณ์การลอบสังหาร[[เซียร์เกย์ คีรอฟ]] (Sergei Kirov) ในปี ค.ศ. 1934 ปาฟลอฟได้เขียนจดหมายจำนวนมากถึง[[วยาเชสลาฟ โมโลตอฟ]] (Vyacheslav Molotov) วิพากษ์การลงโทษอย่างหนักและเรียกร้องให้พิจารณาคดีที่เกี่ยวข้องกับคนหลายคนที่เขารู้จักส่วนตัวใหม่

เขาได้ทำการทดลองเกี่ยวกับการย่อยอาหารซึ่งทำให้เขาได้รับ[[รางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์]]ในปี ค.ศ. 1904<ref>[http://nobelprize.org/nobel_prizes/medicine/laureates/1904/press.html 1904 Nobel prize laureates]</ref> การทดลองของเขาเกี่ยวกับการผ่าตัดเพื่อแยกส่วนของระบบย่อยอาหารในสัตว์ การตัดมัดประสาทแล้วสังเกตผลต่อทางเดินอาหาร และการเจาะรูจากภายนอกเข้าไปยังอวัยวะในทางเดินอาหารเพื่อศึกษาสิ่งที่อยู่ภายในอวัยวะนั้น การทดลองดังกล่าวเป็นพื้นฐานของงานวิจัยหลายชิ้นที่เกี่ยวกับระบบย่อยอาหาร

งานวิจัยเกี่ยวกับกิริยารีเฟล็กซ์ โดยเฉพาะปฏิกิริยาต่อความเครียดและการเจ็บปวดอย่างไม่ตั้งใจ ปาฟลอฟได้นิยามพื้นอารมณ์แต่กำเนิด 4 ประเภทภายใต้การศึกษาในขณะนั้น ได้แก่ ซึมเชื่อง (phlegmatic) , อารมณ์เสียง่าย (choleric) , ร่าเริง (sanguine) , และเศร้าโศก (melancholic) ปาฟลอฟและนักวิจัยของเขาได้สังเกตและเริ่มศึกษาการตอบสนองทางธรรมชาติของร่างกายที่เรียกว่า "shutdown" เมื่อถูกกระตุ้นโดยความเครียดหรือความเจ็บปวดอย่างมหาศาล ที่เรียกว่า [[transmarginal inhibition]] (TMI) งานวิจัยดังกล่าวแสดงให้เห็นว่าบุคคลในแต่ละพื้นอารมณ์จะตอบสนองต่อสิ่งเร้าแบบเดียวกัน แต่แตกต่างจะใช้เวลาตอบสนองแตกต่างกัน เขากล่าวว่า "ความแตกต่างของพื้นฐานแต่กำเนิด .. คือระยะเวลาเร็วเท่าไรที่เขาถึงจุด shutdown และคนที่ถึงจุด shutdown เร็วโดยพื้นฐานจะมีระบบประสาทต่างชนิด" (that the most basic inherited difference. .. was how soon they reached this shutdown point and that the quick-to-shut-down have a fundamentally different type of nervous system.) <ref>Rokhin, L, Pavlov, I & Popov, Y. (1963) Psychopathology and Psychiatry, Foreign Languages Publication House: Moscow.</ref>

แนวคิดของปาฟลอฟที่เป็นที่โด่งดังไปทั่วคือ [[conditioned reflex|รีเฟล็กซ์มีเงื่อนไข]] (conditioned reflex) ซึ่งเขาพัฒนาร่วมกับผู้ช่วยชื่อ อีวาน ฟิลิปโปวิช โทโลชินอฟ (Ivan Filippovitch Tolochinov) ในปี ค.ศ. 1901<ref>{{cite book

| isbn = 0801866901}}</ref> โทโลชินอฟได้เผยแพร่ผลการศึกษาที่สภาวิทยาศาสตร์ธรรมชาติใน[[เฮลซิงกิ]]ในปี ค.ศ. 1903<ref>Anrep (1927) p142</ref> เมื่องานของพาฟลอฟเป็นที่รู้จักกันโลกตะวันตก โดยเฉพาะเมื่อผ่านงานเขียนของ[[จอห์น บี. วัตสัน]] ความคิดเกี่ยวกับการวางเงื่อนไขในฐานะรูปแบบอัตโนมัติของการเรียนรู้กลายมาเป็นแนวคิดหลักของการมุ่งศึกษาด้าน[[จิตวิทยาเปรียบเทียบ]] และทฤษฎี[[พฤติกรรมนิยม]] อาทิ[[เบอร์ทรานด์ รัสเซิลล์]] นัก[[ปรัชญา]]ชาวอังกฤษได้สนับสนุนงานของพาฟลอฟเกี่ยวกับปรัชญาของจิต (philosophy of mind)

งานวิจัยของพาฟลอฟเกี่ยวกับการวางเงื่อนไขสะท้อนมีอิทธิพลอย่างมากไม่เฉพาะด้านวิทยาศาสตร์เท่านั้น แต่ยังเกี่ยวกับวัฒนธรรมอีกด้วย วลีที่ว่า "สุนัขของปาฟลอฟ" มักใช้เรียกคนที่ตอบสนองต่อสถานการณ์แทนที่จะใช้ความคิดเชิงวิพากษ์ การวางเงื่อนไขของปาฟลอฟยังเป็นแนวคิดหลักของ[[นิยายวิทยาศาสตร์]][[นวนิยายแนวดิสโทเปีย|แนวดิสโทเปีย]]ของ[[อัลดัส ฮักซลีย์]]ชื่อ ''[[โลกวิไลซ์]] (Brave New World) '' และนวนิยาย ''[[Gravity's Rainbow]]'' ชื่อ[[โทมัส พินชอน]] (Thomas Pynchon) ทฤษฎีของเขายังมีผลต่อละครแนววิทยาศาสตร์เช่น ''[[ดิ เอ็กซ์-ไฟล์ส]]'' (The X-Files)