ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เจ้าอนุวงศ์"

[[สงคราม]]เจ้าอนุวงศ์ถูกเรียกต่างกันขึ้นกับมุมมองแต่ละฝ่าย [[ลาว]]ใช้พระองค์เป็น[[สัญลักษณ์]]การต่อสู้เพื่อปลดแอกจาก[[การปกครอง]]ของสยามจึงเรียกเหตุการณ์นี้เป็น '''สงครามกู้เอกราช''' ทั้งยกย่องพระองค์เป็น[[วีรบุรุษ]]และมหาราชของชาติทั้งสมัย[[พระราชอาณาจักรลาว]]และสมัย[[สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว]] ทรงเป็นองค์[[ศาสนูปถัมภก]]ที่สำคัญและทรงคุณธรรมทางการปกครอง<ref>ประเทือง โพธิ์ชะออน, '''ริ้วรอยกบฏแห่งสยามประเทศ''', (นนทบุรี: ดอกหญ้า 2000, 2555), 326 หน้า. ISBN: 9789746909594</ref> เป็น[[พระหน่อพุทธเจ้า]]ผู้เปี่ยมพระราชอำนาจราชบารมีเป็นที่ครั่นคร้ามและนับถือของเจ้านาย[[หัวเมืองลาว]] เอกสาร[[พื้นเวียง]]ชี้ว่า[[พระราชอำนาจ]]ของพระองค์เป็นที่หวั่นเกรงไปถึงนครราชสีมาและหัวเมืองชายพระราชอาณาเขต[[สยาม]] แต่[[ไทย]]มองการบุกรุกของพระองค์เป็นภัยคุกคาม[[ความมั่นคง]]ของ[[ราชอาณาจักร]]จึงเรียกเหตุการณ์นี้ว่า '''กบฏเจ้าอนุวงศ์''' เอกสารประวัติศาสตร์สยามกล่าวขวัญถึงพระองค์ในฐานะกษัตริย์ประเทศราชผู้ก่อการขบถต่อแผ่นดิน<ref>ดูรายละเอียดใน ภาสกร วงศ์ตาวัน, '''เจ้าอนุวงศ์: กบฏหรือวีรบุรุษในสงครามไทย-เวียงจันทน์สมัยรัชกาลที่ 3''', (กรุงเทพฯ: ยิปซี, 2553), 206 หน้า. ISBN: 978-616-70-7108-4</ref> [[เอกสารชั้นต้นของไทยส่วนหนึ่งซึ่งถูกรวบรวมตีพิมพ์ในหนังสือชุดประชุมพงศาวดาร]]บางฉบับของสยามภาคต่างๆ จึงดูหมิ่น[[พระเกียรติยศ]]ของพระองค์โดยออกพระนาม '''อ้ายอนุ''' และเชื่อว่าทรงมีพระราชประสงค์แน่ชัดที่จะทำลายกรุงเทพฯ เพื่อยึดสยามเป็นเมืองขึ้น หากไม่สามารถยึดได้ก็เผาทำลายกรุงเทพฯ และยึดบางส่วนที่สามารถปกครองได้<ref>สิลา วีระวง, '''พระราชประวัติของสมเด็ดพระเจ้าอนุวงศ์ กษัตริย์องค์สุดท้ายแห่งพระราชวงศ์เวียงจันทน์''', (เวียงจันทน์: ม.ป.พ., 2512).</ref> นักประวัติศาสตร์บางกลุ่มมองว่าเหตุการณ์นี้อาจไม่ใช่การทั้ง[[การกอบกู้เอกราช]]และกบฏ แต่เป็นสงครามชิงอำนาจตามปกติเหมือนอาณาจักรต่าง ๆ ในยุคนั้น หากทรงปรารถนากอบกู้เอกราชเพียงตั้งแข็งเมืองก็พอแล้ว