ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เมมฟิส (ประเทศอียิปต์)"

| caption = ซากปรักหักพังของ the pillared hall แห่ง[[ฟาโรห์แรเมซีสที่ 2]] ที่มิต ราฮินา

| epochs = [[Early Dynastic Period of Egypt|ราชวงศ์ตอนต้น]]ถึง[[ต้นสมัยกลาง|ยุคกลางตอนต้น]]

'''เมมฟิส''' ({{lang-ar|مَنْف}} ''{{transl|ar|Manf}}''&nbsp; คอปติก: ⲙⲉⲙϥⲓ; {{lang-el|Μέμφις}}) เป็นเมืองหลวงเก่าแก่ของ[[อียิปต์ล่าง]] ซากปรักหักพังของเมืองนี้ตั้งอยู่ใกล้กับเมือง[[มิต-ราฮินา]] ทางราว 20 กม. (12 ไมล์) ตอนใต้ของเมือง[[กีซา|กิซา]] ระยะทาง 20 กม. (12 ไมล์)<ref>Bard, ''Encyclopedia of the Archaeology of Ancient Egypt'', p. 694.</ref><ref>Meskell, Lynn (2002). ''Private Life in New Kingdom Egypt''. Princeton University Press, p.34</ref><ref>Shaw, Ian (2003). ''The Oxford History of Ancient Egypt''. Oxford University Press, p.279</ref>

ตามตำนานที่เกี่ยวข้องโดย[[มาเนโท]] นักประวัติศาสตร์และนักบวชในยุค[[ราชอาณาจักรทอเลมี]]แห่ง[[อียิปต์โบราณ]] เมืองก่อตั้งขึ้นโดย[[ฟาโรห์เมเนส]] เป็นเมืองหลวงของอียิปต์ในสมัยราชอาณาจักรโบราณมันยังคงเก่า และเป็นเมืองสำคัญตลอดประวัติศาสตร์แทบใกล้[[ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน]]ตลอดประวัติศาสตร์โบราณ มันครอบครองตำแหน่งยุทธศาสตร์ที่ปากของ[[แม่น้ำไนล์]]และเป็นที่ที่ตั้งของท่าเรือหลักของอียิปต์ล่างคือ ''เพรู - เนเฟอร์'' มีโรงงานหีบห่อและคลังสินค้าขนาดใหญ่ที่กระจายอาหารและสินค้าทั่วราชอาณาจักรโบราณ ในช่วงยุคทองเมมฟิสเติบโตขึ้นมาในฐานะศูนย์กลางการค้าการค้าและศาสนาในระดับภูมิภาค

เมมฟิสชาวอียิปต์โบราณเชื่อกันว่าอยู่เมมฟิสอยู่ภายใต้การคุ้มครองของ[[เทพพทาห์]] เทพแห่งช่างฝีมือ และมีวิหารของเทพพทาห์คือพทาห์ คือ ''ฮัต-กา-พทาห์'' (หมายถึง "สวนแห่งวิญญาณของเทพพทาห์") เป็นโครงสร้างที่โดดเด่นที่สุดแห่งหนึ่งในเมือง ชื่อของวิหารนี้กลายเป็นภาษากรีกในฐานะ Aί-γυ-πτoς (Ai-gy-ptos) โดยนักประวัติศาสตร์ เชื่อกันว่าเป็นแหล่งกำเนิดของชื่อภาษาอังกฤษยุคใหม่ใน[[ภาษาเอธิโอเปีย]]

ประวัติความเป็นมาของเมมฟิสมีการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับ[[อียิปต์โบราณ]] การล่มสลายในที่สุดเชื่อกันว่าเป็นความสำคัญของเมืองลดลงเพราะการสูญเสียความสำคัญทางเศรษฐกิจในช่วงปลายยุคหลังตาม จากการเกิดเมืองชายฝั่งของเมืองอ[[อะเล็กซานเดรีย]] และความสำคัญทางศาสนาของศาสนาก็ที่ลดลงหลังจากการละทิ้งศาสนาโบราณตามคำสั่งของเทสซาโลนิกา (ค.ศ. 380) ซึ่งทำให้คริสต์ศาสนาเป็นศาสนาหลักของจักรวรรดิโรมัน