ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าอินโจ"

ในรัชสมัยของพระเจ้าอินโจ ชนเผ่าแมนจูในแมนจูเรียภายใต้การนำของ[[หฺวัง หฺวังไถจี๋]] ({{lang-zh|皇太極 huang tai ji}}) กำลังสะสมขยายอำนาจคุกคามจักรวรรดิจีนราชวงศ์หมิง แม้ว่าอาณาจักรโจโชซอนจะมีฐานะเป็นประเทศราชของจักรวรรดิจีนจึงต้องให้การสนับสนุนฝ่ายราชวงศ์หมิงในการทำสงครามกับชาวแมนจู แต่ในรัชสมัยของเจ้าชายควังแฮได้ดำเนินนโยบายเป็นกลางมาโดยตลอด และอาณาจักรโจโชซอนไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะขัดขวางการขยายอำนาจของฮงไทจิหฺวังไถจี๋ แต่ในรัชสมัยของพระเจ้าอินโจขุนนางฝ่ายตะวันตกครอบครองราชสำนัก มีความเห็นว่าราชวงศ์หมิงเคยมีบุญคุณต่อโจซอนในช่วง[[การบุกครองเกาหลีของญี่ปุ่น (พ.ศ. 2135–2141)]] จึงสมควรที่จะทดแทนบุญคุณโดยให้การสนับสนุนราชวงศ์หมิงอย่างเต็มที่ โดยฝ่ายโจโชซอนได้ให้การสนับสนุนนายพล เหมาเหวินหลง ({{lang-zh|毛文龍 Mao Wen long}}) ขุนพลของจีนประจำ [[คาบสมุทรเหลียวตง]]

ขุนนางเกาหลีคนหนึ่งชื่อว่า ฮันยุน ({{lang-ko|한윤 韓潤}}) มีส่วนร่วมในการกบฏของลีควาลในค.ศ. 1624 หลบหนีไปยังเมืองเสิ่นหยาง ({{lang-zh|瀋陽 Shenyang) อันเป็นเมืองหลวงของราชวงศ์จินในขณะนั้น และได้พบกับนายพลคังฮงนิป ({{lang-ko|강홍립 姜弘立}}) นายพลชาวเกาหลีผู้ที่ตกเป็นเชลยของพวกแมนจู ฮันยุนได้กล่าวแก่นายพลคังว่า ครอบครัวของนายพลคังในโจซอนได้ถูกประหารชีวิตไปจนหมดสิ้นด้วยเหตุที่นายพลคังมาเข้าพวกกับแมนจู<ref>James B. Palais. ''Confucian Statecraft and Korean Institutions: Yu Hyŏngwŏn and the Late Choson dynasty.''</ref> ด้วยความโกรธแค้นนายพลคังฮงนิปจึงเสนอต่อฮงไทจิหฺวังไถจี๋ให้ยกทัพเข้ารุกรานโจซอนโชซอน เพื่อล้มล้างขุนนางฝ่ายตะวันตกออกไปและคืนราชบัลลังก์ให้แก่เจ้าชายควังแฮ (ยังมีพระชนม์ชีพอยู่บนเกาะคังฮวา) ฮงไทจิหฺวังไถจี๋จึงส่งเจ้าชายอามิน (Amin) ผู้เป็นลุง ยกทัพแมนจูเข้ารุกรานอาณาจักรโจซอนในปีค.ศ. 1627 โดยมีนายพลคังฮงนิปเป็นผู้นำทาง เรียกว่า '''การรุกรานเกาหลีของแมนจูครั้งที่หนึ่ง''' (First Manchu Invasion of Korea) หรือ '''การรุกรานปีจองมโย''' ({{lang-ko|정묘호란 丁卯胡亂}})