ผลต่างระหว่างรุ่นของ "หญิงรักร่วมเพศ"

ผู้หญิงที่มีความสัมพันธ์แบบรักร่วมเพศจะตอบสนองต่อการตั้งชื่อด้วยการหลบซ่อนชีวิตความเป็นส่วนตัวของพวกเขาหรือยอมรับสัญลักษณ์ว่าเป็นผู้ที่ถูกขับไล่และสร้างวัฒนธรรมย่อยและเอกลักษณ์ได้ถูกพัฒนาขึ้นในทวีปยุโรปและสหรัฐอเมริกา ในช่วงหลัง[[สงครามโลกครั้งที่สอง]] ในช่วงเวลาของการกดขี่ทางสังคม เมื่อรัฐบาลได้กดขี่ข่มเหงต่อพวกรักร่วมเพศอย่างแข็งขัน ผู้หญิงได้พัฒนาเครือข่ายเพื่อสร้างสังคมและให้ความรู้ซึ่งกันและกัน เสรีภาพมทางเศรษฐกิจและสังคมที่เพิ่มมากขึ้นทำให้พวกเขาค่อยๆค่อย ๆ ตัดสินใจได้แล้วว่าจะสร้างความสัมพันธ์และครอบครัวได้อย่างไร เมื่อ[[คลื่นลูกที่สองของสิทธิสตรี]] (second wave feminism) และการเติบโตของทุนการศึกษาในประวัติศาสตร์ของสตรีและเรื่องเพศในศตวรรษที่ 20 ผู้หญิงบางคนที่มีส่วนร่วมในกิจกรรมทางเพศเดียวกันอาจจะปฏิเสธไม่ได้แค่เพียงระบุเอกลักษณ์ว่าเป็นเลสเบี้ยน แต่เป็น[[รักร่วมสองเพศ|พวกรักร่วมสองเพศ]] ในขณะที่การระบุตัวตนของผู้หญิงคนอื่นๆอื่น ๆ ว่าเป็นเลสเบี้ยน อาจจะไม่สอดคล้องกับรสนิยมทางเพศหรือพฤติกรรมทางเพศของพวกเขา อัตลักษณ์ทางเพศไม่จำเป็นต้องเหมือนกับรสนิยมทางเพศหรือพฤติกรรมทางเพศ เนื่องจากสาเหตุหลายประการ เช่น ความกลัวที่จะถูกระบุถึงรสนิยมทางเพศของตนในลักษณะของ[[โฮโมโฟเบีย]]

ภาพลักษณ์ของเลสเบี้ยนในสื่อได้ชี้ให้เห็นว่าสังคมขนาดใหญ่รู้สึกทึ่งไปพร้อมกันและถูกคุกคามโดยผู้หญิงที่ท้าทายบทบาททางเพศของสตรี เช่นเดียวกับความหลงใหลและตกใจกับผู้หญิงที่มีส่วนร่วมกับผู้หญิงคนอื่นได้อย่างโรแมนติก ผู้หญิงที่ยอมรับตัวตนของเลสเบี้ยนจะแบ่งปันประสบการณ์จากมุมมองคล้ายคลึงกับเอกลักษณ์ทางชาติพันธุ์: ในฐานะที่พวกรักร่วมเพศ  พวกเขาจะรวมตัวกันเป็นหนึ่งเดียวโดยการแบ่งแยกแบบต่างเพศนิยมและปฏิเสธที่อาจจะเกิดขึ้นจากครอบครัว เพื่อน และคนอื่นๆอื่น ๆ อันเป็นผลมาจากโฮโมโฟเบีย ในฐานะผู้หญิง พวกเธอจะต้องเผชิญหน้ากับความกังวลซึ่งแตกต่างจากผู้ชาย เลสเบียนอาจจะพบปัญหาสุขภาพทางกายหรือทางใจที่แตกต่างกันซึ่งเกิดมาจากการเลือกปฏิบัติแบบ[[อคติ]]และความตึงเครียดของคนส่วนน้อย เงื่อนทางการเมืองและทัศนคติทางสังคมยังส่งผลต่อการสร้างความสัมพันธ์แบบเลสเบี้ยนและครอบครัวได้อย่างเปิดเผย