ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จำเริญ ทรงกิตรัตน์"

จำเริญป้องกันแชมป์ OPBF ครั้งเดียวแล้วจึงสละตำแหน่ง ลดลงมาชกรุ่นแบนตัมเวท จนได้ชิงแชมป์โลกกับ[[จิมมี่ คาร์รัทเธอร์]] (ออสเตรเลีย) แต่เป็นฝ่ายแพ้คะแนนไป ในการชกครั้งนี้ที่จัดที่[[สนามกีฬาจารุเสถียร]] (บางข้อมูลระบุว่าเป็น[[สนามศุภชลาศัย]]<ref>{{cite web|url=http://www2.manager.co.th/mwebboard/listComment.aspx?Mbrowse=4&QNumber=377668|title= มวยโลกคู่แรก เมืองไทย |date=24 October 2014|accessdate=24 October 2014|publisher=ผู้จัดการออนไลน์}}</ref>) เมื่อวันที่ [[2 พฤษภาคม]] [[พ.ศ. 2497]] เป็นสนามกีฬากลางแจ้ง ปรากฏว่าเย็นนั้นฝนตกหนักจนมีน้ำขังบนเวที กรรมการและสักขีพยานเสนอให้เลื่อนการชกออกไปก่อน แต่เมื่อปรึกษากับนักชกทั้งสองฝั่งแล้ว ตกลงกันว่า จะทำการชกต่อไปตามแผนเดิม โดยจิมมี่ คาร์รัทเธอร์ เสนอให้ถอดรองเท้าชกด้วยเท้าเปล่า ทั้งคู่ชกโดยไม่สวมรองเท้า ท่ามกลางฝนที่ตกลงมาอย่างหนักเป็นเวลานับชั่วโมง ในที่สุดการชกก็สิ้นสุดลงในยกที่ 12 เมื่อไฟนีออนที่ให้แสงสว่างบนเวทีถูกลมพัดตกลงมาแตก และเศษแก้วบาดเท้าของนักมวย ไม่สามารถชกต่อได้ ผลการนับคะแนนปรากฏว่าจำเริญ ทรงกิตรัตน์เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ทั้ง ๆ ที่ท้าย ๆ การชกจำเริญเป็นฝ่ายชกคาร์รัทเธอร์บอบช้ำเจียนไปเจียนอยู่หลายครั้ง ถึงขนาดที่ พล.ต.อ.เผ่า ศรียานนท์ ประธานในการชกที่นั่งส่องกล้องดูอยู่ถึงกับอุทานว่า ''"มันตัดสินยังไงของมันวะ"'' การชกครั้งนี้ได้รับการบันทึกว่า เป็นการชกชิงแชมป์โลกมวยสากลในยุคใหม่ ครั้งแรกและครั้งเดียว ที่นักชกชกด้วยเท้าเปล่า โดยไม่สวมรองเท้า <ref>[{{Cite web |url=http://www.eastsideboxing.com/boxing-news/bearden3001.php |title=The Oddest Championship Fight: Barefoot in the Monsoon Rains] |access-date=2006-10-22 |archive-date=2006-10-27 |archive-url=https://web.archive.org/web/20061027123752/http://www.eastsideboxing.com/boxing-news/bearden3001.php |url-status=dead }}</ref> ซึ่งการชกครั้งนี้ได้รับการวิจารณ์ว่าหากการชกไปตามกติกาเดิม คือ 15 ยก จำเริญน่าจะเป็นฝ่ายชนะน็อกคารัทเธอร์