ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เจ้าหน้าที่การทูต"

'''เจ้าหน้าที่การทูต''' หรือ '''นักการทูต''' ({{lang-en|diplomat}}) เป็นบุคคลที่[[รัฐ]]แต่งตั้งให้ดำเนินกิจการทาง[[การทูต]]กับรัฐอื่นหรือองค์การระหว่างประเทศ หน้าที่หลักของนักการทูต คือ การเป็นผู้แทนเจรจาและปกป้องผลกระโยชน์ประโยชน์ ตลอดจนปกป้องประเทศนั้น ๆ เช่นเดียวกับการสนับสนุนข้อมูลและความสัมพันธ์ฉันมิตร นักการทูตส่วนใหญ่สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาด้าน[[ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ]] [[รัฐศาสตร์]] [[เศรษฐศาสตร์]] หรือ[[กฎหมาย]]<ref>Stuart Seldowitz, "The Psychology of Diplomatic Conflict Resolution," in H. J. Langholtz and C. E.Stout, Eds. ''The Psychology of Diplomacy'' (Westport: Praeger, 2004), pp. 47–58.</ref>

การใช้ทูต หรือนักการทูต ถือเป็นรูปแบบที่เก่าแก่ที่สุดของสถาบันนโยบายต่างประเทศของรัฐ โดยเกิดขึ้นก่อนหน้าที่จะมีการจัดตั้งกระทรวงการต่างประเทศ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ และหน่วยงานรัฐบาลในรูปแบบของกระทรวงในสมัยปัจจุบันเป็นเวลาหลายศตวรรษ ในกรณีของประเทศไทย มีการใช้ทูตสื่อสารไปมาระหว่างกษัตริย์ต่อกษัตริย์มาแล้วอย่างน้อยตั้งแต่สมัยกรุงสุโขทัย หลายร้อยปีก่อนหน้าที่กระทรวงการต่างประเทศจะได้มีการสถาปนาขึ้นตามพระบรมราโชบายของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ที่จะทรงจัดตั้งระบบบริหารราชการแผ่นดินแบบกระทรวง ในปี พ.ศ. 2418