ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แมกนีทาร์"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
AlphamaBot (คุย | ส่วนร่วม) →แหล่งข้อมูลอื่น: Alphama Tool |
Rescuing 4 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.8 |
||
บรรทัด 1:
[[ไฟล์:Magnetar-3b-450x580.gif|thumb|แมกนีทาร์ ในจินตนาการของจิตรกรกับเส้นสนามแม่เหล็ก]]
'''แมกนีทาร์''' ({{lang-en|Magnetar}}; มาจากการรวมกัน 2 คำ คือ magnet และ [[พัลซาร์|pulsar]]) คือ[[ดาวนิวตรอน]]ที่มี[[สนามแม่เหล็ก]]ที่กำลังแรงมาก การลดลงของกำลังการแผ่รังสีของ[[คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า]]พลังงานสูงจำนวนมากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง[[รังสีเอกซ์]]และ[[รังสีแกมมา]]<ref name="Ward">Ward; Brownlee, p.286</ref> ในทางทฤษฎีของวัตถุนี้ถูกคิดขึ้นโดย [[โรเบิร์ต ดันแคน]]และ[[คริสโตเฟอร์ ทอมป์สัน]]ในปี 1992 แต่การบันทึก[[แสงวาบรังสีแกมมา]]ครั้งแรกที่คิดว่ามาจาก แมกนีทาร์ คือวันที่ 5 มีนาคม ค.ศ. 1979<ref name="journal">Kouveliotou, C.; Duncan, R. C.; Thompson, C. (February 2003). "[http://solomon.as.utexas.edu/~duncan/sciam.pdf Magnetars] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20070611144829/http://solomon.as.utexas.edu/~duncan/sciam.pdf |date=2007-06-11 }}". ''[[Scientific American]]''; Page 35.</ref> ระหว่างทศวรรษถัดมา สมมติฐานของ แมกนีทาร์ กลายเป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางในการอธิบาย soft gamma repeater และ anomalous X-ray pulsar
== คำอธิบาย ==
โครงสร้างกายภาพของแมกนีทาร์เป็นที่รู้กันน้อยมาก เพราะไม่มีแมกนีทาร์ที่อยู่ใกล้กับโลก แมกนีทาร์บางแห่งจะมีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 20 กิโลเมตร ถึงอย่างไรก็ตามมันมีมวลมากกว่าดวงอาทิตย์มากมาย แมกนีทาร์ถูกบีบอัดขนาดสสารชิ้นเล็ก ๆ จะมีน้ำหนักประมาณมากกว่าร้อยล้านตัน<ref name="Ward" /> แมกนีทาร์ส่วนใหญ่ถูกบันทึกไว้ว่าหมุนรอบตัวเองอย่างรวดเร็วซึ่งอย่างน้อยหลายรอบต่อวินาที<ref>{{citeweb|url=http://www.space-art.co.uk/pages-en/stars-I/Magnetar.htm|title=Magnetar (1999)|accessdate=17 December|accessyear=2007|archive-date=2007-12-14|archive-url=https://web.archive.org/web/20071214174229/http://www.space-art.co.uk/pages-en/stars-I/Magnetar.htm|url-status=dead}}</ref> ชีวิตของแมกนีทาร์จะสั้น สนามแม่เหล็กของมันจะลดลงหลังจากระยะเวลา 10,000 ปี หลังจากที่จุดนี้การเคลื่อนไหวและการแผ่รังสีเอกซ์จะสิ้นสุด จากจำนวนแมกนีทาร์ที่สำรวจได้ในปัจจุบัน จะประมาณ 1 ดวงที่ตายแล้วใน[[ทางช้างเผือก]] 30 ล้านดวงหรือมากกว่านั้น<ref>{{cite web
| year = 2003 | url = http://solomon.as.utexas.edu/~duncan/Magnetar.html#Epilog
| title = Magnetars, Soft Gamma Repeaters and Very Strong Magnetic Fields
| publisher = Robert C. Duncan, University of Texas at Austin
| accessdate = 2007-05-23
| archive-date = 2007-06-11
</ref> ▼
| archive-url = https://web.archive.org/web/20070611144512/http://solomon.as.utexas.edu/~duncan/magnetar.html#Epilog
| url-status = dead
▲}}</ref>
[[ควาร์ก]]บนพื้นผิวของแมกนีทาร์ จุดชนวนให้เกิดความไม่แนนอนอย่างมากในดาวและสนามแม่เหล็กที่ล้อมรอบมัน บ่อยครั้งที่ทำให้เกิด[[แสงวาบรังสีแกมมา|การวาบของรังสีแกมม่า]]ที่สามารถบันทึกบนโลกได้ในปี 1979,1998 และ 2004<ref name="journal2">Kouveliotou, C.; Duncan, R. C.; Thompson, C. (February 2003). "[http://solomon.as.utexas.edu/~duncan/sciam.pdf Magnetars] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20070611144829/http://solomon.as.utexas.edu/~duncan/sciam.pdf |date=2007-06-11 }}". ''[[Scientific American]]''; Page 36.
== ดูเพิ่ม ==
|