ผลต่างระหว่างรุ่นของ "หน่อไม้"

'''หน่อไม้''' เป็นคำที่ใช้เรียกหน่ออ่อนของไผ่ที่รับประทานกินได้ที่แตกจากเหง้าใต้ดิน โดยมาจากสปีชีส์ ''[[Bambusa vulgaris]]'' และ ''[[Phyllostachys edulis]]'' นิยมรับประทานกินในทวีปเอเชียหลายประเทศ และมีวิธีการปรุงที่หลากหลาย

ใน[[ญี่ปุ่น]] [[จีน]] และ [[ไต้หวัน]] นำหน่อไม้จาก ''[[Bambusa oldhamii]]'' มารับประทานกินโดยต้องต้มก่อน หน่อไม้ดองจะทำจากแกนของหน่อไม้

ใน[[สิกขิม]] และ[[ดาร์จีลิง]] ประเทศอินเดียเรียกหน่อไม้ว่า ''tama'' ไผ่ที่นำหน่อมารับประทานกินในแถบ[[เทือกเขาหิมาลัย]]มีหลายชนิดได้แก่ ''Dendrocalamus hamiltonii'', ''Dendrocalamus sikkimensis'' และ ''Bambusa tulda'' ซึ่งมีชื่อท้องถิ่นว่า ''choya bans'', ''bhalu bans'' และ ''karati bans''ตามลำดับ หน่อไม้จะนำมาต้มกับผง[[ขมิ้น]] 10–15 นาทีเพื่อกำจัดรสขม ใน[[รัฐอัสสัม]] หน่อไม้เป็นอาหารพื้นบ้านชนิดหนึ่ง เรียกว่า ''khorisa'' และ ''bah gaj''ใน[[ภาษาอัสสัม]] ใน[[ดิยุน]] ของ[[รัฐอรุณาจัลประเทศ]] ชาวชักมาเรียกหน่อไม้ว่า ''bashchuri'' ส่วนหน่อไม้ดองเรียกว่า ''medukkeye'' นิยมนำไปผัดกับหมู นำไปดองหรือเก็บใน[[น้ำส้มสายชู]]ได้ด้วย ใน [[รัฐนาคาแลนด์]] นิยมรับประทานกินหน่อไม้ทั้งสดและดอง เรียกหน่อไม้ดองว่า ''bas tinga'' การนำหน่อไม้ดองไปปรุงอาหารกับเนื้อหมูเป็นที่นิยมมาก ใน[[รัฐมณีปุระ]] เรียกหน่อไม้ว่า ''u-soi'' นำไปดองเรียกว่า ''soibum'' นำไปปรุงอาหารได้หลายชนิด

หน่อไม้เป็นอาหารพิเศษในช่วงมรสุมของ[[รัฐกรณาฏกะ]] ประเทศอินเดีย เรียกว่า ''kanile'' จะนำไปหั่นแล้วล้างน้ำหลายครั้งเพื่อนำสารพิษออก ทำเป็นหน่อไม้ดองด้วยเช่นกัน ในรัฐฌารขัณฑ์นิยมนำไปแกงหรือทำเป็นหน่อไม้ดอง ทางตะวันตกของ [[รัฐโอริศา]] หน่อไม้เป็นเครื่องปรุงที่ใช้ทั่วไป โดยเฉพาะในชาวเผ่าต่าง ๆ หน่อไม้ดองนิยมรับประทานกินกับ[[มะเขือเทศ]]อบหรือผัด