ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เอดา เลิฟเลซ"

{{Infobox person

| image = Ada_Lovelace_1838.jpg

| image_size = 250px

| caption = เอดา เลิฟเลซ (พ.ศ. 2358-2395)

| death_date = {{death date and age|1852|11|27|1815|12|10|df=yes}}

| nationality = [[ชาวอังกฤษ|อังกฤษ]]

| parents =

{{plainlist |

}}

}}

 

พออายุ 17 ปี ก็มีผู้แนะนำให้เอดารู้จัก Mrs. Somerville แห่ง[[มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์|เคมบริดจ์]] ผู้หญิงเก่งแห่งยุค ที่เคยแปลงานของ Laplace มาเป็น[[ภาษาอังกฤษ]] เอดาจึงเข้ามาคลุกคลีกับเพื่อนกลุ่มนี้ จนได้รู้จักกับ [[ชาลส์ แบบบิจ]] ในงานสังสรรค์แห่งหนึ่ง ในที่สุด ในงานวันนั้น ตอนที่แบบบิจกล่าวว่า "what if a calculating engine could not only foresee but could act on that foresight" (จะเป็นอย่างไร ถ้าหากเครื่องคำนวณไม่เพียงสามารถหยั่งรู้ได้ หากแต่สามารถตอบสนองต่อการหยั่งรู้นั้นได้ด้วย) ไม่มีใครสนใจแนวคิดนี้ของแบบบิจเลย ยกเว้นเอดา ซึ่งเธอรู้สึกสนใจในงานนี้เป็นอย่างมาก จนอาสาที่จะช่วยพัฒนา โดยสิ่งที่เธอทำคือ การสร้างภาษาสำหรับ[[เครื่องวิเคราะห์]]<ref>{{cite journal | author=Fuegi J, Francis J | title = Lovelace & Babbage and the creation of the 1843 'notes' | journal=Annals of the History of Computing | volume = 25 | issue = 4 | pages = 16–26 | date = October–December 2003 | doi = 10.1109/MAHC.2003.1253887 }} See pages 19, 25</ref> (analytical engine) ของแบบเบจ

ต่อมา แผนการทำงานที่แบบบิจเขียนขึ้นมาชิ้นนั้น ก็ถูกยกย่องว่าเป็น[[โปรแกรมคอมพิวเตอร์]]ตัวแรกของโลก เธอจึงได้รับการยกย่องว่าเป็นโปรแกรมเมอร์คนแรกของโลก เอดาก็ช่วยเขียนบรรยาย รายละเอียดการทำงานของเครื่องวิเคราะห์ แต่สุขภาพของเธอก็เริ่มมีปัญหา และสุดท้ายก็เสียชีวิตด้วยวัยเพียง 37 ปี

 

 

ในช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่ เอดาได้รู้จัก และอาสาช่วยงาน พร้อมทั้งอุปการะ นักวิทยาศาสตร์ นักคณิตศาสตร์ รวมทั้งนักเขียนหลายคน เช่น เซอร์ [[เดวิด บริวสเตอร์]] คนคิด[[คาไลโดสโคป]], [[ชาลส์ วีตสตัน]], [[ชาลส์ ดิกคินส์]], และ [[ไมเคิล ฟาราเดย์]]

 

== อ้างอิง ==

 

{{lifetime|1815|1852}}