|
| ภาพ = [[ไฟล์:Alexis Argüello.jpg|200px|center]]
| ฉายา = The Explosive Thin Man<br />El Flaco Explosivo ([[ภาษาสเปน]])
| วันเกิด = 19 เมษายน คพ.ศ. 19522495
| เมืองที่เกิด = {{flagicon|Nicaragua}} [[มานากัว]]
| ประเทศที่เกิด = [[นิการากัว]]
| วันที่เสียชีวิต = 1 กรกฎาคม คพ.ศ. 20092552
| เมืองที่เสียชีวิต = [[มานากัว]]
| ประเทศที่เสียชีวิต = นิการากัว
| รุ่น = [[เฟเธอร์เวท]]<br>[[ซูเปอร์เฟเธอร์เวท]]<br>[[ไลท์เวท]]<br>[[ซูเปอร์ไลท์เวท]]
| ผู้จัดการ =
| เทรนเนอร์ = [[เอ็ดดี ฟัทช์]]
| ชก = 89
| ชนะ = 82
| เสมอ = 0
}}
'''อันเดรส อาเลกซิส อาร์เกวโย โบโอร์เกซ''' ({{lang-es|Andrés Alexis Argüello Bohórquez}}; [[มานากัว]], 19 เมษายน 1952–มานากัว, 1 กรกฎาคม 2009) เป็นอดีตนักมวยชาว[[นิการากัว]]
==ประวัติ==
อาร์เกวโยเริ่มชก[[มวยสากล|มวยสากลอาชีพ]]ครั้งแรกเมื่อวันที่ 18 พฤศจิกายน คพ.ศ. 19682511 เมื่ออายุได้เพียง 16 ปี และใช้เวลาถึง 6 ปี จึงได้เป็นแชมป์โลกครั้งแรกในรุ่น[[เฟเธอร์เวท]]ของ[[สมาคมมวยโลก]] (ดับเบิลยูบีเอ) ในรุ่น[[เฟเธอร์เวท]] เมื่อชนะน็อกรูเบน โอลิบาเรส ยก 13 เมื่อวันที่ 23 พฤศจิกายน ค.ศ. 1974 ซึ่งก่อนหน้านี้อาร์เกวโยเคยชกชิงแชมป์ในรุ่นเดียวกันนี้มาแล้วครั้งนึงกับ เอร์เนสโต มาร์เซล เจ้าของตำแหน่งชาว[[ปานามา]] แต่เป็นฝ่ายแพ้คะแนนไปเมื่อวันที่ 16 กุมภาพันธ์ ปีเดียวกัน
หลังได้เป็นแชมป์โลกเฟเทอร์เวตแล้ว WBA รุ่นเฟเธอร์เวทแล้ว อาร์เกวโยก็ชกป้องกันตำแหน่งไว้ได้ 4 ครั้ง ก่อนที่จะสละเพื่อขึ้นไปชกในรุ่นที่เหนือใหญ่กว่า
อาร์เกวโยขึ้นแชมป์โลกในรุ่นที่สอง ในรุ่น[[ซูเปอร์เฟเธอร์เวท]]ของ[[สภามวยโลก]] (ดับเบิลยูบีซี) ในรุ่นที่สองคือ [[ซูเปอร์เฟเธอร์เวท]] (ขณะนั้นยังเรียกพิกัดนี้ว่า จูเนียร์ไลท์เวท) เมื่อวันที่ 28 มกราคม คพ.ศ. 19782521 ที่เมืองบายามอน [[ปวยร์โตรีโก]] และเป็นฝ่ายชนะน็อกไปในยกที่ 13 ต่ออัลเฟรโด เอสคากาเลรา เจ้าของตำแหน่งเดิมซึ่งเป็นนักมวยเจ้าถิ่นด้วย จากนั้นจึงป้องกันตำแหน่งเอาไว้ได้ถึง 8 ครั้ง ก่อนที่จะสละตำแหน่งในเดือนตุลาคม คพ.ศ. 19802523 เนื่องจากควบคุมน้ำหนักไม่ไหว
20 มิถุนายน คพ.ศ. 19812524 ขึ้นชิงแชมป์โลกของสภามวยโลก ในรุ่น[[ไลท์เวท]]ของสภามวยโลก กับจิม ว็อต เจ้าของตำแหน่ง[[ชาวสกอตแลนด์|ชาวสก็อต]] ที่สนาม[[เวมบลีย์]] ใน[[มหานครลอนดอน]] [[สหราชอาณาจักร]] และเป็นฝ่ายเอาชนะคะแนนไปได้อย่างขาวสะอาดเมื่อชกกันครบ 15 ยก
อาเลกซิส อาร์เกวโย กลายเป็นนักมวยที่มีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นมาทันทีจากการเป็นแชมป์โลกถึง 3 รุ่น ในรุ่นไลต์ไลท์เวทนี้เขาสามารถป้องกันตำแหน่งเอาไว้ได้ 4 ครั้ง และการชกที่น่าประทับใจก็คือการป้องกันตำแหน่งกับ [[เรย์ "บูม บูม" แมนซีซินี]] นักมวยจอมตะลุย[[ชาวอเมริกัน]]เชื้อสายอิตาเลียน ที่กำลังมีฟอร์มการชกร้อนแรงและเป็นขวัญใจชาวอเมริกัน แต่อาร์เกวโยได้แสดงให้เห็นว่าเขามีการชกที่เหนือชั้นกว่า เมื่อเป็นฝ่ายชนะ[[ที.เค.โอ.]]แมนซีนี ไปได้ในยกที่ 14 เมื่อวันที่ 3 ตุลาคม คพ.ศ. 19812524
อาร์เกวโยป้องกันตำแหน่งครั้งสุดท้ายในรุ่นไลต์เวทไลท์เวท เมื่อชนะน็อกยก 5 ต่อแอนดี แกนิกัน เมื่อวันที่ 22 พฤษภาคม คพ.ศ. 19822525 และข้ามขึ้นไปชิงแชมป์โลกรุ่นที่ 4 ในรุ่น[[ซูเปอร์ไลท์เวท]] ของสมาคมมวยโลก กับ[[แอรอน ไพรเออร์]] นักมวยอันตรายชาวอเมริกัน ผู้ยังไม่เคยแพ้ใครในขณะนั้น
ผลการชกไพรเออร์แข็งแกร่งกว่า และสามารถเอาชนะน็อกอาร์เกวโยไปในยกที่ 14 เมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน คพ.ศ. 19822525 แต่ต่อมาทั้งคู่ได้มีโอกาสล้างตากันอีก ผลการชกก็ออกมาในรูปแบบเดิม คือ อาร์เกวโยเป็นฝ่ายแพ้น็อกไปในยกที่ 10 ชวดตำแหน่งแชมป์โลกในรุ่นที่ 4
อาร์เกวโยวางนวมไปนาน จนหลายฝ่ายคาดว่าเขาคงแขวนนวมไปแล้ว แต่แล้วอาร์เกวโยก็หวนคืนมาชกมวยอีกครั้ง และชกครั้งสุดท้ายชนะน็อกบิลลี คอสเตลโล อดีตแชมป์โลกซูเปอร์ไลต์เวทของสภามวยโลกซูเปอร์ไลท์เวท ไปในยกที่ 4 เมื่อวันที่ 9 กุมภาพันธ์ คพ.ศ. 19862529 ก่อนที่จะหยุดชกไป เมื่อถูกตรวจพบว่าเป็น[[โรคหัวใจ]]
อาร์เกวโยหยุดไปรักษาตัวนานเกือบ 10 ปี ก่อนที่จะกลับมาชกอีกครั้ง แต่ก็มีสถิติลุ่ม ๆ ดอน ๆ เนื่องจากสภาพชีวิตย่ำแย่ และในครั้งสุดท้ายก็เป็นฝ่ายแพ้คะแนนอย่างหมดรูปต่อนักมวยโนเนมอย่างสก็อต วอล์กเกอร์ ในปี คพ.ศ. 19952538 ก่อนที่จะอำลาชีวิตการชกไปอย่างเป็นทางการในที่สุด
หลังแขวนนวม อาร์เกวโยได้หันไปเล่นการเมือง และได้รับเลือกตั้งให้เป็นนายกเทศมนตรีกรุงมานากัวด้วย เมื่อเดือนพฤษภาคม คพ.ศ. 20082551 แต่ก็มีปัญหารุมเร้าหลายประการ จนในที่สุดอาร์เกวโยได้ทำ[[การฆ่าตัวตาย]]ด้วยการยิงเข้าที่ขั้วหัวใจตนเองเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม คพ.ศ. 20092552 รวมอายุได้ 57 ปี<ref>หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ฉบับที่ 21,995 วันศุกร์ที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2553 หน้า 18 คอลัมน์ บทสรุปคนกีฬาผู้เสียชีวิตในปี 2009 </ref>
== อ้างอิง ==
| 