วิกิพีเดีย

ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ซีบะวัยฮ์"

นักไวยากรณ์ชาวเปอร์เซีย
การแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
Waniosa Amedestir (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 33,842 ครั้ง
หน้าใหม่: {{Short description|นักไวยากรณ์ชาวเปอร์เซีย}} {{Infobox philosopher | region = ปรัชญาอิสล...
ป้ายระบุ: เครื่องมือแก้ไขต้นฉบับปี 2560
(ไม่แตกต่าง)

รุ่นแก้ไขเมื่อ 13:52, 31 มีนาคม 2564

ซีบะวัยฮ์ (อาหรับ: سِيبَوَيْهِ; เปอร์เซีย: سِیبُویه‎ Sībūyah [siːbuːˈjeː], ภาษาดารี: [siːbuːˈjæː]; ป. ค.ศ. 760–796) มีชื่อเต็มว่า อะบูบิชร์ อัมร์ อิบน์ อุษมาน อิบน์ ก็อนบัร อัลบัศรี (أَبُو بِشْر عَمْرو بْن عُثْمَان بْن قَنْبَر ٱلْبَصْرِيّ) เป็นชาวเปอร์เซีย[4][5] ที่ดำรงตำแหน่งเป็นนักไวยากรณ์แห่งบัสเราะฮ์และผู้แต่งหนังสือไวยากรณ์กับภาษาศาสตร์ภาษาอาหรับยุคแรก โดยผลงานสำคัญของเขาคือหนังสือที่ไม่มีชื่อ ซึ่งส่วนใหญ่เรียกว่า อัลกิตาบ หรือ "หนังสือ" เป็นการอภิปรายภาษาอาหรับทั้งหมด 5 เล่ม[6]

ซีบะวัยฮ์
سيبويه
ทางเข้าสุสานซีบะวัยฮ์ที่ชีรอซ
เกิดป. ค.ศ. 760, ชีรอซ, เปอร์เซีย[1]
เสียชีวิตป. ค.ศ. 796[2] ชีรอซ, เปอร์เซีย หรือบัศเราะฮ์, ประเทศอิรัก
ยุคปรัชญายุคกลาง
แนวทางปรัชญาอิสลาม
ความสนใจหลัก
ภาษาอาหรับและภาษาเปอร์เซีย
ได้รับอิทธิพลจาก
เป็นอิทธิพลต่อ

แหล่งที่มาที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังหลงเหลืออยู่ คือข้อมูลชีวประวัติที่บันทึกโดยอิบน์ กุตัยบะฮ์ในหัวข้อ ซีบะวัยฮ์ ไว้ว่า:

เขาคืออัมร์ อิบน์ อุษมาน และเขาเป็นนักไวยากรณ์ เขาเดินทางมาที่แบกแดด หลังไปทะเลาะกับนักไวยากรณ์ท้องถิ่น เขาจึงรู้สึกอับอายและกลับไปที่เมืองหนึ่งในเปอร์เซีย และเสียชีวิตตอนวัยหนุ่ม[7]

อิบน์ อันนะดีมกับอะบูบักร์ อัซซุบัยดี นักชีวประวัตืในศตวรรษที่ 10 และอิบน์ ค็อลลิกานในศตวรรษที่ 13 ให้เหตุผลว่า ไม่มีใครเทียบได้กับการมีส่วนร่วมในด้านภาษาอาหรับและภาษาศาสตร์ของซีบะวัยฮ์ทั้งในอดีตและปัจจุบัน[8][9] เขาถูกเรียกว่าเป็นนักภาษาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในภาษาอาหรับและเป็นหนึ่งในนักภาษาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ในภาษาต่าง ๆ ตลอดกาล[10]

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

  1. ↑ Zubaydī (al-) 1984, p. 66, §6 (#22).
  2. ↑ Mit-Ejmes
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 Sībawayh, ʻAmr ibn ʻUthmān (1988), Hārūn, ʻAbd al-Salām Muḥammad (บ.ก.), Al-Kitāb Kitāb Sībawayh Abī Bishr ʻAmr ibn ʻUthmān ibn Qanbar, vol. Introduction (3rd ed.), Cairo: Maktabat al-Khānjī, pp. 7–12
  4. ↑ Danner, V. (1986). "Arabic Language iv. Arabic literature in Iran". Encyclopaedia Iranica, Vol. II, Fasc. 3. Encyclopaedia Iranica Foundation. pp. 237–243. Persians have been prominent as well in the fields of Arabic grammar, philology, and lexicography. The greatest name in Arabic grammar belongs to the Persian Sībawayh (Sībūya) Bayżāwī (fl. 180/796), whose work, al-Ketāb (The book), remains to the present day the most authoritative exposition of Arabic grammar.
  5. ↑ Donner, F.M. (1988). "Basra". Encyclopaedia Iranica, Vol. III, Fasc. 8. Encyclopaedia Iranica Foundation. pp. 851–855. Some of these cultural figures were of Iranian descent, including the early paragon of piety Ḥasan al-Baṣrī; Sebawayh, one of the founders of the study of Arabic grammar; the famed poets Baššār b. Bord and Abū Nowās; the Muʿtazilite theologian ʿAmr b. ʿObayd; the early Arabic prose stylist Ebn al-Moqaffaʿ; and probably some of the authors of the noted encyclopedia of the Eḵwān al-Ṣafāʾ.
  6. ↑ Kees Versteegh, The Arabic Linguistic Tradition, pg. 4. Part of the Landmarks in Linguistic Thought series, vol. 3. London: Routledge, 1997. ISBN 9780415157575
  7. ↑ Michael G. Carter, Sibawayhi, pg. 8.
  8. ↑ Ibn Khallikan (1868). Ibn Khallikan's Biographical. Vol. 2. แปลโดย MacGuckin de Slane, William. London: W.H. Allen. p. 396.
  9. ↑ Meri, Josef W. (January 2006). Medieval Islamic Civilization, An Encyclopedia. Vol. 1. Routledge. p. 741. ISBN 978-0-415-96691-7. Of Persian origin, he attached himself in the middle of the second/eighth century to a number of early authorities on the Arabic language in Basra, notably al-Khalil ibn Ahmad and Yunus ibn Habib.
  10. ↑ Jonathan Owens, Early Arabic Grammatical Theory: Heterogeneity and Standardization, pg. 8. Volume 53 of Amsterdam studies in the theory and history of linguistic science. Amsterdam: John Benjamins Publishing Company, 1990. ISBN 9789027245380

บรรณานุกรม

  • Dodge, Bayard, บ.ก. (1970), The Fihrist of al-Nadim A Tenth Century Survey of Muslim Culture, vol. 2, แปลโดย Dodge, B, New York & London: Columbia University Press
  • Khallikan (Ibn) (1843), Ibn Khallikan's Biographical, vol. 2, แปลโดย MacGuckin de Slane, William, London: W.H. Allen, pp. 396–9
  • de Sacy, Silvestre. Anthologie grammaticale arabe. Paris 1829.
  • Derenbourg, H. (ed.) Le livre de Sibawaihi. 2 vols. Paris 1881–1889. [reprinted: New York: Hildesheim 1970].
  • Jahn, Gustav. Sībawaihis Buch über die Grammatik übersetzt und erklärt. Berlin 1895–1900. [reprinted: Hildesheim 1969].
  • Schaade, A. Sībawaihi’s Lautlehre. Leiden 1911.
  • ʻAbd al-Salām Hārūn, M. (ed.) Kitāb Sibawayhi. 5 vols. Cairo 1966–1977.
  • Owens, J. The Foundations of Grammar: An introduction to Medieval Arabic Grammatical Theory. Amsterdam and Philadelphia: John Benjamins Publishing Company 1988. ISBN 90-272-4528-2.
  • Al-Nassir, A.A. Sibawayh the Phonologist.London and New York: Keegan Paul International 1993. ISBN 0-7103-0356-4.
  • Edzard, L. "Sibawayhi's Observations on Assimilatory Processes and Re-Syllabification in the Light of Optimality Theory", in: Journal of Arabic and Islamic Studies, vol. 3 (2000), pp. 48–65. (PDF version - No longer available; HTML version; HTML Unicode version)
  • Zubaydī (al-), Abū Bakr Muḥammad ibn al-Ḥasan (1984) [1954]. "§6 (#22)". ใน Ibrāhīm, Muḥammad (บ.ก.). Ṭabaqāt al-Naḥwīyīn wa-al-Lughawīyīn (ภาษาArabic). Cairo: Al-Khanjī. pp. 66–72.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (ลิงก์)

แหล่งข้อมูลอื่น

 
Wikisource
วิกิซอร์ซภาษาอาหรับ (العربية) มีข้อมูลต้นฉบับเกี่ยวกับ: تصنيف:كتاب سيبويه:مطبوع
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ซีบะวัยฮ์&oldid=9328111"