ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อบเชย"

 

ในการทำอาหารไทย มักใช้อบเชยในการทำเครื่องแกงเช่น พริกแกงกระหรี่ประเภทผัดที่ใช้[[ผงกระหรี่]] ใช้เป็นไส้กระหรี่ปั๊ป หรือใช้ร่วมกับ[[โป๊ยกั้ก]]ในอาหารคาวประเภทต้มเช่น [[พะโล้]]และเนื้อตุ๋น ส่วนในประเทศแถบตะวันตก มักใส่อบเชยในของหวาน เช่น [[ซินนามอนโรลล์]] ใช้ผงอบเชยละเอียดโรยหน้า[[กาแฟ]]ใส่นม ใช้ผงอบเชยกับ[[น้ำตาล]]โรยหน้า[[เพรทส์เซล]] และนอกจากนี้ยังมี[[ลูกอม]] [[หมากฝรั่ง]] และ[[ยาสีฟัน]]รสอบเชยอีกด้วย

 

อบเชยมีสรรพคุณทางยา เนื่องจากมี[[แทนนิน]]สูงที่ให้รสฝาดจึงนิยมใช้ในยาตำรับแผนโบราณเช่น เป็นส่วนผสมในยาหอมต่าง ๆ โดยใช้ส่วนของเปลือกลำต้น ใช้ในการแก้จุกเสียด แน่นท้อง หรือใช้ในการทำ[[ยานัตถุ์]]ใช้สูดดม เพื่อเพิ่มความสดชื่น ลดอาการอ่อนเพลีย แก้โรคท้องร่วงเพราะมีส่วนช่วยต้าน[[แบคทีเรีย]]ในกระเพาะอาหาร ขับปัสสาวะ ช่วยในการย่อยอาหาร และสลายไขมัน ส่วนเปลือกลำต้นอายุมากกว่า 6 ปี หรือใบกิ่งยังนำมาสกัดน้ำมันหอมระเหยได้อีกด้วย (Essential oil) ซึ่งจะมีมากในอบเชยญวณที่ให้น้ำมันหอมระเหย 2.5%