ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระเจ้าแทจง"

|succession =กษัตริย์แห่งโชซอนโชซ็อน

|predecessor =[[พระเจ้าช็องจงแห่งโชซอนช็องจงแห่งโชซ็อน|พระเจ้าช็องจง]]

|predecessor1 =[[พระเจ้าช็องจงแห่งโชซอนช็องจงแห่งโชซ็อน|พระเจ้าช็องจง]]

|father =[[พระเจ้าแทโจแห่งโชซอนแทโจแห่งโชซ็อน|พระเจ้าแทโจ]]

'''พระเจ้าแทจง''' ({{เกาหลี|태종|ฮันจา=太宗|MC2000=Taejong|MR=T'aejong}} (13 มิถุนายน ค.ศ. 1367 - 30 พฤษภาคม ค.ศ. 1422, ครองราชย์ ค.ศ. 1400 - ค.ศ. 1418) เป็นพระมหากษัตริย์รัชกาลที่ 3 แห่ง[[ราชวงศ์โชซอนโชซ็อน]]ของ[[ประเทศเกาหลี]] เป็นพระราชบิดาของ[[พระเจ้าเซจงมหาราช]]

=== ก่อตั้งโชซอนโชซ็อน ===

พระเจ้าแทจง มีพระนามเดิมว่า “อีบังวอน” (이방원, 李芳遠) พระราชสมภพในปี ค.ศ. 1367 เป็นบุตรชายคนที่ห้าของ[[พระเจ้าแทโจแห่งโชซอนแทโจแห่งโชซ็อน|อี ซ็อง-กเย]] (태조, 太祖) และได้ผ่านการรับรองในราชวงศ์โครยอในปี ค.ศ. 1382 ในช่วงแรกเขาได้ช่วยบิดาในการขยายการสนับสนุนจากประชาชนและขุนนางผู้มีอิทธิพล ในการปราบดาภิเษกก่อตั้งราชวงศ์ใหม่ จากการสังหาร[[จอง มงจู]] (정몽주, 鄭夢周) ที่ยังคงภักดีกับราชวงศ์โครยอ

เมื่อบิดาปราบดาภิเษกเป็นพระเจ้าแทโจแห่งโชซอนแล้วนั้นแทโจแห่งโชซ็อนแล้วนั้น อีบังวอนก็ได้รับพระยศเป็นเจ้าชายช็องอัน (정안대군, 靖安大君) และตั้งพระมเหสีที่สิ้นพระชนม์ไปแล้วนั้นเป็น[[พระนางชินอึย]] (신의왕후, 神懿王后) แต่พระเจ้าแทโจนั้นกลับโปรดปรานพระมเหสีพระองค์ใหม่คือพระนางชินด็อก (신덕왕후, 神德王后) จากตระกูลคังและตั้งเจ้าชายอีอัน (의안대군, 宜安大君) อีบังซอก (이방석, 李芳碩) พระราชโอรสที่ประสูติแต่พระมเหสีพระองค์ใหม่เป็นรัชทายาท ซึ่งสร้างความไม่พอใจแก่บรรดาพระโอรสของพระมเหสีฮัน<ref> http://www.koreanhistoryproject.org/Ket/C08/E0804.htm</ref> โดยเฉพาะอีบังวอนซึ่งเป็นเจ้าชายที่มีความสามารถและมีผลงานมากที่สุด

ในปี ค.ศ.1392 เขาได้ช่วยบิดาของเขาโค่นล้มราชวงศ์โครยอและก่อตั้งรางวงศ์ใหม่ ราชวงศ์โชซอนโชซ็อน เขาคาดหวังว่าจะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรัชทายาทเพราะเขามีส่วนวร่วมมากที่สุดในการช่วยก่อตั้งราชวงศ์โชซอนโชซ็อน แต่พ่อของเขา พระเจ้าแทโจ และอัครเสนาบดี[[ช็อง โด-จ็อน]] (정도전, 鄭道傳) ได้สนับสนุนให้พระราชโอรสพระองค์ที่แปดของพระเจ้าแทโจ และเป็นน้องชายต่างมารดาของลีบังวอน (โอรสคนที่สองของพระนางชินด๊อก) ลีบังซอก เป็นรัชทายาท ความขัดแย้งที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่มาจาก ช็อง โด-จ็อน ซึ่งมีอิทธิพลและเป็นคนวางรากฐานทางการเมืองและกฎหมายของราชวงศ์ และต้องการให้อาณาจักรโชซอนโชซ็อนนำโดยอัครเสนาบดีโดยมีกษัตริย์สนับสนุน ในขณะที่ ลีบังวอน ต้องการสร้างระบบอบที่ปกครองโดยตรงจากกษัตริย์ ทั้งสองฝ่ายต่างตะหนักดีถึงความเกลียดชังจากอีกฝ่ายและทั้งสองฝ่ายก็พร้อมที่จะปะทะกัน หลังจากเกิดการสิ้นพระชนม์อย่างกระทันหันของพระนางชินด๊อก และพระเจ้าแทโจกำลังอยู่ในช่วงไว้ทุกข์ในกับพระมเหสี ลีบังวอน ทำการฆ่า จองโดจอน และผู้ที่สนับสนุนเขา รวมถึงสังหารโอรสคนที่สองของพระมเหสีชินด็อก และทำการแต่งตั้งตัวเองเป็นรัชทายาทในปี ค.ศ.1398 เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งนี้กลายเป็นที่รู้จักกันถึงความขัดแย้งครั้งแรกของเจ้าชาย

พระเจ้าแทโจทรงเสียพระทัยมากเมื่อพระโอรสเข่นฆ่ากันเองเพื่อแย่งชิงบัลลังก์อีกทั้งยังเสียใจจากการสิ้นพระชนม์ของพระมเหสี พระเจ้าแทโจจึงทรงสละราชบัลลังก์และทำการแต่งตั้งโอรสคนที่สองของเขา ลีบังกวา หรือ [[พระเจ้าช็องจงแห่งโชซอนช็องจงแห่งโชซ็อน|พระเจ้าช็องจง]] เป็นพระราชาคนใหม่ สิ่งที่ พรเจ้าจองจงกระทำเป็นครั้งแรกคือกลับไปอยู่ที่เมืองหลวงเดิม [[แคซ็อง]] ซึ่งเขาเชื่อว่าที่นั่นจะสะดวกสบายมากกว่า แต่ ลีบังวอน ได้ทำการสะสมอำนาจไว้ทำให้เกิดความขัดแย้งกับพระเชษฐาของเขา ลีบังกัน ที่ก็ต้องการอำนาจเช่นกัน ในปี ค.ศ.1400 พระเชษฐาของเจ้าชายลีบังวอนอีกพระองค์คือเจ้าชายฮวีอัน (회안대군, 懷安大君) ลีบังกัน (이방간, 李芳幹) ก่อกบฏจะยึดอำนาจจากลีบังวอน เจ้าชายลีบังวอนนำทัพเข้าปราบสองฝ่ายต่อสู้กันใน'''เหตุการณ์จลาจลของเจ้าชาย''' (왕자의난, 王子－亂) '''ครั้งที่สอง''' เจ้าชายลีบังกันพ่ายแพ้และถูกเนรเทศ เจ้าชายลีบังวอนบังคับให้พระเจ้าจองจงสถาปนาพระองค์เองเป็นรัชทายาท จนในที่สุดพระเจ้าจองจงก็ทรงทนไม่ได้อีก สละราชบัลลังก์ให้พระอนุชาขึ้นครองราชย์ต่อ ลีบังวอน ได้เป็นกษัตริย์องค์ที่สามของราชวงศ์โชซอนโชซ็อน

แต่พระเจ้าแทโจซึ่งประทับอยู่ที่เมืองฮัมนุงนั้น มิได้มอบตราตั้งอันเป็นสัญลักษณ์สำคัญของกษัตริย์โชซอนโชซ็อน เพราะพระเจ้าแทจงทรงได้บัลลังก์มาด้วนการเข่นฆ่าพี่น้อง พระเจ้าแทจงทรงส่งทูตไปหลายคน รวมทั้งพระสหายแต่เยาว์วัยชื่อ พักซุน แต่ทั้งหมดก็ถูกพระเจ้าแทโจสังหาร พระเจ้าแทจงจึงปกครองบริหารบ้านเมืองอย่างดี เพื่อให้พระบิดาเห็นในความสามารถและสมควรที่จะได้รับตราตั้ง เริ่มโดยทรงย้ายเมืองหลวงกลับมาที่[[โซล|ฮันซอง]] ในพ.ศ. 1948 พระเจ้าแทจงก็รับสั่งให้มีการสำรวจที่ดินของขุนนางชินจินซึ่งขุนนางเหล่านี้มักจะซุกซ่อน[[โฉนดที่ดิน]]เพื่อหนี[[ภาษี]] เมื่อสำรวจจนครบแล้วพบว่ารายได้ของราชสำนักกลับเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า และยังทรงให้มีระบบโฮแพ คือ[[การสำรวจสำมะโนประชากร]]เป็นครั้งแรก ให้ชายที่อายุสิบหกปีขึ้นไปทุกคนมาลงทะเบียนกับทางราชการ และทรงจัดตั้งชินมุน เพื่อรับเรื่องร้องเรียนจากชาวบ้านที่เดือดร้อนจากการทำงานของขุนนาง โดยให้มาตี[[กลอง]]หน้าชินมุน

แม้ทรงสละบัลลังก์แล้ว แต่ก็ทรงจัดการกิจการบ้านเมืองอยู่ ในฐานะ[[พระเจ้าหลวง]] (太上王 태상왕) ในพ.ศ. 1962 สลัดญี่ปุ่นจาก[[เกาะสึชิมะ]]ไปบุกปล้นจีน ระหว่างทางไปจีนก็ได้บุกปล้น[[มณฑลชุงชอง]]และ[[ฮวางแฮ]]ของโชซอนโชซ็อน ทำให้พระเจ้าแทจงทรงส่งลีจองมูไปบุกยึดเกาะซึชิมา และล้อมเกาะไว้จนในพ.ศ. 1965 ตระกูลโซเจ้าปกครองเกาะซึชิมาก็ยอมจำนน และในพ.ศ. 1986 ก็ได้ให้เอกสิทธิ์ในการค้ากับโชซอนโชซ็อนให้แก่ตระกูลโซ โดยต้องส่ง[[บรรณาการ]]เป็นการแลกเปลี่ยน (แต่เกาะซึชิมานั้นเป็นท่าเรือให้สองชาติเสมอมา ปัจจุบันเป็นของ[[ญี่ปุ่น]] แต่[[เกาหลีใต้]]ก็ได้อ้างสิทธิ ปัจจุบันจึงเป็นปัญหาขัดแย้งกันอยู่)

* พระราชบิดา: [[พระเจ้าแทโจแห่งโชซอนแทโจแห่งโชซ็อน|พระเจ้าแทโจ]] (태조)

| ก่อนหน้า = [[พระเจ้าช็องจงแห่งโชซอนช็องจงแห่งโชซ็อน|พระเจ้าช็องจง]]

| ตำแหน่ง = กษัตริย์แห่งโชซอนโชซ็อน

{{ราชวงศ์โชซอนโชซ็อน}}

[[หมวดหมู่:กษัตริย์โชซอนโชซ็อน|แทจง]]