ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระองค์เม็ญ"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข
คนละคน แต่ชื่อเหมือนกัน
บรรทัด 61:
ในตลอดพระชนม์ชีพของกษัตรีองค์มีด้วยความทรงจำเกี่ยวกับความตายและการเสื่อมเสียชื่อเสียงเป็นเวลากว่า 20 ปี [[พระบาทสมเด็จพระนโรดม บรมรามเทวาวตาร]] ทรงปล่อยให้พระนางอยู่ในความดูแลของข้าราชบริพารเก่าแก่เมื่อพระองค์และราชสำนักได้ย้ายไปที่[[พนมเปญ]] ที่เมือง[[อาณาจักรเขมรอุดง|อุดง]] กษัตรีองค์มีทรงเชื่อว่าพระนางยังคงมีเกียรติยศอยู่บ้างและข้าราชบริพารของพระนางสามารถบรรเทาความโกรธแค้นของชาวบ้านให้สงบลงได้ซึ่งพระนางมักจะทำร้ายทุบตีเมื่อพระสติของพระนางผิดปกติหรือจ่ายสำหรับสินค้าที่ซึ่งพระนางทรงถือสิทธิครอบครองสินค้าจากแม่ค้าในตลาด<ref>River Road to China: The Search for the Source of the Mekong, 1866-73 By Milton Osborne p.26</ref>
 
ในระหว่างที่ทรงถูกนำพระองค์กลับมายังอุดงหลังจากการรุกรานของศัตรูในปี พ.ศ. 2390 หลังจากนั้นทรงอภิเษกสมรสกับบุรุษผู้หนึ่งซึ่งไม่ปรากฏนามและมีพระราชธิดาสองพระองค์<ref>[http://www.guide2womenleaders.com/womeninpower/Womeninpower1800.htm WOMEN IN POWER 1800-1840]</ref>(วรรคนี้มิอาจสรุปได้ว่าพระนางมีพระบุตร) พระนางและพระสวามีประสบอุบัติเหตุสวรรคตในหลังเดือนธันวาคม พ.ศ. 2417 แต่พระบรมศพได้รับการพระราชทานเพลิงพระบรมศพที่กรุงพนมเปญในปี พ.ศ. 2427 และพระอัฐิของพระองค์ถูกบรรจุไว้ที่เจดีย์ใหญ่องค์หนึ่งที่วัดวิหารซ็อมณอร์ [[กรุงอุดงมีชัย]]<ref name="เม็ญ"/> ดังปรากฏในราชพงษาวดารกรุงกัมพูชาว่า<ref name= "ท้าว">กรมศิลปากร. ''ราชพงษาวดารกรุงกัมพูชา''. กรุงเทพฯ:แพร่พิทยา. 2513, หน้า 251</ref>
 
<blockquote>"...ลุศักราช ๑๑๙๙ (พ.ศ. ๒๓๘๐) ปีรกา นพศก เจ้าฟ้าทะละหะ หลง จัดทำเมรุถวายพระเพลิงพระศพนักองค์เม็ญ ซึ่งเป็นสมเด็จพระท้าวเสร็จแล้ว แห่พระอัฐิไปบรรจุในพระเจดีย์ ซึ่งได้สร้างขึ้นใหม่อยู่ข้างใต้วัดวิหารตะกั่ว"</blockquote>
 
แต่ปัจจุบันเจดีย์ดังกล่าวถูกต้นไม้ปกคลุมจนไม่ทราบรูปแบบของเจดีย์ และมีสภาพทรุดโทรมมาก<ref name="เม็ญ"/>
 
==อ้างอิง==