ผลต่างระหว่างรุ่นของ "มหานวดารา"

[[ไฟล์:SN 2006gy, NASA illustration.jpg|thumb|250px|ภาพจำลองจากศิลปินแสดงให้เห็นมหานวดาราซูเปอร์โนวา SN 2006gy ที่[[กล้องโทรทรรศน์อวกาศรังสีเอกซ์จันทรา]]จับภาพได้ อยู่ห่างจากโลก 240 ล้าน[[ปีแสง]]]]

ระหว่างช่วงเวลาสั้นๆ ที่เกิดมหานวดาราซูเปอร์โนวานี้ มันจะปลดปล่อยพลังงานมหาศาลขนาดเท่ากับพลังงานของ[[ดวงอาทิตย์]]ดวงหนึ่งสามารถปลดปล่อยได้ทั้งชีวิตทีเดียว การระเบิดจะขับไล่ดวงดาวและวัตถุต่างๆ ที่อยู่ใกล้ให้กระเด็นออกไปไกลด้วยความเร็ว 10% ของ[[ความเร็วแสง]] (30,000 กิโลเมตร/วินาที) และเกิดคลื่นกระแทกแผ่ออกไปโดยรอบตรง[[ช่องว่างระหว่างดวงดาว]] การกระแทกนี้ได้กวาดเหล่าแก๊สและฝุ่นละอองออกไปอย่างรวดเร็ว เรียกปรากฏการณ์นี้ว่าการเกิด[[ซากมหานวดารา|ซากซูเปอร์โนวา]]

แต่ละประเภทของมหานวดาราซูเปอร์โนวา ที่ยังปรากฏให้เห็นอยู่ แบ่งได้เป็น 2 ประเภท ซึ่งเกิดพลังงานที่เกิดจาก[[นิวเคลียร์ฟิวชัน]] หลังจากแกนกลางของดาวมีอายุมวลมากเข้าสู่ความตาย และเริ่มสร้างพลังงานจากนิวเคลียร์ฟิวชัน อยู่ภายใต้แรงโน้มถ่วงที่จะนำไปสู่การยุบตัวของดวงดาว จนอาจกลายเป็น[[ดาวนิวตรอน]]หรือไม่ก็[[หลุมดำ]] การปลดปล่อยพลังงานศักย์โน้มถ่วง ทำให้เกิดทั้งความร้อนและสาดผิวชั้นนอกของดวงดาวให้กระเด็นออกไป ในทางกลับกัน [[ดาวแคระขาว]]อาจสะสมเพิ่มพูนสสารจนเพียงพอจากดาวข้างเคียงกัน หรือที่เรียกว่า[[ระบบดาวคู่]] (binary star system) เป็นการเพิ่มอุณหภูมิแกนกลางจนกระทั่งเกิดฟิวชันถึงระดับของธาตุคาร์บอน แกนกลางของดาวฤกษ์ที่ร้อนระอุซึ่งอยู่ในสภาวะยุบตัวเนื่องจากมีมวลเกินค่า[[ขีดจำกัดของจันทรเศกขาร]] (Chandrasekhar limit) ซึ่งมีค่าประมาณ 1.38 เท่าของ[[มวลดวงอาทิตย์|ดวงอาทิตย์]] เกิดเป็นมหานวดาราประเภท T1 (Type I Supernovae) แต่ว่าดาวแคระขาวจะแตกต่างตรงที่มีการระเบิดที่เล็กกว่าโดยใช้เชื้อเพลิงจาก[[ไฮโดรเจน]]ที่ผิวของมัน เรียกว่า โนวาดาวที่มีมวลน้อย (ประมาณไม่ถึงเก้าเท่าของดวงอาทิตย์) เช่นดวงอาทิตย์ของเรา จะวิวัฒน์ไปเป็นดาวแคระขาวโดยปราศจากการเกิดมหานวดารา