ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กลุ่มอาการขาดยาเบ็นโซไดอาเซพีน"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ลไม่มีความย่อการแก้ไข |
ปรับอ้างอิง |
||
บรรทัด 287:
* เฟโนบาร์บิทอล (เป็น[[บาร์บิเชอริต]]ประเภทหนึ่ง) ได้ใช้ใน "ศูนย์เลิกยา" หรือในแผนกคนไข้ภายในเพื่อป้องกันการชักเมื่อเลิกเบ็นโซไดอาเซพีนอย่างรวดเร็วหรืออย่างทันที คือจะให้เฟโนบาร์บิทอลแล้วหลังจากนั้นค่อย{{nbsp}}ๆ ลดเฟโนบาร์บิทอลในระยะ {{nowrap |1-2 อาทิตย์}} แม้มักจะเลือกลดเฟโนบาร์บิทอลเองให้ช้ากว่านี้<ref name="gabbards2007"/> ในงานศึกษาแบบเปรียบเทียบ การลดยา{{nowrap |เบ็นโซไดอาเซพีน}}อย่างรวดเร็วพบว่าได้ผลดีกว่าการลดยาเฟโนบาร์บิทอลอย่างรวดเร็ว<ref>
{{cite journal | doi = 10.3109/10401239309148974 | title = Phenobarbital Versus Clonazepam for Sedative-Hypnotic Taper in Chronic Pain Patients: A Pilot Study | year = 1993 | last1 = Sullivan | first1 = Mark | last2 = Toshima | first2 = Michelle | last3 = Lynn | first3 = Pamela | last4 = Roy-Byrne | first4 = Peter | journal = Annals of Clinical Psychiatry | volume = 5 | issue = 2 | pages = 123-8 | pmid = 8348204}}</ref><ref>
{{cite web | url = http://www.benzo.org.uk/can-drb.htm | title = Dr Ray Baker's Article on Addiction: Benzodiazepines in Particular | accessdate = 2009-02-14 | author = Baker, Ray | archiveurl = https://web.archive.org/web/20200729082230/https://www.benzo.org.uk/can-drb.htm | archivedate = 2020-07-29 | url-status = live}}</ref>
* pregabalin อาจช่วยลดความรุนแรงของอาการขาดยาเบ็นโซไดอาเซพีน<ref name="Oulis-2010">{{Cite journal | last1 = Oulis | first1 = P. | last2 = Konstantakopoulos | first2 = G. | title = Pregabalin in the treatment of alcohol and benzodiazepines dependence. | journal = CNS Neuroscience & Therapeutics | volume = 16 | issue = 1 | pages = 45-50 | year = 2010 | doi = 10.1111/j.1755-5949.2009.00120.x | pmid = 20070788 | pmc = 6493856 }}
</ref> และลดความเสี่ยงการกลับไปติดยาอีก<ref name="Oulis-2012">{{Cite journal | last1 = Oulis | first1 = P. | last2 = Konstantakopoulos | first2 = G. | title = Efficacy and safety of pregabalin in the treatment of alcohol and benzodiazepine dependence. | journal = Expert Opinion on Investigational Drugs | volume = 21 | issue = 7 | pages = 1019-29 | date = Jul 2012 | doi = 10.1517/13543784.2012.685651 | pmid = 22568872 | s2cid = 24354141 }}</ref>
บรรทัด 323:
[[ความเห็นพ้องทางวิทยาศาสตร์|ความเห็นพ้อง]]ทั่วไปของแพทย์ก็คือให้ลดขนาดลงช้า{{nbsp}}ๆ เป็นเวลา{{nowrap |หลายอาทิตย์}} เช่น {{nowrap |4 สัปดาห์}}หรือยิ่งกว่าสำหรับไดแอซิแพมมากกว่า {{nowrap |30 ม.ก.}}/วัน
โดยอัตราการลดจะกำหนดด้วยการอดทนอาการได้ของคนไข้<ref name=UKGuidelines2017>{{harvp | Soyka | 2017 | loc = Treatment of Withdrawal Symptoms, p. 1151 }} cited
{{cite web | year = 2017 | title = Drug misuse and dependence: UK guidelines on clinical management | url = http://www.nta.nhs.uk/uploads/clinical_guidelines_2007.pdf | location = London | publisher = Department of Health (England), Scottish Government, Welsh Assembly Government, Northern Ireland Executive | archiveurl = https://web.archive.org/web/20100919022743/http://www.nta.nhs.uk/uploads/clinical_guidelines_2007.pdf | archivedate = 2010-09-19 | url-status = live }}
</ref>
อัตราการลดที่แนะนำเริ่มจาก{{nowrap |ร้อยละ 50}} ของขนาดยาที่คนไข้กินประมาณทุก{{nbsp}}ๆ อาทิตย์<ref>{{harvp | Soyka | 2017 | loc = Treatment of Withdrawal Symptoms, p. 1151 }} cited {{cite book | last1 = Soyka | first1 = M | year = 2015 | title = Medikamentenabhängigkeit | location = Stuttgart, Germany | publisher = Schattauer }}</ref>
บรรทัด 347:
งานศึกษาตรวสอบปัจจัยทางประสาท-จิตพบตัวบ่งทางจิตสรีรภาพที่ต่างกับปกติ จึงสรุปว่า การขาดยาแบบยืดเยื้อเป็นอาการหมอทำ (iatrogenic) ที่เกิดเพราะใช้ยาระยะยาว<ref>{{cite journal | doi = 10.1111/j.1600-0447.1990.tb01375.x | title = The prolonged benzodiazepine withdrawal syndrome: Anxiety or hysteria? | year = 1990 | last1 = Higgitt | first1 = A. | last2 = Fonagy | first2 = P. | last3 = Toone | first3 = B. | last4 = Shine | first4 = P. | journal = Acta Psychiatrica Scandinavica | volume = 82 | issue = 2 | pages = 165-8 | pmid = 1978465}}</ref>
เหตุของอาการยืดเยื้อเป็นลูกผสมระหว่างปัจจัยทางเภสัชวิทยาต่าง{{nbsp}}ๆ รวมทั้ง การเปลี่ยนแปลงของหน่วยรับที่ยาก่อแบบคงยืน ปัจจัยทางจิตทั้งที่เกิดจากยาและที่เกิดนอกเหนือจากยา และในบางกรณีโดยเฉพาะคนที่ใช้ยาขนาดสูง เกิดจากความเสียหายต่อ[[สมอง]]และ[[เซลล์ประสาท]]ในระดับโครงสร้าง (structural damage)<ref name=Ashton2004 /><ref>{{cite journal | journal = Psychiatric Annals | date = March 1995 | volume = 25 | issue = 3 | pages = 174-179 | title = Protracted Withdrawal From Benzodiazepines: The Post-Withdrawal Syndrome | author = Ashton, CH | publisher = benzo.org.uk | url = http://www.benzo.org.uk/pha-1.htm | doi = 10.3928/0048-5713-19950301-11 | archiveurl = https://web.archive.org/web/20200920105333/https://www.benzo.org.uk/pha-1.htm | archivedate = 2020-09-20 | url-status = live }}</ref>
อาการมักจะดีขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป จนมักสามารถดำเนินชีวิตเป็นปกติโดยอาจเป็นปี{{nbsp}}ๆ หลังจากไม่สามารถ<ref name="ashman2002"/>
| |||