ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อาณาจักรแพ็กเจ"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Cuteystudio (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่
NewFrontierHistoryThai (คุย | ส่วนร่วม)
ภาษาและวัฒนธรรม
บรรทัด 85:
'''อาณาจักรแพ็กเจ''' (เกาหลี:백제, ฮันจา: 百濟; 18 ปีก่อนค.ศ. - ค.ศ. 660) สถาปนาขึ้นโดย[[พระเจ้าอนจอ]]พระราชโอรสองค์เล็กใน[[พระเจ้าดงเมียงยอง|จักรพรรดิดงเมียงยอง]]ใน[[พุทธศตวรรษที่ 13]] เมื่อ[[อาณาจักรโคกูรยอ|จักรวรรดิโคกูรยอ]]พยายามจะกลืนอำนาจของ[[อาณาจักรพูยอ]] [[พระเจ้าอนจอ]]ได้นำกำลังคนกลุ่มหนึ่งแยกตัวออกมาจาก[[อาณาจักรโคกูรยอ|จักรวรรดิโคกูรยอ]]ลงมาทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ ซึ่งเป็นเขตอิทธิพลอำนาจของ[[อาณาจักนมาฮัน|อาณาจักรมาฮัน]] โดยข้าม[[แม่น้ำฮัน]]มา เลือกชัยภูมิอยู่ใกล้ ๆ กับที่เป็น[[โซล]] เมืองหลวงของ[[เกาหลีใต้]]ในปัจจุบัน เพื่อตั้งเมืองใหม่ชื่อ วิเรซอง แล้วสถาปนาเป็น[[อาณาจักรซิปเจ]]หลังสิ้นรัชกาลของพระองค์มีกษัตริย์ปกครองต่อมาอีกหลายพระองค์ จนถึงกษัตริย์รัชกาลที่ 31 ซึ่งเป็นรัชกาลสุดท้ายคือ[[พระเจ้าอึยจา]] ก็พ่ายแพ้แก่กองทัพพันธมิตรซึ่งประกอบด้วยกองทัพ[[ชิลลา]]และกองทัพ[[ราชวงศ์ถัง|ถัง]]ของ[[จีน]]ในปี [[ค.ศ. 660]] ([[พ.ศ. 1203]]) ทำให้อาณาจักรแพ็กเจที่ปกครองมานานถึง 678 ปีก็ถึงกาลอวสาน
 
== ประวัติศาสตร์ ==
== สถาปนาอาณาจักร ==
 
=== สถาปนาอาณาจักร ===
ในบันทึกประวัติศาสตร์ [[ซัมกุก ยูซา]] กล่าวว่า [[พระเจ้าอนจอ]]นั้นก็คือโอรสพระองค์หนึ่งของ[[พระเจ้าดงเมียงยอง|จักรพรรดิดงเมียงยอง]] ที่ขัดแย้งกับพี้น้องสายอื่น แล้วแยกตัวออกมาก่อตั้งอาณาจักรใหม่ชื่อว่า [[ซิปเจ]] ต่อมา[[แคว้นบีริว]]ถูก[[อาณาจักรโคกูรยอ|จักรวรรดิโคกูรยอ]]โจมตี กษัตริย์ของ[[แคว้นบีริว]]ปลิดชีพตนเอง ผู้คนของ[[บีริว]]ก็อพยพเข้ามารวมกันใน[[อาณาจักรซิปเจ]] จึงทำให้อาณาจักรแห่งนี้ใหญ่ขึ้น ซึ่งต่อมา[[พระเจ้าอนจอ]]ก็เปลี่ยนชื่ออาณาจักรใหม่เป็น แพ็กเจ การเติบโตอย่างรวดเร็วของอาณาจักรแพ็กเจ ทำให้กษัตริย์ของ[[อาณาจักรมาฮัน]]คิดระแวง จึงพยายามกดดัน[[พระเจ้าอนจอ]]จนต้องย้ายเมืองหลวงอยู่หลายครั้ง
 
=== การขยายอาณาเขต ===
ในรัชกาล [[พระเจ้าโกอี]] กษัตริย์องค์ที่ 8 ของ[[อาณาจักรแพ็กเจ]]ทรงทำให้อาณาจักรขยายตัวอย่างมากและในปี [[ค.ศ. 249]] ([[พ.ศ. 792]]) ทรงแผ่ขยายการเป็นสัมพันธมิตรกับ [[อาณาจักรกายา]] (ค.ศ. 42-642) อาณาจักรเล็ก ๆ ซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันออกของแพ็กเจและในรัชกาล
[[พระเจ้ากึนโชโก]] กษัตริย์องค์ที่ 13 แห่งอาณาจักรแพ็กเจได้ทรงขยายชายแดนออกไปถึงทางเหนือจนติดกับชายแดนของ [[อาณาจักรโคกูรยอ|จักรวรรดิโคกูรยอ]]
 
=== รวมอาณาจักร ===
กระทั่ง [[พ.ศ. 675]] ในสมัย[[พระเจ้าแกรู]]เมืองหลวงก็ถูกย้ายไปอยู่ที่บริเวณภูเขาพุกฮัน ซึ่งปัจจุบันคือ[[เมืองกวางจู]] ตลอดช่วงพุทธศตวรรษที่ 6 แลที่ 7 แพ็กเจพยายามขยายอำนาจครอบคลุมเมืองอื่นๆโดยตลอด จนกระทั่งใน[[พุทธศตวรรษที่ 8]] ก็สามารถกลืนเขตอิทธิพลทั้งหมดของ[[อาณาจักรมาฮัน]]ได้อย่างเบ็ดเสร็จ แล้วตั้งตนเป็นอาณาจักรแพ็กเจที่ยึดครองอำนาจสืบต่อแทน[[อาณาจักรมาฮัน]]
 
== ภาษาและวัฒนธรรม ==
{{Navbox
อเล็กซานเดอร์ โววิน (Alexander Vovin) นักภาษาศาสตร์เสนอทฤษฎีว่า ในยุคซัมฮันนั้นประชากรใน[[คาบสมุทรเกาหลี]]เดิมพูดภาษาในกลุ่มโปรโต-ญี่ปุ่น (Proto-Japonic)<ref name=":0">Vovin, Alexander. '''Origins of Japanese Language'''. Oxford Research Encycloedia in Linguistics. September 2017</ref> หรือภาษาญี่ปุ่นคาบสมุทร (Peninsular Japonic)<ref name=":0" /> โดยอาศัยหลักฐานจากชื่อสถานที่ต่างๆที่ปรากฎใน[[ซัมกุก ซากี|''ซัมกุกซากี'']]และบันทึกของจีน ต่อมาเมื่อ[[อาณาจักรพูยอ]]และ[[อาณาจักรโคกูรยอ]]ซึ่งพูด[[ตระกูลภาษาเกาหลี|ภาษากลุ่มเกาหลี]] (Koreanic) เรืองอำนาจขึ้นในทางตอนเหนือของคาบสมุทรเกาหลี ทำให้ภาษากลุ่มเกาหลีจากทางเหนือเข้าแทนที่<ref name=":0" />ภาษากลุ่มญี่ปุ่นทางภาคใต้ของคาบสมุทรเกาหลี ซึ่งสอดคล้องกับประวัติศาสตร์ของอาณาจักรแพ็กเจในยุคต้น ซึ่งผู้ก่อตั้งอาณาจักรแพ็กเจนั้นมาจากอาณาจักรโคกูรยอทางเหนือเข้าปกครองประชากรท้องถิ่นในรัฐมาฮัน และการขยายอิทธิพลของกลุ่มชนที่พูดภาษากลุ่มเกาหลีจากทางเหนือยังทำให้ประชากรดังเดิมของคาบสมุทรเกาหลีที่พูด[[ตระกูลภาษาญี่ปุ่น|ภาษากลุ่มญี่ปุ่น]]อพยพข้ามทะเลไปสู่[[หมู่เกาะญี่ปุ่น]]<ref name=":0" />และ[[หมู่เกาะรีวกีว]] กลายเป็น[[ยุคยาโยอิ|ชาวยาโยอิ]]ในที่สุด อย่างไรก็ตามทฤษฎีนี้ไม่ได้รับการยอมรับจากนักวิชาการเกาหลีใต้
 
ไม่มีวรรณกรรมในภาษาแพ็กเจตกทอดหลงเหลือมาถึงยุคปัจจุบัน บันทึกประวัติศาสตร์[[ราชวงศ์เหลียง]]กล่าวว่า ภาษาของอาณาจักรแพ็กเจนั้นคล้ายคลึงกับภาษาของอาณาจักรโคกูรยอ<ref>Lee, Ki-Moon; Ramsey, S. Robert. '''A History of the Korean Language.''' Cambridge University, 2011.</ref> บันทึกของ[[ราชวงศ์โจวเหนือ]]กล่าวว่า ในภาษาของแพ็กเจนั้น ชนชั้นขุนนางเรียกกษัตริย์ของตนเองว่า<ref name=":1">Kōno, Rokurō. '''The bilingualism of the Paekche language'''. Memoirs of the research department of the Toyo Bunko, 1987.</ref> 於羅瑕 ([[ภาษาจีนยุคกลาง|จีนยุคกลาง]]: ʔɨʌ lɑ ɦˠa) ในขณะที่ราษฎรแพ็กเจทั่วไปเรียกกษัตริย์ของตนว่า 鞬吉支 ([[ภาษาจีนยุคกลาง|จีนยุคกลาง]]: kɨɐn kiɪt̚ t͡ɕiᴇ) โคโนะ โรกูโร่ และคิม บัง-ฮัน นักภาษาศาสตร์ตั้งทฤษฎีว่าในอาณาจักรแพ็คเจนั้นประกอบไปด้วยสองภาษาซึ่งชนชั้นปกครองและชนชั้นสามัญชนพูดภาษาที่ต่างกัน<ref name=":1" /> โดยที่ชนชั้นปกครองของแพ็คเจนั้นพูดภาษากลุ่มเกาหลี ในขณะที่ชนชั้นสามัญชนพูดภาษากลุ่มญี่ปุ่น [[นิฮนโชกิ|''นิฮนโชกิ'']] บันทึกประวัติศาสตร์ของญี่ปุ่นบันทึกคำภาษาแพ็กเจไว้จำนวนสี่สิบสองคำ โดยเรียกกษัตริย์ของแพ็กเจว่า "โอริโกเกะ (Orikoke)" ผู้ปกครองแพ็กเจเรียกว่า "กิชิ (Ki<sub>1</sub>si)" {{Navbox
| name = กษัตริย์ราชวงศ์แพ็กเจ
| title = [[รายพระนามกษัตริย์เกาหลี|ลำดับกษัตริย์]][[ประวัติศาสตร์เกาหลี|เกาหลี]]สมัย[[อาณาจักรแพ็กเจ]]
เส้น 136 ⟶ 141:
| belowstyle =
}}<noinclude>
</noinclude><noinclude>
[[หมวดหมู่:แม่แบบราชวงศ์เกาหลี]]<noinclude>
 
oinclude>
</noinclude>