ผลต่างระหว่างรุ่นของ "หม่อมเจ้าไตรทิพเทพสุต เทวกุล"

'''หม่อมเจ้าไตรทิพเทพสุต''' ได้ทรงทำงานมาตลอดอายุขัยชนม์ชีพและทรงมีพลานามัยดีมาตลอด จนกระทั่งชันษาล่วง 60 ปี จึงมีเหตุให้แพทย์ต้องทำการผ่าตัดถึง 2 คราว คือเป็นต้อกระจกที่เนตรทั้ง 2 ข้าง

หลังผ่าตัดครั้งหลังเมื่อปี [[พ.ศ. 2504]] แม้วรกายจะซูบผอมลง ก็มิได้ประชวรอย่างที่เรียกกันว่า "ล้มหมอนนอนเสื่อ" ยังได้ทรงปฏิบัติกิจการในหน้าที่สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระองค์ฯ ตลอดมาด้วยดี

จนถึงปลายเดือนสิงหาคม [[พ.ศ. 2505]] จึงเริ่มประชวร และเข้ารักษาองค์ที่[[โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์]]และ[[โรงพยาบาลศิริราช]]ตามลำดับ แพทย์ลงความเห็นว่าประชวรด้วย'''โรคตับแข็ง''' ทรงรับการรักษาอยู่ 1 เดือนเศษ กำลังกายทรุดลงมาก และสิ้นชีพิตักษัยด้วยอาการอันสงบเมื่อวันที่ [[1 ตุลาคม]] [[พ.ศ. 2505]] เวลา 7 นาฬิกาเศษ

ในงานออก[[เมรุ]] [[พระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร|พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร]] ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทาน'''[[โกศ]]ราชวงศ์''' ประกอบศพหม่อมเจ้าไตรทิพเทพสุตเพื่อเป็นเกียรติยศเพิ่มขึ้น ทั้งโปรดเกล้าฯ ให้[[สำนักพระราชวัง]]จัดการเป็นงานหลวงทุกประการ และได้โปรดเกล้าฯ ให้ตีพิมพ์หนังสือชุมนุมพระบรมราชาธิบาย ใน[[พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว]] รวม 2 หมวด เพื่อพระราชทานเป็นของชำร่วยในงานนี้ด้วย

อนึ่ง [[สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี]]ได้ทรงพระกรุณา ประทานพระอนุเคราะห์ราชทานพระราชานุเคราะห์แก่'''หม่อมเจ้าไตรทิพเทพสุต''' นับตั้งแต่ทรงเริ่มรักษาองค์ที่โรงพยาบาลจนถึงวาระชีพิตักษัย และทั้งตลอดงานตั้งศพด้วย

ครั้นถึงวันที่ [[9 ตุลาคม]] [[พ.ศ. 2505]] [[พระบาทสมเด็จพระมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร|พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร]] และ[[สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง]] ได้ทรงพระราชอุตสาหะเสด็จพระราชดำเนินประทับพลับพลาอิสสริยาภรณ์ [[วัดเทพศิรินทราวาส ราชวรวิหาร]] ทรงทอดผ้าสดับปกรณ์ แล้วเสด็จฯขึ้นสู่เมรุพระราชทานเพลิงพระศพ