เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
|
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
|
อำเภอดอนตาลเดิมเป็นแหล่งชุมชนโบราณที่มีพัฒนาการทางประวัติศาสตร์ยาวนานมาไม่น้อยกว่า 2,000 ปี โดยปรากฏหลักฐานภาพเขียนสี (ฮูบแต้ม) โบราณในสมัยก่อนประวัติศาสตร์บริเวณผาแต้มของภูสระดอกบัว นอกจากนี้ยังมีการค้นพบกลองกบหรือกลองมโหระทึกขนาดใหญ่และใบเสมาสมัย[[ศรีโคตรบูร]]บริเวณวัดเวินชัยมงคลด้วย ต่อมาในตำนานโบราณกล่าวว่า สมัย[[อาณาจักรล้านช้าง]]ได้มีชนชั้นปกครองพระนามว่า '''อาชญาพระปุมลุม''' และ '''อาชญาแม่หม่อมการ''' ผู้เป็นชายาได้อพยพผู้คนจากฝั่งซ้ายแม่น้ำโขงมาตั้งหมู่บ้านบริเวณดอนตาลริมฝั่งแม่น้ำโขง ตรงข้ามเกาะหัวดอนตาลซึ่งเป็นเกาะกลางลำแม่น้ำโขงที่มีต้นตาลอยู่เป็นจำนวนมาก อาชญาพระปุมลุมได้รับการสถาปนาเป็นกวานบ้านและตั้งนามบ้านว่า '''บ้านดอนตาล''' ตามชื่อเกาะกลางลำแม่น้ำโขง ประมาณ ๑๐๐ ปีผ่านไปบ้านดอนตาลได้เกิดภาวะแห้งแล้งอดอยากและบังเกิดโรคห่า (อหิวาตกโรค) ขึ้น เป็นเหตุให้ผู้คนเจ็บป่วยล้มตายลงเป็นจำนวนมาก ชาวบ้านจึงอพยพจากริมฝั่งแม่น้ำโขงขึ้นมาตั้งบ้านเรือนห่างจากบ้านดอนตาลเดิมประมาณ 1 กิโลเมตร ซึ่งเป็นที่ตั้งของบ้านดอนตาลในปัจจุบัน ต่อมาได้มีเจ้านายลาวอีก ๓ กลุ่ม ได้อพยพผู้คนมาอาศัยอยู่ในบ้านตอนตาลทำให้ประชากรของบ้านดอนตาลเพิ่มจำนวนมากขึ้น ชาวลาวกลุ่มแรกอพยพมาจากเมือง[[หนองบัวลุ่มภู]]หรือเมืองจำปานครกาบแก้ว (จังหวัดหนองบัวลำภูในปัจจุบัน) ซึ่งนำโดย '''อาชญาท้าวซาวมุงคุณ''' (อาชญาชาวมงคล)
ต่อมาในสมัยหลังรัชกาลสมเด็จ[[พระเจ้าสุริยวงศามหาธรรมิกราช]] (พ.ศ. 2181 - 2238) แห่งนคร[[เวียงจันทน์]] [[เจ้าจารย์จันทสุริยวงศ์จารย์จันทสุริยวงศ์]]ซึ่งเป็นพระโอรสใน[[เจ้าศรีวิชัย]] (เจ้าศรีวรมงคล) และเป็นพระราชนัดดาใน[[พระเจ้าศรีวรวงษาธิราช]] (เจ้ามหาอุปราชศรีวรวังโส) พระมหากษัตริย์แห่งนครเวียงจันทน์ (พ.ศ. ๒๑๑๘-๒๑๒๓) ได้อพยพไพร่พลไปสร้างเมืองหลวง[[โพนสิม]]ร้างที่เมือง[[สุวรรณเขต]] (แขวงสุวรรณเขตในปัจจุบัน) นอกจากนี้ท่านยังมีพี่น้องร่วมบิดา-มารดา อยู่ 1 คน คือ '''[[เจ้าแก้วมงคล]]''' (ท้าวแก้วบุรม) อพยพไพร่พลไปสร้าง[[เมืองท่งศรีภูมิ]] ต่อมาคือเมืองสุวรรณภูมิราชบุรียประเทษราช ([[อำเภอสุวรรณภูมิ]] [[จังหวัดร้อยเอ็ด]]ในปัจจุบัน) ซึ่งต่อมาลูกหลานของท่านได้แยกออกไปปกครองหัวเมืองอีสานกว่า 20 หัวเมืองและภาคเหนืออีกหนึ่งหัวเมือง เช่น [[ร้อยเอ็ด]],[[จังหวัดขอนแก่น|ขอนแก่น]],[[มหาสารคาม]],[[อำเภอหนองหาน|หนองหาน]],[[ศรีสะเกษ]],[[อำเภอพุทไธสง|พุทไธสง]],[[บุรีรัมย์]],[[อำเภอโพนพิสัย|โพนพิสัย]],[[น่าน]]หรือนันทบุรี เป็นต้น ภายหลังจากเจ้าจารย์จันทสุริยวงศ์พิราลัยแล้ว พระโอรสทั้ง ๒ พระองค์ได้แยกย้ายกันออกไปปกครองบ้านเมืองแถบริมฝั่งแม่น้ำโขงและแผ่นดินภาคอีสาน ได้แก่ '''[[เจ้าราชาบุตรโคตร]]''' (ท้าวราชบุตรโคตร) ได้อพยพไพร่พลจากเวียงดงเขนยและเมืองแก้งกอก ฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง มาตั้งเมืองที่บ้านดอนตาล เรียกว่า '''เมืองดอนตาล''' และถือเป็นชาวลาวกลุ่มที่สอง ฝ่ายพระอนุชาคือ '''[[เจ้าจันทกินนรี]]''' (ท้าวกินรี) ได้อพยพไพร่พลไปสร้างเมืองบังมุกหรือเมืองมุกดาหาร พร้อมทั้งอพยพไพร่พลจากเมืองคงและเมือง[[นครจำปาศักดิ์]]บางส่วนมาไว้ที่เมืองดอนตาลของพระเชษฐาเป็นกลุ่มที่สาม <ref>http://dontan.mukdahancity.com/country/dontan_01.php</ref> เมื่อสร้างเมืองดอนตาลแล้วท้าวราชาบุตรโคตรได้สร้างหอโฮงการหรือโฮงหลวงสำเร็จราชการไว้ที่บริเวณฝั่งแม่น้ำโขงทางทิศตะวันออกของวัดท่า ปัจจุบันเรียกว่า '''ท่าโฮง''' ต่อมาได้มีชาวบ้านไปทำไร่ทำสวนในบริเวณท่าโฮงแล้วขุดพบเครื่องมือเครื่องใช้ตลอดเครื่องประดับโบราณต่างๆ จำนวนมาก อาทิ กำไลแขน ลูกปัด เงินโบราณ แหวน เป็นต้น พร้อมทั้งพบโครงกระดูกมนุษย์โบราณเป็นจำนวนมาก นักโบราณคดีสันนิษฐานว่าโบราณวัตถุเหล่านี้มีอายุอยู่ในราวคริสต์ศตวรรษที่ 6-9 สมัยอาณาจักรเจนละของขอม<ref>http://atiwat-arsenal.blogspot.com/</ref>
== ที่ตั้งและอาณาเขต ==
|
