ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แม่น้ำสาละวิน"

'''แม่น้ำสาละวิน''' ({{lang-en|Salween River}}; {{lang-my|သံလွင်မြစ်}}; {{lang-nod|[[ไฟล์:Lanna-river-Salawin.png|40px]]}}; [[ภาษากะเหรี่ยงสะกอ|กะเหรี่ยงสะกอ]]: โคโหล่โกล<ref>{{อ้างหนังสือ| ผู้แต่ง = งานวิจัยปกากญอ| ชื่อหนังสือ =วิถีแม่น้ำ วิถีป่า ของปกากญอ สาละวิน งานวิจัยปกากญอ | URL = | จังหวัด = เชียงใหม่| พิมพ์ที่ = เครือข่ายแม่น้ำเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ | ปี =2548 | ISBN =974-9367-75-8 | จำนวนหน้า =135 | หน้า =43}}</ref>) เป็นแม่น้ำสายที่ยาวเป็นอันดับที่ 26 ของโลก ยาว 2,800 กิโลเมตร <ref>http://www.searin.org/Salween.htm</ref> และเป็นแม่น้ำที่มีความยาวเป็นอันดับสองของภูมิภาคเอเชียอาคเนย์ รองมาจากแม่น้ำโขง<ref name="แม่">[http://www.citizenthaipbs.net/node/3759 อาเซียน แม่น้ำ และความยาว] จาก[[ไทยพีบีเอส]]</ref> มีต้นกำเนิดจากการละลายของ[[หิมะ]]เหนือ[[เทือกเขาหิมาลัย]] ไหลผ่าน[[เขตปกครองตนเองชนชาติลีซอ นู่เจียง]] [[มณฑลยูนนาน]] [[ประเทศจีน]] ที่ซึ่งเรียกแม่น้ำนี้ว่า '''นู่เจียง''' ({{lang-zh|怒江}}) หมายถึง "แม่น้ำพิโรธ"<ref name="แม่"/> และผ่าน[[ประเทศพม่า]]ผ่าน[[รัฐฉาน]] [[รัฐกะยา]] [[รัฐกะเหรี่ยง]] ซึ่งเป็นแม่น้ำกั้นพรมแดน ระหว่างพม่ากับไทยที่[[จังหวัดแม่ฮ่องสอน]] และไหลลงมาบรรจบกับ[[แม่น้ำเมย]] หลังจากนั้นแม่น้ำสาละวินจึงไหลวกกลับเข้าประเทศพม่า และไหลลงสู่[[มหาสมุทรอินเดีย]]ที่[[อ่าวเมาะตะมะ]] [[รัฐมอญ]]

นอกจากนี้ ในประเทศ [[จีน]] พื้นที่ลุ่มน้ำและแม่น้ำสาละวิน เป็น 1 ในพื้นที่ลุ่มแม่น้ำ 3 สายในเขต[[เทือกเขาเหิงต้วน]] ที่ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็น "[[มรดกโลก]]" ร่วมกับ [[แม่น้ำโขง]] และ [[แม่น้ำแยงซี]] ในเขตพื้นที่มณฑล[[ยูนนาน]] ภายใต้ชื่อ '''[[พื้นที่คุ้มครองแม่น้ำขนานสามสายแห่งยูนนาน]]''' โดยพื้นที่ดังกล่าว นับได้ว่าเป็นสถานที่แห่งหนึ่งบนโลกที่มีความอุดมสมบูรณ์และความหลายหลายทางชีวภาพสูง