ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าพระอรุณนิภาคุณากร"

'''พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าพระอรุณนิภาคุณากร ที่สมเด็จพระพุฒาจารย์''' มีพระนามเดิมว่า '''หม่อมเจ้าชายกระจ่าง''' เป็นพระโอรสลำดับที่ 3 ใน[[พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหมื่นภูมินทรภักดี]] ประสูติแต่หม่อมหรั่ง ในรัชกาลที่ 3 เมื่อวันอาทิตย์ แรม 12 ค่ำ เดือน 3 ปีขาล จ.ศ. 1204 ซึ่งตรงกับวันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2385 (นับแบบปัจจุบันตรงกับ พ.ศ. 2386) เวลา 5:23 น. ที่วังถนนราชินีและถนนมหาราชตรงที่เป็นกระทรวงเศรษฐการหรือ[[กระทรวงพานิชย์]]ปัจจุบัน (ปัจจุบันเป็น[[มิวเซียมสยาม]]) เป็นพระเชษฐาต่างพระมารดาใน[[พระอรรคชายาเธอ พระองค์เจ้าอุบลรัตนนารีนาค กรมขุนอรรควรราชกัลยา|พระอรรคชายาเธอ พระองค์เจ้าอุบลรัตนนารีนาค]] [[พระอรรคชายาเธอ พระองค์เจ้าเสาวภาคนารีรัตน์]] ในรัชกาลที่ 5 และ[[พระวิมาดาเธอ พระองค์เจ้าสายสวลีภิรมย์ กรมพระสุทธาสินีนาฏ ปิยมหาราชปดิวรัดา]] ในรัชกาลที่ 57<ref>''เรื่องเฉลิมพระยศเจ้านาย เล่ม ๒ (ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม) '', กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้งแอนพับลิชชิ่ง, 2538, หน้า 240-243</ref>

พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าพระอรุณนิภาคุณากร ที่สมเด็จพระพุฒาจารย์ ประชวรด้วยพระโรคเดียวกับพระขนิษฐาคือขณิษฐาคือ[[พระอรรคชายาเธอ พระองค์เจ้าอุบลรัตนนารีนาค กรมขุนอรรควรราชกัลยา]] เมื่อทรงทราบว่าพระอัครชายาเธอพระองค์นั้นสิ้นพระชนม์ (ในวันที่ 15 ตุลาคม พ.ศ. 2444) ทำให้ทรงสลดพระทัยจนพระอาการทรุดลงตาม มีพระอาการวิงเวียน อาเจียน อ่อนเพลีย เสียดพระนาภี พระบังคลผิดปกติ เสวยพระกระยาหารไม่ได้ [[พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว]]ทรงติดตามพระอาการอย่างใกล้ชิดโดยตลอด<ref>''ประมวลเอกสารจดหมายเหตุ รัชกาลที่ ๕ เรื่อง วัดราชบพิธสถิตมหาสีมาราม'', วัดราชบพิธสถิตมหาสีมารามและสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ, 2553, หน้า ๒๘๔</ref> พระอาการยังทรงกับทรุดจนกระทั่งสิ้นพระชนม์ด้วยพระโรคอุจจาระธาตุพิการ<ref>''ประวัติวัดราชบพิธสถิตมหาสีมาราม'', พิมพ์ครั้งที่ 2, กรุงเทพฯ : อัมรินทร์ พริ้นติ้ง กรุ๊พ, 2531, หน้า 151</ref> เมื่อวันเสาร์ที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2444 แรม 3 ค่ำ เดือนอ้าย ปีฉลู สิริพระชันษาได้ {{อายุปีและวัน|2386|2|26|2444|12|28}} ดำรงสมณเพศได้ 39 พรรษา<ref>ราชกิจจานุเบกษา, [http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2444/040/788.PDF ข่าวสิ้นพระชนม์ พระวรวงษเธอ พระองค์เจ้าพระอรุณนิภาคุณากร ที่สมเด็จพระพุฒาจารย์], วันที่ 5 มกราคม ร.ศ. 120, เล่ม 18, หน้า 788</ref> ได้รับพระราชทานเพลิงพระศพ ณ พระเมรุ[[ท้องสนามหลวง]] เมื่อวันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2445<ref>ราชกิจจานุเบกษา, [http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2444/047/890.PDF การเมรุท้องสนามหลวง], วันที่ 23 กุมภาพันธ์ ร.ศ. 120, เล่ม 18, หน้า 890</ref>