ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระธาตุขามแก่น"

'''พระธาตุขามแก่น''' ตั้งอยู่ที่[[วัดเจติยภูมิ]] [[บ้านขาม]] หมู่ที่ 1 [[ตำบลบ้านขาม]] [[อำเภอน้ำพอง]] [[จังหวัดขอนแก่น]] เป็น[[ปูชนียสถาน]]ของจังหวัดขอนแก่น [[บ้านขาม]]เคยเป็นเมืองมาตั้งแต่[[สมัยโบราณ]] เป็นเวลาประมาณ 2000 ปี [[ตั้งแต่ พ.ศ 500]] ต่อมาเจ้า[[เมืองสุวรรณภูมิ]] ชื่อ [[เพี้ยเมืองแพน]] (ปัจจุบันคือ [[จังหวัดร้อยเอ็ด]]) ได้มาตั้งเมืองขามแก่นที่ บ้านขาม

== ประวัติและตำนานพระธาตุขามแก่น ==

นับแต่การเสด็จ[[ดับขันธ์]][[ปรินิพพาน]]ขององค์[[สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า]] ในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 เมื่อถวาย[[พระเพลิง]]เสร็จ แล้ว [[พระบรมสารีริกธาตุ]]ได้ถูกนำไปประดิษฐานไว้ในที่ต่าง ๆ คือ พระสารีริกธาตุกระโยงหัว (กะโหลกศีรษะ) ฆะฏิการพรหมนำไปไว้บนเทวโลก, พระธาตุเขี้ยวหมากแง (พระเขี้ยวแก้ว) พระอินทร์นำไปไว้บน[[สวรรค์]]ชั้น[[ดาวดึงษ์ดาวดึงส์]],[[ พระธาตุกระดูกด้ามมีด]] ([[พระรากขวัญ]] ) [[พระยาพญานาค]]นำไปไว้[[เมืองบาดาล]]

ครั้งต่อมาโมริยกษัตริย์เจ้า[[ริยกษัตริย์เจ้านครโมรีย์]] (อยู่ในประเทศกัมพูชาปัจจุบัน) ทราบข่าวภายหลังเพราะอยู่ห่างไกลและเดินทางช้า จึงได้แต่[[พระอังคารธาตุ]] (ฝุ่น) แล้วนำไปไว้ที่นครของตน ประมาณพุทธศักราชล่วงมาได้ 3 ปี [[พระมหากัสสปะ]]เถระเจ้า พร้อมด้วย[[พระอรหันต์]] 500 องค์ นำเอา[[พระอุรังคธาตุ]] (กระดูกส่วนอก) ไปประดิษฐานไว้[[ภูกำพร้า]] ([[พระธาตุพนม]]ในปัจจุบัน) [[พระยาหลังเขียว]] [[โมริยกษัตริย์]] และ[[พระอรหันต์ยอดแก้ว]], [[พระอรหันต์รังษี]] , [[พระอรหันต์คันที]] และไม่ปรากฏชื่ออีก 6 องค์ จึงเดินทางพร้อมอัญเชิญเอา[[พระอังคารธาตุ]]เพื่อไปบรรจุไว้ใน[[พระธาตุพนม]]ด้วย ระหว่างทางได้มาถึงพื้นที่แห่งหนึ่ง (ที่ตั้งของพระธาตุขามแก่นในปัจจุบัน) มีพื้นที่[[พื้นที่ดอน]] ราบเรียบ มี[[ห้วย]]สามแยก น้ำไหลผ่านรอบดอน และมีต้น[[ต้นมะขาม]]ใหญ่ที่ตายแล้วเหลือแต่แก่นอยู่ต้นหนึ่ง

พอไปถึงปรากฏว่า[[พระธาตุพนม]]ได้สร้างเสร็จแล้ว ไม่สามารถนำพระอังคารธาตุบรรจุลงไปได้อีก จึงจำต้องนำเอาพระอังคารธาตุนั้นกลับตามเส้นทางเดิม โดยตั้งใจว่าจะนำกลับไปไว้ที่นครของตนตามเดิม เมื่อมาถึงดอนมะขามซึ่งเคยเป็นที่พักแรม ครั้งก่อน ได้เห็นต้นมะขามใหญ่ที่ล้มตายเหลือแต่แก่นนั้นกลับผลิตดอก ออกผล แตก[[กิ่งก้าน]]สาขามีใบเขียวชะอุ่มแลดูงามตายิ่งนัก จะเป็นด้วย[[เทพเจ้า]]แสร้งนิมิต หรือด้วยอำนาจ[[อภินิหาร]]ของพระอังคารธาตุก็มิอาจรู้ได้ เห็นเป็นอัศจรรย์เช่นนั้นจึง พร้อมกันก่อสร้างพระธาตุครอบต้นมะขาม และบรรจุพระอังคารธาตุของพระเจ้าไว้ภายในด้วย โดยมีรูปลักษณะดังที่เราเห็น อยู่ในปัจจุบันนี้ จึง เรียกชื่อพระธาตุนี้ว่า "พระธาตุขามแก่น"

หลังจาจากการก่อสร้างพระธาตุเสร็จแล้ว [[พระยาหลังเขียว]]พร้อมด้วยบริวารได้สร้างบ้านแปลงเมืองอยู่ตรงนี้ และได้สร้างวัดให้เป็นที่พำนักของพระอรหันต์ทั้ง 9 องค์ ซึ่งมีวิหาร และพัทธสีมาเคียงคู่กับองค์พระธาตุสืบมา ครั้นกาลล้วงมาพระอรหันต์ทั้ง 9 องค์ก็ได้ดับขันธ์ปรินิพพาน ชาวเมืองนำเอา[[อัฐิธาตุ]]ของท่านบรรจุไว้ในพระธาตุองค์เล็ก ซึ่งอยู่ด้าน[[ทิศตะวันออก]]ของ [[อุโบสถ]]ในเวลานี้ ต่อมาประชาชนจึงเรียกพระธาตุองค์ใหญ่ว่า [['''ครูบาทั้งเก้าเจ้ามหาธาตุ]]''' ส่วนพระธาตุองค์เล็กเรียกว่า [['''ครูบาทั้งแปด]] '''

แต่เดิม ณ ที่นี้เป็นที่รกร้างว่างเปล่า ต่อมาเมื่อเริ่มมีชาวบ้านเข้ามาหักล้างถางพง จับจองที่ดินทำกินและที่อยู่อาศัยนั้น ชาวบ้านพบว่ามีตอมะขามที่ตายแล้วเหลือแต่แก่นอยู่ต้นหนึ่ง แต่ต่อมาปรากฏว่าแก่นมะขามนั้นกลับมีการแตกใบ ผลิดอก ดูแปลกประหลาด และพบว่าหากมีใครที่ไปทำการอะไรที่เป็นการดูหมิ่นหรือลบหลู่ตอมะขามนั้น คนผู้นั้นก็จะมีอันเป็นไป ชาวบ้านจึงเกิดความเคารพบูชา และร่วมกันสร้างเจดีย์ครอบตอมะขามนั้นไว้ พร้อมกับบรรจุ[[พระธรรม]]คำสอนของ[[พระพุทธเจ้า]] 9 ประการ ไว้ในนั้นด้วย จึงเรียกเจดีย์ที่สร้างนั้นว่า [[พระเจ้าเก้าพระองค์]] หรือ [[เจดีย์บ้านขาม]] ต่อมาจึงเป็นพระธาตุขามแก่น