ผลต่างระหว่างรุ่นของ "หองจูเปียน"

'''พระเจ้าเซ่าตี้(漢少帝)''' พระนามเดิมคือ '''หลิว เปี้ยน''' ({{zh|t=劉辯|s=刘辩}}; [[ภาษาจีนฮกเกี้ยน|สำเนียงฮกเกี้ยน]]ว่า "เล่าเปียน"; ค.ศ. 176 – 6 มีนาคม ค.ศ. 190) เป็นเจ้าชายใน[[ราชวงศ์ฮั่นตะวันออก]]ของ[[ประเทศจีน]] เป็นที่รู้จักด้วยพระนาม "หฺวังจื่อเปี้ยน" (皇子辯; ฮกเกี้ยนว่า "หองจูเปียน"; แปลว่า "ราชบุตรเปี้ยน/เปียน")

หฺวังจื่อเปี้ยนเป็นพระโอรสของ[[จักรพรรดิฮั่นหลิง|ฮั่นหลิงตี้]] (漢靈帝; ฮกเกี้ยนว่า "ฮั่นเลนเต้") จักรพรรดิพระองค์ที่ 12 ของราชวงศ์ กับ[[โฮเฮา|เหอหฺวังโฮ่ว]] (何皇后; ฮกเกี้ยนว่า "โฮฮองเฮา"; แปลว่า "ราชเทวีเหอ/โฮ") เมื่อพระบิดาสวรรคตแล้ว หฺวังจื่อเปี้ยนขึ้นครองราชย์ต่อเป็นจักรพรรดิพระองค์ที่ 13 ของราชวงศ์ ทรงพระนามว่า "ฮั่นเช่าตี้" (漢少帝; แปลว่า "จักรพรรดิเช่าแห่งฮั่น"(สามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลังหนเรียกว่าพระเจ้าเซ่าตี้ตามสำเนียงฮกเกี้ยน) และทรงอยู่ดำรงยู่ในตำแหน่งตั้งแต่วันที่ 15 พฤษภาคม ค.ศ. 189 จนถึงวันที่ 28 กันยายน ปีเดียวกัน เนื่องจากทรงถูกขุนพล[[ตั๋งโต๊ะ|ต่ง จั๋ว]] (董卓; ฮกเกี้ยนว่า "ตั๋งโต๊ะ") ถอดจากราชสมบัติลงเป็น "หงหนงหวัง" (弘農王; แปลว่า "เจ้าชายแห่งหงหนง") แล้วต่ง จั๋ว ตั้งพระอนุชาร่วมพระบิดา คือ [[หองจูเหียบ|หฺวังจื่อเสีย]] (皇子協; ฮกเกี้ยนว่า "หองจูเหียบ"; แปลว่า "ราชบุตรเสีย/เหียบ") ขึ้นเป็นจักรพรรดิพระองค์ใหม่แทนพระเจ้าเซ่าตี้ โดยมีพระนามใหม่ว่า[[จักรพรรดิฮั่นเซี่ยน|พระเจ้าเหี้ยนเต้(漢獻帝)]]