ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ปางมารวิชัย"

พระบรมโพธิสัตว์ (พระพุทธเจ้าก่อนบรรลุธรรม) ได้เสด็จไปประทับใต้ต้นพระศรีมหาโพธิ์ในเวลาเย็น และนั่งสมาธิกำหนดจิตเจริญสมาธิภาวนา เพื่อการบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ แต่จิตของพระองค์ แทนที่จะคิดไปในทางโลกุตตรธรรม โลกุตตรธรรม กลับหันไปคิดถึงโลกิยสุข โลกิยสุข แต่เมื่อครั้งยังอยู่ครองเรือน ในหนหลัง และผู้แต่งปฐมสมโพธิกถา ได้แสดงการผจญในโลกิยสุขของพระบรมโพธิสัตว์โดยใช้การผจญของ[[มาร]]เป็นฆราวาสสัญญลักษณ์ ท้าดังนี้ว่าเป็น [[ท้าววสวัตตี|พระยาวัสสวดีมาร]]ซึ่งคอยติดตามพระองค์อยู่ได้ทำการ จึงเข้าขัดขวาง โดยขี่ช้างคิรีเมขละ นำเหล่าเสนามารจำนวนมากเข้ามารบกวน หวังให้พระองค์เกรงกลัวจะได้ลุกขึ้นเสด็จหนีไป แต่พระองค์ก็ยังประทับนิ่งเป็นปกติโดยมิได้ทรงหวั่นไหว พระยามารจึงโกรธมาก สั่งให้เสนามารกลุ้มรุมกันประหารพระองค์ พระองค์จึงทรงนึกถึงบารมี 10 ทัศ ที่ทรงบำเพ็ญสั่งสมมาทุกชาติ โดยทรงเหยียดพระหัตถ์ออกจากภายในกลีบจีวร แล้วทรงชี้แผ่นดินด้วยพระดรรชนี จนทำให้เกิดแผ่นดินไหว ในที่สุดพระยาพญามารยอมแพ้หนีไป