ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ภาษาลาว"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
||
บรรทัด 33:
สำเนียงภาษาถิ่นของภาษาลาวสามารถแบ่งได้ 6 สำเนียงใหญ่ คือ:
# [[ภาษาลาวเวียงจันทน์]] ([[เวียงจันทน์]], [[แขวงบอลิคำไซ]]; [[จังหวัดชัยภูมิ]], [[จังหวัดหนองคาย]], [[จังหวัดบึงกาฬ]], [[จังหวัดหนองบัวลำภู]], และบางส่วนของ[[จังหวัดขอนแก่น]]
# ภาษาลาวเหนือ ([[แขวงหลวงพระบาง]], [[แขวงไชยบุรี]], [[แขวงอุดมไซ]], [[แขวงหลวงน้ำทา]], [[จังหวัดเลย]])
# ภาษาลาวตะวันออกเฉียงเหนือ ([[แขวงเชียงขวาง]], [[แขวงหัวพัน]];
# ภาษาลาวกลาง ([[แขวงคำม่วน]], [[แขวงสุวรรณเขต]]; [[จังหวัดสกลนคร]], [[จังหวัดนครพนม]])
# ภาษาลาวใต้ ([[แขวงจำปาศักดิ์]], [[แขวงสาละวัน]], [[แขวงเซกอง]], [[แขวงอัตตะปือ]]; [[จังหวัดอุบลราชธานี]], [[จังหวัดศรีสะเกษ]], [[จังหวัดยโสธร]], [[จังหวัดอำนาจเจริญ]])
# [[ภาษาอีสาน|ภาษาลาวร้อยเอ็ด]]หรือภาษาอีสาน (ไม่มีใช้ในประเทศลาว; [[จังหวัดร้อยเอ็ด]], [[จังหวัดขอนแก่น]], [[จังหวัดมหาสารคาม]], [[จังหวัดกาฬสินธุ์]], [[จังหวัดอุดรธานี]], [[จังหวัดบุรีรัมย์]] และบางส่วนของ[[จังหวัดหนองคาย]], [[จังหวัดนครราชสีมา]],
ทางการประเทศลาวไม่ได้กำหนดให้สำเนียงถิ่นใดเป็นสำเนียงภาษากลาง แต่การใช้ภาษาลาวอย่างเป็นทางการ เช่น ทางสถานีโทรทัศน์แห่งประเทศลาว สถานีวิทยุแห่งประเทศลาว จะใช้สำเนียงเวียงจันทน์ซึ่งเป็นสำเนียงของคนเมืองหลวง สามารถเข้าใจกันได้ทั่วประเทศ การเรียนภาษาลาวในประเทศลาวนั้น รัฐบาลลาวไม่ได้บังคับให้ใช้สำเนียงเวียงจันทน์ แต่ให้สามารถใช้สำเนียงท้องถิ่นต่าง ๆ ได้ แต่การเรียนภาษาลาวสำหรับชาวต่างประเทศ รัฐบาลลาวแนะนำให้ใช้สำเนียงเวียงจันทน์ ฉะนั้นประชาชนในประเทศลาวจึงพูดอ่านภาษาลาวเป็นสำเนียงท้องถิ่นของตน แต่ประชาชนก็สามารถฟังเข้าใจได้ทุกสำเนียงทั่วประเทศ แม้จะพูดภาษาต่างสำเนียงกันก็ตาม
|