ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ตะโดธรรมราชาที่ 1"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
|||
บรรทัด 50:
หลังจากสงครามกับสยามเพียงหนึ่งปี วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2093 พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้ก็ถูกลอบปลงพระชนม์โดย[[สมิงสอตุด]] เมื่อพระเจ้าตะโดธรรมราชาทราบข่าว จึงชิงประกาศตัวขึ้นเป็นกษัตริย์แห่งพุกามประเทศ แทนที่พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้<ref name=hy-2-258>Hmannan Vol. 2 2003: 258</ref><ref name=app-102-103>Phayre 1967: 102–103</ref> เถลิงพระนามว่า '''พระเจ้าตะโดตู''' ประกาศเป็นกษัตริย์เอกราชไม่ขึ้นกับหงสาวดี<ref name=hy-2-258/>
เมื่อบุเรงนอง เสร็จศึกจากเมืองทะละ ก็กลับมาปราบกบฏ กู้ราชบัลลังก์ ขึ้นเถลิงราชย์เป็นกษัตริย์ หลังทรงเสด็จไปปราบ[[มังฆ้องที่ 2 แห่งตองอู|พระเจ้ามังฆ้อง (สีหตู)]] ซึ่งเป็นพระอนุชาแล้ว ก็ทรงยกทัพไปปราบเมืองแปร ทัพของ[[พระเจ้าบุเรงนอง]] ไพร่พล 9,000 นาย ม้า 300 ตัว ช้าง 25 เชือก เข้าปิดล้อมเมืองแปร แต่ทัพเมืองแปรนั้นมีปืนใหญ่และปืนคาบศิลาที่ทรงอานุภาพยากแก่การเข้าตี สุดท้ายในวันที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2094 ก็ทรงถอยทัพออกจากแปร<ref name=hy-2-265-266>Hmannan Vol. 2 2003: 265–266</ref><ref name=my-2-202>Kala Vol. 2 2006: 202</ref> แต่ในไม่ช้า พระองค์ก็ทรงนำทัพใหญ่กว่าครั้งก่อน เข้าปิดล้อมเมืองแปรอีกครั้ง พระเจ้าบุเรงนองทรงระดมไพร่พลเข้าโจมตีเมืองทั้งกลางวันกลางคืนมิได้ขาด วันที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2094 เวลาเที่ยงคืน การป้องกันภายในเมืองแปรระส่ำระสาย พระเจ้าบุเรงนองทรงบัญชาให้ [[มังฆ้องที่ 2 แห่งตองอู|พระเจ้ามังฆ้อง]] ทรงพระคชาธารเข้าชนประตูเมืองแปรจนประตูเมืองแตก<ref name=hy-2-267-268>Hmannan Vol. 2 2003: 267–268</ref> ทัพหงสาวดีจึงเข้าเมืองแปรได้ พระเจ้าตะโดตู จะทรงเสด็จหนีไปยะไข่ แต่ก็ถูกกุมตัวไว้ได้ พระเจ้าบุเรงนอง จึงสั่งสำเร็จโทษพระเจ้าตะโดตู แม้จะทรงมีพระยศเสมือนพระปิตุลาก็ตามที สิริพระชนมายุ 61 พรรษา<ref name=sll-262-263>Sein Lwin Lay 2006: 262–263</ref> แล้วทรงราชาภิเษก นันทยอทา พระอนุชาของพระองค์ เป็นพระเจ้าแปรองค์ใหม่ คือ [[ตะโดธรรมราชาที่ 2]]<ref name=hy-2-267-268/>
==อ้างอิง==
| |||