ผลต่างระหว่างรุ่นของ "คณะรักกางเขน"

| headquarters = [[ศูนย์กลางคณะรักกางเขน แห่ง จันทบุรี <br> เลขที่ 108 หมู่ 5 ตำบลจันทนิมิต อำเภอเมือง [[จังหวัดจันทบุรี]]

| leader_name = [[คุณแม่โรสลินเทเราซา ศรีไพรอุบล กระทอง]]ผังรักษ์ <ref>http://chandiocese.org/2020/notis-04-24-20.pdf</ref>

'''คณะรักกางเขน''' ({{lang-fr|Amantes de la Croix}}; {{lang-en|Lovers of the Holy Cross}}) เป็นกลุ่ม[[คณะนักบวชคาทอลิก]]หญิงประจำ[[มุขมณฑล]] ที่ก่อตั้งโดย[[มุขนายก]][[ปีแยร์ ล็องแบร์ เดอ ลา ม็อต]] ก่อตั้งขึ้นเมื่อมาปฏิบัติหน้าที่[[มิชชันนารี]]ในภูมิภาค[[เอเชียตะวันออกเฉียงใต้]] โดยคณะรักกางเขนคณะแรกตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1670 <ref>{{cite book| last = ซิสเจอร์วรนุช | first = ประนอมมิตร |url= |title= วรสารคณะรักกางเขน แห่ง จันทบุรี | publisher= ม.ป.ท. | year= 2019 | location=จันทบุรี, ประเทศไทย||ref=harv}}หน้า1</ref> ปัจจุบันมี'''คุณแม่เทเรซา อุบล ผังรักษ์''' เป็นมหาธิการิณี<ref>http://chandiocese.org/2020/notis-04-24-20.pdf</ref>

[[สมเด็จพระสันตะปาปาอเล็กซานเดอร์ที่ 7]] ให้[[สมณะกระทรวง|สมณะกระทรวงการเผยแพร่ความเชื่อ]]ส่งมิชชันนารี[[คณะมิสซังต่างประเทศแห่งกรุงปารีส]] ซึ่งประกอบด้วย[[มุขนายก]][[ชาวฝรั่งเศส]] 3 องค์และ[[บาทหลวง]]ผู้ติดตามอีกจำนวนหนึ่งไปทำ[[การประกาศข่าวดี]]และตั้ง[[สำนักมิสซัง]]คาทอลิกต่าง ๆ ในภูมิภาค[[ตะวันออกไกล]] โดยหนึ่งนั้นคือมุขนายก[[ปีแยร์ ล็องแบร์ เดอ ลา ม็อต]] ซึ่งได้รับแต่งตั้งให้เป็น[[ผู้แทนพระสันตะปาปา]]ประจำมิสซัง[[โคชินไชนา]]<br>

มุขนายก[[ปีแยร์ ล็องแบร์ เดอ ลา ม็อต]] เดินทางมาถึงกรุงศรีอยุธยาเมื่อวันที่ 22 สิงหาคม ปี ค.ศ. 1662 ที่[[หมู่บ้านโปรตุเกส]] เพื่อรอเวลาเดินทางไปสู่ประเทศจีนและเวียดนามตามที่ท่านได้รับมอบหมายมาในระหว่างที่พำนักรออยู่ที่อยุธยา ท่านได้รับการดลใจให้ตั้งกลุ่มผู้รักไม้กางเขนทั้งมวลคือ รักกางเขนชาย สตรีรักกางเขน และฆารวาสรักไม้กางเขน เพื่อรวมงานเผยแผ่ศาสนากับท่าน <ref>{{cite book| last = ซิสเจอร์วรนุช | first = ประนอมมิตร |url= |title= วรสารคณะรักกางเขน แห่ง จันทบุรี | publisher= ม.ป.ท. | year= 2019 | location=จันทบุรี, ประเทศไทย||ref=harv}}หน้า1</ref> จนกระทั่งปี ค.ศ. 1670 มุขนายกล็องแบร์จึงเดินทางถึง[[ตังเกี๋ย]]หรือทางภาคเหนือของทางเวียดนาม และบวชกลุ่มสตรีคาทอลิกราว 30 คนตั้งเป็น "คณะรักกางเขนแห่งตังเกี๋ย" ขึ้นเป็นคณะรักกางเขนคณะแรก<ref>[http://www.lcubon.com/index7.php?season=1 ประวัติการเปิด บ้านรักไม้กางเขน แห่งอุบลฯ], คณะรักกางเขนแห่งอุบลราชธานี, เรียกข้อมูลวันที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2556</ref> จากนั้นในปี ค.ศ. 1671 จึงตั้ง "คณะรักกางเขนแห่งโคชินจีน" ต่อมาท่านกลับมาพำนักที่สยามและรวมกลุ่มสตรีได้ 5 คนบวชเป็นภคินี "คณะรักกางเขนแห่งสยาม" ขึ้นในปีเมื่อวันที่ 7 กันยายน ค.ศ. 1672<ref>[http://haab.catholic.or.th/priest/priestsister/si.html คณะรักกางเขนแห่งสยาม], หอจดหมายเหตุ [[อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ]], เรียกข้อมูลวันที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2556</ref> <br>

วันที่ 2 มกราคม ค.ศ. 1679 [[สมเด็จพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ที่ 11]] ทรงประกาศรับรองสถานะของคณะรักกางเขนทุกคณะที่มุขนายกหรืออุปมุขนายกได้ตั้งขึ้นใน[[ทวีปเอเชีย]] แม้มุขนายกล็องแบร์จะถึงแก่กรรมลงในเดือนมิถุนายนปีเดียวกัน แต่บาทหลวงคณะมิสซังต่างประเทศแห่งกรุงปารีสยังคงสืบสานเจตนารมณ์ของท่านโดยการตั้งอารามนักบวชหญิงคณะรักกางเขนขึ้นตามที่ต่าง ๆ จนกระทั่งในปี ค.ศ. 2011 มีคณะรักกางเขนอยู่ถึง 24 คณะใน[[ประเทศเวียดนาม]]<ref>[http://lhcla.org/aboutus/history.html History ], the Lovers of the Holy Cross of Los Angeles, Retrieved 2012-03-05.</ref> 3 คณะใน[[ประเทศไทย]] และ 1 คณะใน[[ประเทศลาว]]

* '''คณะรักกางเขน แห่ง จันทบุรี''' ที่ตั้งอยู่ใน[[เขตมิสซังจันทบุรี]]

* '''คณะภคิณีรักกางเขนแห่งอุบลราชธานี''' ที่ตั้งอยู่ใน[[เขตมิสซังอุบลราชธานี]]

* '''คณะภคินีรักกางเขนแห่งท่าแร่''' ที่ตั้งอยู่ใน[[เขตมิสซังท่าแร่-หนองแสง]]