ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โบสถ์คาทอลิกนักบุญฟิลิปและยากอบ หัวไผ่"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Thomascw (คุย | ส่วนร่วม)
Thomascw (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 38:
==ประวัติ==
=== '''โบสถ์หลังที่ 1''' ===
โบสถ์หลังแรกนั้นเริ่มก่อสร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2422 โดยบาทหลวง[[มาธือแรง ฟรังซัว มารี เกโก]] บาทหลวงเกโกได้อพยพชาวบ้าน และทาสมาทำการสำรวจหาพื้นที่ใหม่ ซึ่งเป็นพื้นที่ป่ารกร้างว่างเปล่าประมาณ 15,000 ไร่ (ปัจจุบัน 13,000 ไร่) ไม่มีคนอาศัย มีแต่พวกสัตว์ร้าย บาทหลวงเกโกได้ซื้อปืนแก๊ป ปืนคาบหิน มากกว่า 30 กระบอกและปืนตั้งอีก 3 กระบอกสำหรับไล่ช้าง และสัตว์ร้ายต่าง ๆ ท่านปลูกบ้านไว้หลายหลัง และวัดชั่วคราวอีกหลังหนึ่งตรงใจกลางของพื้นที่ (ต่อมาให้ชื่อว่าโบสถ์นักบุญฟิลิปและยากอบ) <ref>{{cite book| last = อุษา | first = จันทร |url= |title= ภูมิทัศน์วัฒนธรรมชุมชนคาทอลิก วัดนักบุญฟิลิป-ยากอบ (หัวไผ่) อำเภอพานทอง จังหวัดชลบุรี | publisher= วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารศิลปะและวัฒนธรรม, คณะศิลปกรรมศาสตร์, มหาวิทยาลัยบูรพา | year= 2560 | location=ชลบุรี, ประเทศไทย||ref=harv}}หน้า115 </ref> <ref>{{cite book| last = นิคม | first = โยธารักษ์ |url= |title= 1880-1990 ศตสมโภช ชุมชนแห่งความเชื่อ 110 ปี หิรัญสมโภช โบสถ์หลังปัจจุบัน | publisher=ม.ป.ท. | year= 1990 | location = ชลบุรีกรุงเทพฯ, ประเทศไทย||ref=harv}}หน้า97</ref>
[[ไฟล์:ภาพถ่ายของบาทหลวงเกโก.jpg|thumb|บาทหลวงเกโกผู้บุกเบิก]]
โดยแรกเริ่มโบสถ์หลังแรกมีลักษณะเป็นบ้านไม้สองชั้น หลังคาทรงปั้นหยา มีดอกบัวประดับอยู่บนหลังคา 6 ดอก ผนังเป็นไม้ไผ่ฉาบปูน ชั้นล่างไว้เก็บวัวเก็บควาย ด้านหน้ามีบันไดขึ้นลงเรียกว่า บันได้ดิน ดำเนินการก่อสร้างโดย '''หมอมาก''' ซึ่งเป็นทาสที่บาทหลวงเกโกได้ไถ่มา หมอมากท่านนี้มีความสามารถในการทำไม้ ในการสร้างสิ่งปลูกสร้างต่าง ๆ และในปี พ.ศ. 2435 บาทหลวงเกโกได้มีการสั่งระฆังจำนวน 3 ใบ ซึ่งทั้ง 3 ใบสลักอักษรโรมันว่า '''HUAPHAI''' และ '''GUEGO 1892''' <ref>{{cite book| last = อุษา | first = จันทร |url= |title= ภูมิทัศน์วัฒนธรรมชุมชนคาทอลิก วัดนักบุญฟิลิป-ยากอบ (หัวไผ่) อำเภอพานทอง จังหวัดชลบุรี | publisher= วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต, สาขาวิชาการบริหารศิลปะและวัฒนธรรม, คณะศิลปกรรมศาสตร์, มหาวิทยาลัยบูรพา | year= 2560 | location=ชลบุรี, ประเทศไทย||ref=harv}}หน้า122</ref> และรอบ ๆ ตัววัดเป็นป่าพงไพรทั้งสิ้น มีแต่สัตว์ป่าอาศัยอยู่เช่น เสือ ช้าง ควายป่า หมูป่า กวาง ละมั่ง จระเข้ และงูพิษต่าง ๆ คุณพ่อต้องให้ลูกบ้านพกปืนกระบอก เพื่อไว้ไล่ช้างเป็นโขลง ๆ มีการสร้างโรงเรียนโดยการให้ใช้ภาษาละตินในการสอน วัดหัวไผ่หลังแรกใช้งานมาทั้งสิ้น 49 ปี และได้ถูกรื้อถอนและสร้างโบสถ์หลังที่ 2 ขึ้นในสมัยของ บาทหลวงยาโกเบ แจง เกิดสว่าง (ต่อมาได้รับการอภิเษกให้เป็นพระสังฆราชแห่ง[[สังฆมณฑลจันทบุรี]]ท่านแรก)<ref>{{cite book| last = นิคม | first = โยธารักษ์ |url= |title= 1880-1990 ศตสมโภช ชุมชนแห่งความเชื่อ 110 ปี หิรัญสมโภช โบสถ์หลังปัจจุบัน | publisher=ม.ป.ท. | year= 1990 | location = ชลบุรีกรุงเทพฯ, ประเทศไทย||ref=harv}}หน้า48-49</ref> ปัจจุบันพื้นที่บริเวณโบสถ์หลังที่หนึ่งนี้ได้ทำการถมดินสูงและสร้างถ้ำแม่พระประจักษ์ที่ลูร์ดไว้แทน ในสมัยของบาทหลวงเอวเยนบุญชู ระงับพิศม์ ขณะสร้างโบสถ์หลังที่สาม<ref>http://www.webwat.in.th/_files_school/20010222/data/20010222_1_20130912-161155.pdf</ref>
 
=== '''โบสถ์หลังที่ 2''' ===
บรรทัด 55:
 
=== วัดน้อย ===
บาทหลวงเอวเยนได้ให้ความสำคัญและส่งเสริมความศรัทธาต่อแม่พระ โดยให้ชนแต่ละกลุ่มของตนหาที่เหมาะสมที่จะสร้างโรงสวดขึ้นที่เรียกว่า วัดน้อยประจำหมู่บ้าน เพื่อให้ชนกลุ่มนั้น ๆ ได้ร่วมสวดภาวนา และมีการฉลองวัดน้อยปีละครั้ง โดยสัตบุรุษร่วมกันตั้งชื่อวัดน้อย ดังนี้ <ref>{{cite book| last = นิคม | first = โยธารักษ์ |url= |title= 1880-1990 ศตสมโภช ชุมชนแห่งความเชื่อ 110 ปี หิรัญสมโภช โบสถ์หลังปัจจุบัน | publisher=ม.ป.ท. | year= 1990 | location = ชลบุรีกรุงเทพฯ, ประเทศไทย||ref=harv}}หน้า56</ref>
 
==== วัดน้อยแม่พระประจักษ์ที่ลูร์ด เนินวัด ====
บรรทัด 79:
=== รูปพระมารดานิจจานุเคราะห์ ===
[[ไฟล์:รูปพระมารดานิจจานุเคราะห์ .jpg|thumb|รูปพระมารดานิจจานุเคราะห์ที่ไม่ได้รับความเสียหายจากข้อพิพาทอินโจีน]]
ตามบันทึกของโบสถ์รูปพระมารดานิจจานุเคราะห์นี้น่าจะมีการสั่งทำมาพร้อมกับรูปนักบุญฟิลิปและยากอบ ใน[[สงครามอินโดจีน|กรณีข้อพิพาทอินโดจีน]]มีการถูกเบียดเบียนศาสนาทำให้โบสถ์คาทอลิกหัวไผ่ ถูกทำลายเสียหายหลายอย่าง เวลาประมาณสิบโมงเช้า มีรถบรรทุกคนมาจำนวนหนึ่งมาจอดที่บริเวณด้านหน้าของโบสถ์และตะโกนว่า '''เลือดไทย''' เสียงดังสนั่นหวั่นไหว และคนทั้งหมดก็มุ่งตรงเข้าไปที่ตัวโบสถ์ พังประตูเข้าไปทำลายสิ่งของต่าง ๆ เสียหายหมด แต่ดีเสียว่าเค้ารู้ไว้ก่อนแล้ว จึงได้เก็บของมีค่าออกมาเสียก่อน เมื่อสาแก่ใจแล้ว ก็กลับไปพร้อมกับเสียงร้องไชโย รูปแม่พระนิจจานุเคราะห์นี้ไม่ได้ถูกทำลายไปเหมือนกับรูปเคารพต่าง ๆ ในโบสถ์เลย ทำให้ชาวหัวไผ่ทุกคนต่างเชื่อว่าพระแม่ทรงอยู่ดูแลปกป้องชาวหัวไผ่จริง ๆ <ref>{{cite book| last = นิคม | first = โยธารักษ์ |url= |title= 1880-1990 ศตสมโภช ชุมชนแห่งความเชื่อ 110 ปี หิรัญสมโภช โบสถ์หลังปัจจุบัน | publisher=ม.ป.ท. | year= 1990 | location = ชลบุรีกรุงเทพฯ, ประเทศไทย||ref=harv}}หน้า92</ref>
== ลำดับเจ้าอาวาส ==
{|class="wikitable" align="center" style="text-align:center"